Herr Seele

november 1990 crox 10: BIJNA 10 JAAR COWBOY HENK. Een selectie van het vroege werk van Cowboy Henk.
oktober 1994 crox 22. Eerste project in het souterrain van Aannemersstraat 54. Het project combineert jeugdwerk (1973-1980) met enkele originelen van de prenten die HS vanaf circa begin jaren negentig in Standaard Magazine publiceert. Het project wordt aangekaart in HUMO en De Morgen en gerecenseerd door Danny Dobbelaere, die toen voor Het Volk schreef:

"En Passant. Dat was een route van vijfentwintig 'instalramen' in de Gentse binnenstad. En nu dus een serene tentoonstelling met werk van Herr Seele./ Herr Seele (1959), die dus eigenlijk Peter van Heirseele heet, toont hier werk van 1973 tot 1994. Als snaak van veertien schilderde hij een mooi groepsportret in de traditie van de groten. Het talent van Herr Seele komt pas tot uiting in het zelfportret uit 1977, toen hij studeerde aan de Academie van Gent. Met tempera op paneel schildert hij zichzelf als een prins der kunsten. Het smalle, verticale gelaat herinnert aan de sereniteit van de Vlaamse primitieven of het meedogenloze realisme van Gustave Van De Woestijne. Herr Seele heeft een voorkeur voor zichzelf. Dat milde narcisme leidt tot markante beelden, haarfijne portretten die je raken tot op het bot. Zo is er het grote zelfportret uit 1980: glad, perfect, uitdagend, volkomen uit de tijd, radicaal dus./ De laatste jaren werkt Herr Seele ook als illustrator (Standaard Magazine). Hier kan je enkele originelen bewonderen, zoals het kritische zelfportret Beknopte etiquette voor de zapper. Of hij nu met acryl, tempera of olieverf schildert, steeds getuigt Herr Seele van een groot vakmanschap. Superbe techniek is ook een onderdeel van zijn eigenlijk beroep: pianostemmer. Het trillen van de materie lijkt voor hem primordiaal in een verder aftakelende, nivellerende wereld. Hij voelt zich daarin kiplekker als een redelijke hansworst." - DD

november-december 1997 crox 70: Schilderkunst Hedendaags Belgisch. Eén werkje: een zelfportret. Het werk had eerder al deel uit gemaakt van het solo project in 1994. Kwam twee keer in croxhapox over de vloer, tijdens de vernissage van z'n solo in 1994, net voor sluitingstijd, en voor het hierboven vermelde project, en zei hier later over, grappig als steeds, dat hij in croxhapox helemaal nooit iets gezien had dat hij de moeite waard vond, tot op heden misschien ook wel een van z'n meest interessante quotes.