redactie

De eerste crox-publicatie, En Passant, heeft Frank Van den Eeckhout als eindredactie. In het team is er ook letterlijk een en passant, de eindreacteur met name beslist alles op eigen houtje. Eind 1992 volgt een periode waarin niet langer duidelijk is wie wat bedoelt.

De tweede crox-publicatie is een editie van vier crox-cards, herfst 1994. Geen drukwerk want daar is geen geld voor.
croxcard 3 Fig.toi (1991)
edwin carels
c croxhapox 1994
Crox-card nr 3: een copy art van Edwin Carels uit de eerste editie van het crox 17 copy art project. 1991.
Hans verzorgt die eerste reeks, vier zwartwit-cards gefotokopieerd op stevig bijna-kartonpapier. Aantal exemplaren per: 50. Collector's item. Van nrs 1-3 volgt later een herdruk.
In 1996 is er een kleine brochure-achtige editie voor Open Deuren. Marc De Clercq verzorgt een reeks cards voor het fotoproject van Anja Hellebaut, Frederik Cornelis en Marc zelf. Pas in 1998 volgt een nieuwe reeks crox-cards, drukwerk dit keer. Thomas Huyghe staat in voor de layout en doet ook de tweede reeks, die uit 1999, waarmee de periode in de Aannemersstraat afgesloten wordt. De reeks crox-cards heeft op dat moment werk van onder andere Michaël Borremans, Ignace De Vos, Jan De Cock, Sjoerd Paridaen, Vincent de Roder, Thomas Huyghe, Hans van Heirseele en Johan De Wilde. Het gros daarvan is inmiddels uitverkocht. Vijf jaar later ontfermt Anja Hellebaut zich over de derde reeks crox-cards.
In 1999 zorgt Philippe Vandenberg voor De Boodschapper, een kunstenaarseditie, beperkte oplage, met werk van Sylvain Cosijns en Philippe, en een tekst van Stefan Hertmans.
In 2000 volgt het door Ward Denys geredigeerde De eerste 10.

2006. Johan De Wilde treedt aan als eindredacteur. Het redactieteam heeft voorts ook nog Laura van en in 2006 Pierre de Gelder. Van meet af aan is duidelijk dat de crox-redactie onder geen beding catalogi produceren wil, maar kunstenaarsboeken, edities kortom die binnen de terminologie van het Kunstendecreet onder creatie-opdracht vallen, artistieke projecten. Eindredacteur en artistieke directie enten de crox-format op het Franse Les éditions de minuit, editeur van onder andere Marguerite Duras, Samuel Beckett, Jean Echenoz en Jean-Philippe Toussaint. Wie ooit het geluk had het flinterdunne L'homme atlantique van Marguerite Duras te kunnen doornemen, of zich de gelukkige bezitter ervan noemen kan, hoeft ongetwijfeld geen uitleg bij de keuze voor die ronduit geniale eenvoud van de Minuit edities en wat in uitgeverskringen als de French page bekend staat. Zo begint elke editie met een tweezijdig blanco waarop de French page volgt, bladzijde 3, die zich tot de titel van het werk beperkt, in hoofdletters en altijd op dezelfde plek midden bovenaan de bladzijde, op de ommezijde hiervan het volgnummer binnen de reeks crox-boeken, dan de titelpagina, bladzijde 5, en op de ommezijde hiervan de copyrightgegevens, waarna met bladzijde 7 het territorium van de kunstenaar begint. Achterin elke editie sluit het af met een colofon, eventualiter een index en het Reeds verschenen of het Heeft U deze al gelezen? van de Nero's toen ze nog door Het Volk uitgegeven werden.
Bij een firma in Frankfurt wordt het lettertype Simoncini Garamond aangekocht, het lettertype van de Minuit edities.
Pierre(1) staat in voor een eerste en op enkele elementen na zo goed als definitieve format. Cover en bladzijden 1-6 + colofon/index/reeds verschenen worden gedefinieerd als crox-territorium, bladzijde 7 en volgende als dat van de kunstenaar. Een andere, zij het niet door inhoudelijke preoccupatie opgelegde beperking is de keuze voor zwart-witpublicaties met één tot hoogstens twee steunkleuren als extra(2). Met Munken kiezen we bovendien voor een poreuze, zachte papiersoort waarbij geen enkele foto of tekening 100% inktzwart uit de drukpers tevoorschijn komt.

Particles, crox-boek nr 2 (2006), is het eerste dat volledig aan de format beantwoordt. Bijzonderheid met de cover is dat de titel op de achterflap begint. Net met Particles levert dat een bijzonder geslaagde opsplitsing: achterflap: PART - rug: I - voorzijde: CLES, wat eventueel als 'sleutels tot' geïnterpreteerd kan worden: sleutels tot het werk van. De 12de publicatie, Majuskel van Johan Joos, is dan weer de eerste waarin afgestapt wordt van dit protocol.(3)

In 2007 treedt Rob De Schutter, op dat moment net afgestudeerd aan MMV Kask, toe tot het redactieteam. Hij verzorgt de layout van Black A Garden For St John's Millbrook van Philippe Vandenberg(4), Ge staat daar op het kerkhof van Aalst bij het graf van Louis Paul Boon, crox-boek nr 11,(5) een project van Guido De Bruyn, en Figures van Michel Couturier, crox-boek nr 13.

Johan De Wilde staat in voor de layout van Particles (nr 2), Notes (nr 4), Waadruim : Legenda (nr 7), Majuskel (nr 12), Testbeelden (nr 16), en neemt ook de eindredactie op zich van de titelloze eerste publicatie, die van Maud, van Borders (nr 3), LAN (nr 6) en Over Vorm (nr 14). Rob buigt zich over de eindredactie van het boekproject van Hans Beckers. Andere edities hebben externe layouters.
Crox-boek nr 10 van Peter Morrens (2008), wat een boek binnen het boek wordt, is door Ruth D'hauwer gelayout, een studente van Peter Morrens. Hans Theys staat in voor layout, distributie en herdruk van Over Vorm. Het boekproject van Hans Beckers is een coproductie croxhapox/Kask. Joris De Rycke verzorgt Muis, het 18de crox-boek, een project van Jan Op de Beeck, en Mario Debaene ontfermt zich over het 19de crox-boek, Careful Dressage van Dirk Zoete, het duurste en ook een van de fraaiste boekprojecten.
Anoniem eerste helft 21ste eeuw, het 17de crox-boek (2013), is een uitgave van het balanseer. Colette Broeckaert en Kris Latoir redigeren de tekst, Jeroen Wille van MER verzorgt de vormgeving.

(1) Pierre stapt reeds in 2006 op uit het crox-team en woont sinds jaren in Bratislava.
(2) Notes, crox-boek nr 4 van Thomas Böing, heeft één steunkleur, oranje. Het 8ste crox-boek, dat van Philippe Vandenberg, heeft twee steunkleuren. Aan Over vorm, crox-boek nr 14, dat van Hans Theys, wordt een in quadri gedrukte katerne toegevoegd.
(3) Cover van Majuskel van Johan Joos, crox-boek nr 12:


(4) Een helse klus. Alle tekeningen van Black A Garden worden speciaal voor het crox-boek gemaakt en beperken zich helaas niet tot twee steunkleuren, wat Philippe nogal ruim ingeschat bleek te hebben. Rob zwoegt maandenlang op de reductie van quadri naar steunkleur maal twee wat een redactioneel hoogstandje oplevert.
(5) Bizar foutje op bladzijde 38 van het Boonboek, crox-boek nr 11:


een zwart, verticaal balkje met de mededeling marge. Niemand die weet hoe het er terechtkwam.