'Hello!' Matt wrote, 'This is matt from talibam! We have received interest in our performance as trio with saxaphonist alan wilkinson to perform in june... we are in geneve with cave 12 on the 7th and at netwerk in aalst on the 9th... we are looking for gigs on the 8th, 10th and 11th ...alan is one of the most bad ass sax dudes in the UK and rarely tours so this is a special opportunity to hear him, and for Talibam! to play serious free improv...'
Het was dat 'one of the most bad ass sax dudes' dat het deed, vermoed ik. Dat vond ik zo goed geformuleerd dat ik prompt contact nam met Matthew van Talibam! Het zat er niet in dat het wat kon worden. Bad ass sax dudes in een woonbuurt met talloos veel gevoelige oortjes, nee, dat zat er niet in.
'Hi Matthew,' schreef ik, diezelfde avond nog, 'I listened to quite a few of the tracks on your myspace and I love it. But.
Talibam! may be a bit too noisy for Croxhapox. The
difference with Netwerk in Aalst is we have our place in a crowded
neigborhood with loads of people who hate it to be disturbed at night. Only one neighbor loves it. He never came to the concerts, prefers to listen to it from his bathtube. So noise may be the first item that makes a Talibam! at Crox difficult issue.
The second one could be money. Here's one more difference with Netwerk Aalst: we have a limited budget.
Apart from mentioned items - if the gig could be done not all too noisy
and maybe not all too long and if you accept a fee of e.g. 200 euros
(that ain't that much, we know) than 8, 10 or 11th of June is okay with
me.
Apart from that: it would be swell to buy some of your records. So I may come to the Netwerk concert anyway.' Dat we ze slechts 200 euro zouden kunnen betalen, vond ik ook zelf best een schande, eigenlijk. De muziek die ik op hun myspace te horen gekregen had, gaf aan dat we met Talibam! een topact hadden kunnen hebben. Ik bracht Marc en Stefaan op de hoogte, vernam wat ik weten moest en besloot om het voorval te vergeten.
Twee weken later ontving ik een mailtje van Matthew Mottel. Hij schreef dat hij de voorwaarden ok vond, ook die 200 euro waarover ik het had gehad, en suggereerde 10 juni als mogelijke datum. 'Hi. We would like to confirm a date with you. Possible now is june 5. 11
or 12... possibly 8 too... let me know what is best. Thank you!'
De data die Matt voorstelde, zaten wat te dicht op het concert in Netwerk Aalst, vond ik. In Aalst zouden ze hun ding kunnen doen, Netwerk beschikt nu eenmaal over een prima concertzaal. In crox dreigde het met een groepje als Talibam! in het honderd te lopen. Ze waren een pak minder duur dan ik had ingeschat maar bleven wel veel te luid om voor de concertagenda in aanmerking te kunnen komen. Er zat weinig anders op dan Matt duidelijk maken dat het echt niet kon:
'Matthew, well,there's been some talking on the possibility of a crox concert,
indeed. And I acquired one of the records! People who are familiar with
your sound nevertheless stated that Talibam! would be far too noisy for
our hide-out. I mean if I say far too noisy, and you say yes but we
could easily do a less noisy set, then what you mean with less noisy is
still far too noisy. It always works like that. I have a band myself,
The Singing Painters. Without being heavy metal, it's rather
freejazzlike sound, we are still twice as noisy as Talibam! A year and a
bit ago we decided to do a crox concert. We would do it layback and
soft. It didn't work. We were far too noisy. Musicians don't think the
way us of crox think. We consider neighbors, we consider not to bother
them all too much, we consider that one noisy concert too many always
could be the last one. There's been quite some fascinating music places
here downtown Gent that had to close because of neighbor protest.
And then there's still one thing more. We've been discussing that
too. It's goodie good if musicians finally come to the point to
understand that our situation defines a special sort of concert program,
but, and it's a big but I guess: it's not us that have the public for
that sort of thing. We have a different public, people interested in
contemporary art stuff. If crox organizes the whole thing no people
come to the concert. Five or seven die hards that's no people. That's
not a hell of a reason to organize a concert. If guest organisations
such as KRAAK or Smeraldina-Rima organize the thing, the public thing is
far better. On top of that: on June 9 you have a concert in Netwerk
Aalst, so everyone that really wants to enjoy the band and its sound
will be there. To do one concert more, a day later or one day earlier,
in circumstances that aren't the best of cases, well, I don't know...' Dat is wat ik schreef. Daarmee had ik alles gezegd wat ik te zeggen had. Het concert zou niet plaats vinden, niet omdat wij dat niet wilden maar omdat het niet kon.
