SIGNOS DE ADMIRACION (1992)

Niet gerealiseerd project, 1990-1992. Het dossier van het project Signos, een werkstuk van Frank Van den Eeckhout, is zowat het meest lijvige document dat de crox-administratie ooit voortbracht. Signos is zonder enige twijfel ook het meest ambitieuze project van Croxhapox. Het concept is het realiseren van een openluchtparcours in de Gentse binnenstad. Her en der zullen monumentale beelden geplaatst worden van circa 5 tot maximaal 15 meter hoogte. Een cohort van kunstenaars uit binnen- en buitenland gaat in op het voorstel. De inzendingen worden gereduceerd tot 25 ontwerpen die voor realisatie in aanmerking komen. FF legt het project voor aan de bevoegde instanties van Stad Gent: de Culturele Dienst, het Schepencollege, de Technische dienst (voor de meeste sculpturen hoort het straatdek of het voetpad opengegooid te worden), Politie en Brandweer. Na een aantal bijkomende vergaderingen wordt signos uiteindelijk positief beoordeeld. De budgetering voorziet in subsidies van stads- en overheidswege, maar ook, vooral, in massale sponsoring. Hiervoor wordt overigens een gespecialiseerd team ingehuurd. Tot iemand op het idee komt om het project aan Hoet voor te leggen. Het advies van Hoet is negatief, wat het eind van het project betekent, en dit net enkele maanden voor aan de praktische realisatie begonnen moet worden. FF over die vergadering op het Stadhuis: ik herinner mij zeer duidelijk het gesprek dat ik indertijd had op het kabinet van toenmalige schepen van cultuur Van Quaeckebeke, in aanwezigheid van Hoet en een paar anderen: op de betreffende vraag van VQ antwoordde Hoet dat het project goed was (over onze kunstenaarsselectie werd niet gesproken), maar hij torpedeerde het met het argument dat het 'niet realistisch was voor een stad als Gent'. Hij bedoelde daarmee dat de nodige financiering niet zou gevonden worden - onze zelf opgemaakte begroting vond hij ontoereikend (wellicht terecht). Schepen VQ zag het toen al meteen niet meer zitten, vooral omdat Antwerpen '93 voor de deur stond en al het Vlaamse cultuurgeld naar Antwerpen zou gaan.) Naast deze ietwat politieke repliek van Hoet was er natuurlijk ook zijn quasi voelbare aversie voor het feit dat er een gedurfd project buiten hem om was ontstaan. Het liefst had hij mij ter plekke aan flarden gescheurd, dat stond op zijn gezicht te lezen...

Dirk Pültau (De Gentenaar, januari 1995): In 1990 vroeg Croxhapox aan verschillende kunstenaars om een soort alternatieve verkeerspalen te maken. Er waren bekende, internationale namen bij. Visch, Perejaume en Wakolbinger gingen meedoen, maar op het laatste ging het toch niet door, omdat Jan >Hoet er tegen was. Hij vond het te megalomaan.

Het ambitieuze Signos-project is helemaal op maat van FF, die geen heil ziet in het produceren van een mega-project met alleen plaatselijke (lees: onbekende of minder bekende) kunstenaars als inzet, een standpunt dat binnen het crox-team zelf voor polemiek zorgt.

Enkele maanden na het definitieve afvoeren van het project stapt FF uit het crox-team.

chronologie

Eind 1990: concept van het project. Hans formuleert een eerste voorstel - alternatieve verkeerspalen. Frank modifieert het uitgangspunt: het worden grote 3-dimensionele ingrepen.

Vanaf begin 1991 volgen er een aantal werkvergaderingen waarbij o.a. ook Sjoerd Paridaen betrokken wordt. FF neemt de leiding over het project. Hij stelt een dossier op en zorgt op stedelijk niveau voor contacten met zowel het Stadsbestuur, de Culturele Dienst van Stad Gent als Politie en Brandweer.

De agglomeratie wordt in kaart gebracht. Na wekenlange prospectie lokaliseren Frank en Hans een 30-tal plekken in het Gentse die in aanmerking komen voor het Signos-project.

Een 50-tal kunstenaars wordt aangeschreven. Gauw blijkt dat de grote namen geen interesse in het project hebben: Solana is onbereikbaar, Kapoor alleen te contacteren via een of andere galeriehouder. Wie wel toezegt is de Nederlandse kunstenaar Henk Visch. Ook de Oostenrijkse kunstenaar Wakolbinger van wie de belangen in België door Fortlaan 17 behartigd worden. De Spaanse kunstenaar Perejaume toont interesse.

Zomer 1991. Een bedrijfje uit het Antwerpse wordt aangezocht om voor de nodige budgetten te zorgen. Het project wordt aanvankelijk begroot op 4 miljoen BF. Intussen is er zekerheid over circa 20 kunstenaars. Kunstenaars uit Italië, Portugal, Spanje, Frankrijk, Duitsland, Oostenrijk, Finland, Denemarken, Nederland en België. Perejaume zegt toe. Op de valreep brengt FF een Franse kunstenaar aan, Michel Gérard, iemand die hij in New York ontmoette.

