1. De ruit van Backstage gaat aan diggelen. Een performance van Jan Carlier tijdens de openingsavond van En Passant (september 1991).
2. Lieve D’hondt (crox 95) brengt de letter F aan op de ruit van de beletage van Aannemersstraat 54. Het is een foto van die letter F (en het achterliggende straatbeeld) die in De Morgen afgedrukt wordt.
3. Tomo Savic-Gecan, een Kroatische kunstenaar die als ik het goed heb sinds lange tijd in Amsterdam woont, brengt een ruit aan in het souterrain van Aannemersstraat 54, pal in het midden van de ruimte en ook net zo hoog en breed als de ruimte. De enorme ruit wordt via de voordeur en de beletage naar de loggia getransporteerd, waar experten het net zo broze als gevaarlijke ding in de tuin laten zakken. Een project uit 1997. Tot zomer 2000 staat de ruit er tegen een muurtje aangeleund.
4. Voor Ambassade van de Predemocratische Republiek kalkt Stefaan Dheedene de ruiten van Onderstraat 26 (2003).
5. En passant, crox 19, het instalraamproject: een opeenstapeling van ruiten.
6. Een installatie in een uitstalraam: het instalraam. Neologisme bedacht door Edwin Carels.
7. Jens Brand (crox 36, 1996) kleeft een oranje stip op een van de ruiten van Onderstraat 51.
8. Hendrik Vermeulen (crox 115, 2004) brengt tape en kalk op de ruiten van Onderstraat 26 aan.
9. Ron Huebner (crox 111) kleeft de tekst Jewels by Huebner op de ruit van de voordeur van Onderstraat 26.
10. Sjoerd Paridaen en Laura van (crox 133) kalken de ruiten, en laten een uitsparing voor de diaprojectie met mailart.
11. Over Kalken gesproken: In Den Bouw heeft een prachtig ruitje, de bovenzijde ervan is rond en ja je kan er het weidse voor veeteelt bedoelde landschap zien.
12. De ruiten van Beverhoutplein 7. Zes ruiten, negen letters en geen idee hoe dit euvel op te lossen had kunnen zijn. Vandaar het uithangbord. Het voordeel met het uithangbord is dat het aantal ruiten er niet langer toe doet. En het voordeel als er geen ruiten zijn, zoals op locatie 76/82 het geval is: ze kunnen ze niet inslaan.
13. Why Art Thou Silent And Invisible, crox 399 (2012), een in situ experiment van danser Lorenzo De Brabandere. Twee vier meter lange ruiten, jawel, zeer gewaardeerde lezer, dit leest U goed, twee vier meter lange ruiten, elk één meter breed, komen in de zaal voorin te hangen. Lorenzo had aanvankelijk het plan om tussen die hangende ruiten een performance uit te voeren, maar spitst zich uiteindelijk helemaal toe op het experiment met de ruiten. Geen ruiten van securitglas. Bij de minste onzorgvuldigheid is er het gevaar dat ze in duizend pijlscherpe stukken uiteenspatten.
14. Tijdens het project van Harri de Ville, samenvoeging van Inkeri Harri en Alexia de Ville, komt een in korrelige brokstukjes uiteengevallen autoruit midden de verduisterde ruimte, waar een net boven de vloer hangende lamp, de lichtbundel van een beamer en een op de verbrijzelde ruit gerichte spot voor licht in de duisternis zorgen. Er is nog een ruit. Ze bevindt zich vlak op de vloer onder de projectie van een video waarop een tuin te zien is.