Het antwoord van Matt liet niet op zich wachten. Twee dagen later tuimelde het in de brievenbus: 'hey laura...ok! i understand your situation.... my perspective is we can be as quiet as necessary...but maybe that's not exciting then....although our band sometimes strive on adversity... --we are trying to get this tour booked...and some days are more
difficult so any additional gigs for us are helpful.... sunday june 4 or 2nd... maybe is better...? that way we can wet the
appetite for folks that can see us big and loud at netwerk? matt' Waarop ik antwoordde: 'that's an idea. Would it be possible then to make it two completely different concerts? Something
like a you never would have expected Talibam! to be this too. Something
like that may work. Any artist can stick to basics. A gig at crox, if
we have to organize it, as I said, won't attract too many people. We had
concerts with 70 and more but that was during KRAAK events at crox. I like the idea of an intimate concert at crox and the loud thing at Netwerk. I first discuss this with managment.'
Ze zouden begin juni naar Europa komen. Het crox-concert werd 2 juni 2011, het eerste van de Europese tournée. Daarna zouden ze naar Rotterdam en Den Haag sporen, na Den Haag volgen concerten in Brussel, Parijs, Genève en Besançon en op 9 juni het concert in Aalst, waarmee het dus eigenlijk allemaal begonnen was.
Donderdagochtend 2 juni 2011. Mooi weertje, geen wolkje aan de lucht. Mailtje van Matthew. Een dag eerder hadden we de hele voormiddag op ze zitten wachten. Ze zouden op woensdag 1 juni In Zaventem aankomen, Kevin rond een uur of 8, Matthew wat later. Ik was niet van plan om ze in Zaventem op te pikken, wat ik wel eens vaker doe als we buitenlandse gasten hebben. Ze gingen licht bepakt reizen, had ik begrepen, en waren toch al van plan om de hele tournée met de trein te gaan doen. Het is vroege voormiddag, 2 juni, de donderdag. Matthew schrijft dat hij in JFK op het vliegtuig staat te wachten. Het vliegtuig zou een vertraging van minstens één uur hebben. Dat heeft hij enkele uren eerder geschreven. Als ik het lees, hangt hij ergens boven de Atlantische oceaan. Er is een mailtje van Kevin, met wie ik geen contact heb gehad. Van Ryssen had zich over Kevin ontfermd, wist dat hij om halftien in Gent Sint-Pieters arriveren zou. Waarom ze op twee verschillende vluchten zitten, begrepen we niet. We hadden het er over, Van Ryssen zei dat hij het niet begreep en ik zei ik begrijp het evenmin. Kevin, lees ik, zit op de trein richting Gent. Gek, Matthew Mottel staat in New York op het vliegtuig te wachten, Kevin zit op een trein richting Gent. Als dat maar goed afloopt. Van Ryssen springt binnen. Kevin had hem een smsje gestuurd en hieruit bleek dat hij in Gent Dampoort uit de trap was gestapt. Twee uur later sta ik gedurende meer dan een half uur in de blakende zon op Matthew te wachten, kortgerokt zoals het moet, zoals het hoort, en goedgeluimd, layback, welgemutst, geen vlieg die me wat doet, Matthew heeft de overtocht gemaakt, is in aantocht, is in Zaventem uit het vliegtuig gestapt, heeft een trein gevonden, hij is aan het sporen, komt ongetwijfeld nog binnen deze eeuwigheid in Gent Sint-Pieters aan, waar hij op de trein naar Antwerpen overstappen moet. Ik zoek z'n nummer, telefoneer. Benieuwd. 'Hi, Matt,' zegt iemand. Z'n stem had ik niet eerder gehoord. Hij is in Gent Sint-Pieters. Ooit komt er ongetwijfeld wel een trein langsrijden en die gaat hij nemen en dan komt alles goed.
Ik herken hem meteen. Over het geasfalteerde terrein komt een sequel van Big Lebowski aanstappen. Z'n linkerhand zit in een dikke zwachtel. We laden de spullen in, hij heeft er duidelijk zin in en weet intussen ook al hoe het moet met z'n linkerhand, die hij niet gebruiken kan. Yeah, I'm on keyboards, grapt hij. Het is maandag gebeurd. Ik rij om de spuikom heen. We rijden naar het woonwerf. HIj wou een blik met fruitdeeg openen. Dat lukte niet. Tijdens de eerste poging liep hij een kleine wonde op aan de duim van z'n rechterhand, wat hem niet zinde. Hij gaf het half geopende deksel een ruk. Nijdig boorde het zich in de muis van z'n linkerhand. 's Avonds zijn ze in goede doen. Matthew 'Mister Snitch' Mottel en Kevin opteren voor de Thomsenruimte, waar Svend een en ander voorbereid had voor de performance van Stuart Lynch, die twee dagen later zal plaatsvinden, niet in de Thomsenruimte maar in de zaal met de plannen van het Kunstkrematorium. Het concert dat ze in croxhapox brengen, wijkt af van wat ze tijdens de tournée gaan doen. Het is een nieuwigheid, iets waar ze sinds kort mee bezig zijn, Atlantis, een cabareteske act die ze onlangs op een plek in Wall Street hebben gebracht. Croxhapox is de tweede keer. Ze touren met the usual thing, gaan zich na de Europese tournée in Atlantis verdiepen.