19 maart 2011. Aan de toog komt het gesprek op Cyrillus en Methodius. Een en ander heeft met Over Croxhapox, een project van Daniël Dewaele, te maken. Van Ryssen coördineert de vertalingen. Het Bulgaars is daar een van.
crox-box 19 maart 2011 /fragment/
Cyrrilus en Methodius zijn op een brandstapel geëindigd. Aan
Cyrrilus en Methodius danken we het Cyrrilisch. Twee monniken, daar
hoeft geen plaatje bij, die er op uit gestuurd werden om Oost-Europa te
kerstenen. Van Ryssen situeert het in elfde of twaalfde eeuw, de periode
van het Koninkrijk Kiev, net voor het Moskovitische imperium begon.
Cyrrilus en Methodius werkten een nieuw schrift uit dat naar Cyrrilus
genoemd werd. Russisch en Bulgaars zijn daar afgeleiden van. (...)
Wikipedia dikt aan met volgende gegevens:
Cyrillus van Saloniki (827-869)
Methodius zijn broer
verbreiders van het Christendom onder de Slavische volkeren
in Thessaloniki geboren als Constantijn
stierf naar verluidt in Rome
geen specifieke gegevens over doodsoorzaak
wenste als monnik te sterven 'wat een geestelijke naam vergde'
het werd Cyrillus
hij ontwikkelde het glagolitische alfabet
gebaseerd op het Griekse alfabet
geen woord over Methodius overigens
toen Cyrillus in de versie van Van Ryssen
op de brandstapel eindigde
werd Methodius niet over het hoofd gezien
voor de verandering
crox-box 20 januari 2012 (tijdens 3de solo-project F&R en R&F):
Erina legt uit dat Cyrillus en Methodius
'Methodius,' Simon grinnikt.
'En Methodius hebben ze over het hoofd gezien,' zeg ik.
zich baseerden op het Griekse alfabet.
En ik ken een dame, zeg ik, een Bulgaarse, een prostituée, die zei dat het Bulgaars rechtstreeks van het Cyrillisch afstamt.
Nee hoor, zegt Erina, het Cyrillisch is
Het is een alfabet, zeg ik.
Dat beaamt ze, het zijn lettertekens,
Russisch erfgoed.
het is een alfabet. En wat Van Ryssen zei, dat hij niet exact wist of het 12de of 11de eeuw was. Na Jezus.
Ze baseerden zich op het Griekse alfabet, legt Erina uit, zo origineel was het niet.
En dat ze op een brandstapel eindigden, zei Van Ryssen. Dat wist hij wel.
Een of andere Tsaar, legt Erina uit, vond dat het alfabet wat overbodige letters had. Hij schrapte de i.
Dus toen hadden ze hem niet over het hoofd gezien.
En
die letter, de i, konden ze echt niet missen. Maar die Tsaar vond dus
van wel. En hij schrapte niet alleen de i, nu hij toch bezig was.
En toen vroeg Simon zich af of z'n handtekening op de voorzijde moest, of op de achterkant.
Op de achterkant, zeiden we.