de gebruikelijke handelingen
zondag 20 maart 2011 /notitie/
Cijfercode. Poort openen. Lichtschakelaar gang. Handtas & schoudertas op bierbak. Lichtschakelaar mediaruimte. Achter barmeubel doorstappen. Barkruk verplaatsen. Er een bezem bijhalen. Vloer vegen. Veel rommel. Peuken, plassen, papier, nootjes. Barkrukken en stoelen uitlijnen. Wireless inschakelen. Vuilblik. Peuk oprapen. Afval op vuilblik vegen en in vuilniszak kieperen. Schakelaar keuken. Koffiemachine bijvullen. Knop boiler op 80°. Vuile of gebruikte glazen en asbakken naar de pompbak verplaatsen. Barmeubel poetsen. Kopje koffie, sneetje kaas, een wortel. De trap naar het kantoortje. Hier een stekkerdoos activeren. De neonsculptuur licht blauw op. In de grote zaal een lichtschakelaar. In de Thomsenruimte beamer, dvd en geluid. De remote gebruiken om de lichtinstallatie te activeren. Door de corridor stappen. Er een plooiladder bijhalen. Opnieuw door de corridor stappen. Activeren beamer en dvd in de zaal met het werk van S. Kutter. Een peuk oprapen. De ladder in de nis naast de toiletruimte plaatsen.
zaterdag 14 februari 2009 /crox-box/
De gebruikelijke handelingen. Van die handelingen is er nooit een de
eerste, behalve de eerste, en nooit een de laatste, behalve de laatste.
Het zijn dezelfde als vorige week en tegelijk zijn het toch andere
handelingen. Die redenering hebben we aan een Griek te danken: je kan
geen twee keer dezelfde poort openen, geen twee keer dezelfde afstand
afleggen, geen twee keer dezelfde gedachte hebben of aan hetzelfde
denken, geen twee keer dezelfde afspraak vergeten, geen twee keer
hetzelfde jasje aan hebben, geen twee keer dezelfde vloer vegen en twee
keer hetzelfde stof bijeenvegen kan evenmin. Daartegenover staat dat het
telkens weer dezelfde handelingen zijn, dezelfde poort (die met een
makkelijk te plaatsen tijdverschil van amper enkele uren nog wat meer
dan gisteren aangetast is door wind en regen), het gebaar is hetzelfde
en het is bovendien ook nog eens dezelfde hand die een sleutelbos uit de
vestzak opdiept. Dat is zo een van die zekerheden. Want... 'als je weet
dat hier een hand is'... Eerste zin van Over Zekerheid.
Ludwig Wittgenstein. Trouwens, heb geen tijd gehad om een andere
vestzak aan het jasje te naaien. Was nergens voor nodig trouwens. En net
als gisteren betreed ik geen kerkje in Noordelijk Brabant, geen
hacienda in Patagonië, stap ik niet uit een Jeep in Centraal Congo en
bevind ik me niet in een vlucht van Ryan Air boven de suikertopjes van
het Alpenmassief maar betreed ik voor de zoveelste keer het
fabriekspand, via het woonerf, via het woonerf, een andere in- of
uitgang hebben we voorlopig niet want het trapgat is dicht getimmerd.
De volgorde van de gebruikelijke handelingen varieert. De handelingen
kortom zijn dezelfde, de volgorde niet. Vandaag maak ik eerst licht in
de kubusruimte nadat ik de schoudertas op een van de bierbakken heb
geplaatst. In de hall verplaats ik een stoel. Ik stap door de corridor
en activeer de apparatuur van de zesde brainbox-unit. De beamer van L'Homme Dix Heures Pile maakt een steunend geluid. Knopjes indrukken en wachten tot het
beeldscherm van de laptop oplicht. Duurt een tijdje. Ik stap naar de
grote zaal, steek het licht aan. Op wat verfschilfers na is niets naar
beneden gekomen. Bezoekers betreden de hall, schoorvoetend, ze zijn
nooit eerder in croxhapox geweest, 't is een jong koppel en geen
achterban, van Mil noch Haritz weten ze af. Ik activeer de
internetverbinding en ga in het keukentje aan de slag, steek een sigaret
op en deponeer Heimelijke Vreugde 1 bovenop het dossier.
zondag 17 januari 2010 /crox-box/
de gebruikelijke handelingen /gebruikelijk als buitenkant van onbestemd:
onbestemde handelingen; onbestemde neutraliteit: een onbestemd
Etcetera; de onbestemde criteria/ vaagheid
De gebruikelijke handelingen zijn duidelijk. Ze kunnen met gebruik van simpele middelen beschreven worden. Klare taal.
Bijvoorbeeld:
stap op de poort toe (ik stap op de poort toe): tik de cijfercode in
(ik tik een cijfercode in): open de poort (ik duw de poort open): stap
tussen de slabs (er volgt een korte overpeinzing met betrekking tot deze
handeling, kort zou eventueel vervangen kunnen worden door onbestemd):
herhaal deze handelingen (dat doe ik niet): plaats de zwarte schoudertas
op het glimmende barmeubel: neem de trap naar het kantoortje en
activeer de projector (Pries heeft dat keurig voorbereid, alles is zoals
het moet): activeer de wireless.
vrijdag 27 november 2009 Yoshimasa Matsumoto
Een gat in de betonvloer boren.
Met een vod (een geruite vod) het betonstof wegvegen.
Een zware ijzeren staaf in het gat stoppen.
Infanta
Margarita (ze heeft een opening in de linkervoetzool, in de rechter ook
eigenlijk) over de staaf schuiven. Zo is er geen gevaar dat het kind
omver tuimelt.
Naar de blauwe werkbak stappen. Zich over de werkbak buigen, er iets uit tevoorschijn halen.
Naar de trapladder stappen, de plek opmeten waar het schilderij aan de muur komt. Regen ratelt over het dak.
Het
schilderij, had Yoshi uitgelegd, komt zo hoog te hangen dat het gelaat
van de geportretteerde - een neef van infanta Margarita, in het
origineel van Diego Velazquez zit het joch op een paard - net hoog
genoeg komt om als hoofd plus romp zichtbaar op het onzichtbare paard te
zitten.
Een boormachine optillen. De boormachine toch weer op de
vloer leggen. Eerst de boor, size 14, afstoffen en opbergen. Dan de
boormachine verplaatsen.
Een kort stukje van een rol papiertape
scheuren. Het gat boren. Een plug in het gat aanbrengen en in de plug
een vijs schroeven. Het schilderij ophangen. Het hangt scheef. Er een
tikje tegen geven. Het hangt recht.
De positie van infanta Margarita aanpassen.
Het aantal modificaties is beperkt, tot veel meer dan een draaibeweging is het kind niet in staat.
Veertien jaar is ze, zei Yoshi.
Uiteindelijk
toch maar zoals ze eerst stond. Dan het andere schilderij. A portrait
of Yoshi's youngest son as A Spanish Prince. The portrait is a
remarkable one.