schaliebert

Schaliebert staat niet in de 4-delige van Dale. Het is geen officieel woord. In van Dale, in het derde deel, op bladzijde 3074, hebben ze schalieblauw en schaliedekker.
Een schaliebert, of valiezeplank, is een ruwe plank van, ik gok, anderhalve decimeter breed en met een lengte van tweeëneenhalve meter. Het is wat Johan De Wilde gebruikt voor zijn tweede solo project, in de corridor en de grote zaal achterin, in 2006. De schalieberten komen in een bruine specie en het restant gaat mee tot eind 2009. Tijdens het project van JDW, La belle au bois dormante, hebben ze een specifieke functie. De bruingekleurde schalieberten komen op een hoogte van anderhalve meter hoogte, een horizontaal verloop dat in de corridoir begint en doorloopt in de zaal achterin.