Tijdens de herfst van 1991 is er het En Passant project. Het Signos project verdwijnt heel even naar de achtergrond. De inbreng van van beperkt zich intussen tot speurwerk.

1992. Het Signos project komt in een stroomversnelling. Enkele van de maquettes en concepten zijn verbluffend interessant, o.a. die van Luigi Mainolfi, Come Mosta-Heirt (een in Parijs wonende Portugese kunstenaar) en Kari Caven, een Finse kunstenaar.

Een overzicht van alle kunstenaars die deel uitmaken van de definitieve selectie, een document dat door FF bijgehouden werd: Luc Deleu, Paul gees, Daniël Dutrieux, Jean Marc Navez, Sjoerd Buisman (NL), Sef Peeters (NL), Paul M. Perry (NL), Henk Visch (NL), Jacob Schokking (DK), Torben Ebbesen (DK), Kari Caven (FI), Klaus Kumrow (DE), Bruno K. (DE), Manfred Wakolbinger (AT), Come Moesta-Heirt (PT), Joel Hubaut (FR), Jacques Vieille (FR), Borrell Guinart Perejaume (ES), Josep M. Riera I Arago (ES), Mariella Bettineschi (IY), Renato Ranaldi (IT), Luigi Mainolfi (IT), Umberto Cavenago (IT), Antonio Jevolella (IT), Francesco Pieroban (IT).

Jan Hoet is curator van Documenta. In Antwerpen is er een grootschalig project op til. Op stedelijk niveau wordt de strategie aangepast; het Signos project komt op de helling te staan. FF voelt met de natte vinger dat de wind uit de verkeerde hoek jaagt: Jan Hoet wordt uitgenodigd om een vergadering bij te wonen en velt een negatief oordeel, in casu mbt de financiering van het project.

Eind mei 1992 valt het doek over Signos.

Kunstenaars die uitgenodigd werden om aan het project deel te nemen, de vroegste selectie; de naam van wie op de uitnodiging inging en in de uiteindelijke selectie kwam, staat in vetdruk:
Alf Schuler (DE), Anish Kapoor (GB), Ann Veronica Jannsens (BE), Antonio Jevolella (IT), Arnaldo Pomodoro (IT), Barry Flanagan (GB), Bernd Lohaus (BE), Bruno K. (DE), Camiel Van Breedam (BE), Carel Visser (NL), Christina Iglesias (ES),  Come Mosta-Heirt (PT), Daan Van Golden (NL), Daniel Buren (FR), Daniël Dutrieux (BE), Daniela De Lorenzo (IT), David Nash (GB), David Weiss (CH), Dirk Peers (BE), Dre Devens (NL), Dre Peeters (BE), Elisio Mattiacci (IT), Ettore Spaletti (IT), Erwin Wurm (AT), Felix Droesse (DE), Francesco Pieroban (IT), Franz West (AT), Georo Jiri Dokoupil (ES), Gilberto Zorio (IT), Guiseppe Gallo (IT), Hans Van Eerd (NL), Harald Vlugt (NL), Henk Visch (NL), Herbert Rademacher (DE), Hermann Pitz (DE), Herold Georg (DE), Ian Hamilton Finlay (GB), Imi Knoebel (DE), Irene Uhleman (IR),  Jacob Schokking (DK), Jacques Vieille (FR), Jan Hafstrom (SE), Jannis Kounellis (IT), Jean Clareboudt (FR), Jean Luc Vilmouth (FR), Jean Marc Navez (BE), Jean Tinguely (CH), Joel Hubaut (FR), Kari Caven (FI), Kate Whiteford (GB), Klaus Kumrum (DE), Leo Copers (BE), Leo Vroegindeweij (NL), Luc Deleu (BE), Luc Van Soom (BE), Luciano Fabro (IT), Ludwig Vandevelde (BE), Luigi Mainolfi (IT), Manfred Stumpf (DE), Manfred Wakolbinger (AT), Marie Bourget (FR), Marie Jo Lafontaine (BE), Mariella Bettineschi (IT), Marina Abramovich (NL), Marinus Boezem (NL), Maurizio Mochetti (IT), Mauro Sambo (IT), Michel Gerard (FR), Miguel Navarro (ES), Niek Kemps (NL), Panamarenko (BE), Paul Gees (BE), Paul Michael Perry (GB), Peter Fischli (CH), Raf Buedts (BE), Renato Ranaldi (IT), Richard Bacquie (FR), Richard Deacon (GB), Sef Peeters (NL),  Sjoerd Buisman (NL), Stephan Huber (DE), Susana Solano (ES), Thomas Schütte (DE), Tom Puckey (NL), Tony Cragg (UK), Torben Ebbesen (DK), Trudo Engels (BE), Ulay (NL), Umberto Cavenago (IT), Willy Kopf (AT), Wolfgang Nestler (DE), Wout Vercammen (BE).