PETITE RECONSTRUCTION D'AFFAIRES [Anoniem eerste helft 21ste eeuw, blz. 174]
Het zwarte tafeltje. Oorsprong van het zwarte tafeltje. Mogelijkheid 1. Of we een tafeltje hadden, vroeg Hans Beckers. Dat is toch de vanzelfsdprekendheid zelve, zeiden we. Komt u maar eens een kijkje nemen in de stockruimte, zeiden we, mijnheer Beckers. a) Het tafeltje staat op een afgelegen plek, bedolven onder een hoop troep, en is precies wat u nodig heeft, vernemen we. Omdat het een zwart tafeltje is, besluit u om het concert het 'Tzwartetafeltjeconcert te noemen. b) Omdat hij voor het concert een zwart tafeltje nodig had, aangezien het concert nu eenmaal 'Tzwartetafeltjeconcert heet, schildert Hans Beckers een afgedankt meubelstuk, wat hij in de achterste van beide stockruimte onder een hoop rommel aantreft, zwart. Later morst iemand een lepel lakvernis op het zwart geschilderde tafeltje. [ ]
De brainboxruimte.
Een nagel.
De foto's van Marc Coene.
Het tafeltje.
Een tijdstip. Alles. Het haar, de voetstappen.
Ik had willen zeggen: niet alles is zwart.
Demonstratie. Alles.
Ik had willen zeggen: niet alles is zwart.
Het truitje van Annelien, de rozen van Roos, de muren van de witte zaal een half ogenblik voor Geczy aan Remember To Forget The Congo begint, het tafeltje van Anton, de cijfers, het boek van Philippe Vandenberg, de plastic jute waar Karel De Meester begin 1997 een wit merkteken op aanbrengt, een x, de kaften met boekhoudkundige feiten en Vosters die de witte zaal tot de laatste vierkante millimeter in het zwart wil.
Een kubus. Iconopanisch. Kaaba.
Het zwarte tafeltje. Wat met Anton Cotteleer begint. Later Hans Beckers, Adam Geczy en Stuart Lynch.
't Zwartetafeltjeconcert, de titel van de impressionante performance van H. Beckers, staat los van het tafeltje van Anton. Dat we in crox ook zo'n zwart tafeltje hebben, is een buitengewoon toevallige buitensporigheid. Michaël morst vernis op het tafeltje. Ook dat gaat mee.
Jan Dheedene twee keer en twee keer zwart-wit. Een eerste keer in de Thomsenruimte, met Michael Langeder: lichtprojectie op geometrisch zwart-wit. Een tweede project in de kubusruimte: bierviltjes. Ook dit keer alles zwart-wit.
Het zwarte bouwsel van Leen Persoons (2008) en de houtskoolmuraille van Hannelore Van Dijck (2011).
Het tweede solo project van Reinhard Doubrawa, een zwarte billboard, en de houtskoolimprovisaties van Hallveig Agustsdottir.
De zwarte iconen van yen, euro en dollar, het kubusproject van Bart Dhaluin. Gwendolin in een zwarte jurk.
Johanna Van Overmeir in een zwarte jurk. Van het zwart van koran, tora en bijbel bleef naar verluidt geen jota.
Zwarte tape als kader voor een videoprojectie tijdens het project van Susanne Kutter en in de belendende ruimte een zwarte plaat waarin het videobeeld van een kasteeltuin reflecteert, een werk van Harri de Ville dat eerder in het Luikse FLUX te zien was.
De senseo koffiemachine: zwart. Een noodzakelijk contrast:
basextender wit.
Het zwarte krijtbord en tien lappen met zwarte letters. Elke taal geeft hetzelfde zwart.