Collins Cobuild heeft het over a situation where nobody seems to pay attention to any rule or law, en Cambridge maakt er het volgende van: lack of organization and control, esp. in society because of an absence or failure of government.
In De Anarchistische Bankier brengt Fernando Pessoa een extract van fundamentele anarchie te berde, de oorspronkelijke anarchie, een anarchie die op veel punten afwijkt van bovenvermelde lexiconografische quota. Het meest fundamentele anarchistische principe is totale vrijheid.
Totale vrijheid - wat o.a. tijdens het brainbox project in 2006 met succes uitgeprobeerd wordt - genereert een solide en quasi totaal verantwoordelijksgevoel. Zonder de impuls om totale vrijheid optimaal te benutten ontaardt het uiteraard in chaos en wanorde en dan wordt het gauw wat Collins Cobuild stipuleert: nobody accepts any rule or law.
Anarchie is het simpele principe dat alles mogelijk is tot het tegendeel bewezen wordt. Het is een summum van orde omdat het als principe alles binnen die orde aanvaardt. Anarchie wordt meestal ingeschat als ordeloos (zie Collins Cobuild) - in werkelijkheid is het als principe ordelijker dan de utilaristische systemen waarmee we te kampen hebben.
Brainbox 1#4, Anarchistisch ploegen. Titel van de ingreep van Michaël Borremans, Dirk Zoete en Tinka Pittoors.
crox-card 53, foto Marc De Clercq.
On the boundlessness of the creative drive The soft anarchy of Dirk Zoete, titel van de tekst van Inge Braeckman voor Careful Dressage, het negentiende crox-boek (2014), een project van Dirk Zoete. 'Neither Humour, Poetry or Imagination mean anything unless they re-examine man organically through anarchic destruction, his ideas on reality and his poetic position in reality, generating stupendous flights of forms constituting the whole show.' I read this phrase from 'The Theatre of Cruelty (First Manifesto)', published in the 1932 Nouvelle Revue Française, while thinking about the work of Dirk Zoete one rainy afternoon in August with the windows open. (IB, op. cit. p. 11)