Trekvogels. 2012. Een multimediaal project van Rebecca Lenaerts, waarvoor zij een in het Musée de la photographie van Charleroi aangetroffen reeks reisfoto's als uitgangspunt nam. Apex van de vakantiefoto. Van jaren vijftig tot eind jaren zeventig reist een echtpaar met de auto door Europa en maakt er de gebruikelijke soort vakantiekiekjes waarbij het telkens de dame is die gefotografeerd wordt. Toren van Pisa met Dame, Adriatische zee met dame, Waterval te X met dame. Graduele variaties van het decorum, wat vooral blijkt uit de auto, de kledingdracht en het lichaamsgewicht van de dame.
'We were barely four years old when our mother threw us over a bridge and into the water below. It was out of her frustration that she did not want us to live. At four and again at thirty-four, there remains very little understanding of our mother's actions, yet we have always remembered that day and held it close to our personal understanding of each other.' CarianaCarianne, Borders, crox-boek nr. 3, blz. 37.
'No matter how dazzled you may be
By my rapid intellect,
Always remember that behind it
Is the unreasoned
Hot-blooded heart!' Uit The Gentlemen's Gentlemen, Brian Getnick & Noe Kidder, crox-boek nr. 9, blz. 35.
'Ge staat daar op het kerkhof van aalst bij het graf van louis paul boon - communist, socialist, viezentist - en binst dat ge daar staat hoort ge cafémuziek, en ge peinst: tiens, hij heeft toch zijn goesting gekregen, boontje, want ge herinnert u een stukje uit de gazet vooruit van de jaren stillekens waarin hij schrijft: leg me niet te ver vanachter, zodat ik de plaatjes van de jukebox nog kan horen.' Eerste zin van crox-boek nr. 11, Ge staat daar op het kerkhof van Aalst bij het graf van Louis Paul Boon, van Guido De Bruyn, blz. 11.
'ik herinnerd?
hoogstens door kei met een boeddhistisch hart
voor de duur van een maaneclips' Uit Majuskel van Johan Joos, crox-boek nr. 12.
Precies zoals in mijn herinnering - reconstructies van toeristische landschappen. Augustus 2014. Een reeks collages van Jeroen Frateur. Oude kaartenboekjes, dubbelzinnige kleeffilm, zuurvrij papier, boekbinderslijm, berkenmultiplex.
81 dingen waarvan ik dacht dat ik ze vergeten was en nooit meer zou herinneren. Jasper Rigole.
10 omgeving waar men het verlies cultiveert (herinnering aan een winterlucht) Nicolas Leus, Waadruim: legenda, crox-boek nr. 7, lijst 15.
'Of ik zie nogmaals mezelf: er is een foto van een vrouw bij het Lago di Como: een vrouw voor een zuiders cultuurlandschap. De dame heeft voor de foto een gracieuze houding aangenomen. Op een tweede plan stroomt een rivier die twee werkelijkheden van elkaar lijkt te scheiden: een 'eeuwig' natuurlandschap (de bergen in de verte) en cultuurlandschap (de stad op de achtergrond) en het minder eeuwige van levende wezens (er staan ook enkele palmbomen), camera's en wegmarkeringen. Een vreemde vaststelling dat dode dingen langer leven. Op de rivier vaart een snelle plezierboot die de tegenstelling nog lijkt te verscherpen. De vrouw lijkt sprekend op een vrouw die ik goed heb gekend doch nooit op de leeftijd die zij op de foto heeft: ze is er zeker jonger dan ik nu ben. Het lijkt alsof de tijd als afstand tussen de twee leeftijden, nooit heeft gevlogen. Alsof je, sneller dan het licht reizend, beelden en gebeurtenissen (geschiedenis) kan inhalen.' Uit het nawoord bij Testbeelden, crox-boek nr 16, Rik De Boe: 'Wat later zal zijn, daar is men buiten' Piet Mondriaan, een tekst van Johan De Wilde.
'Ik herinner me een project in het Londense White Cube. Iemand die er werkte, stond een deurpost te polijsten.' Uit Anoniem eerste helft 21ste eeuw, crox-boek nr 17, blz. 150.
'How can we remember the passing time?' vraagt Anahita Hekmat zich af. 'A lost memory, even if recorded and captured, it is still removed from its context and can just belong to the past: a time defined by its disappearance.' Uit Breath From A Warm Locale, een project met Iraanse videokunst, samengesteld door Nima Bahrehmand en Amirali Ghesami. 2014.