Nieuw in de Gentse scene in 1990: croxhapox. Van maart tot juni 1990: om de twee weken een nieuw project. Na zomer 1990
wordt het verloop een tik langzamer.
Nieuw in het crox-programma in 1991: crox 17#1, een eerste min of meer grootschalig straatproject. Van eind mei tot eind september 1991 verschijnt er elke week een nieuwe
copy art in het Gentse straatbeeld. Het begint met een polemisch werk
van Sjoerd Paridaen en eindigt met een spitsvondig beeld van Edwin
Carels.
Nieuw in het toenmalige crox-team: de vraag of croxhapox voor grote, bekende namen kiezen moet, genre Anish Kapoor, Tony Cragg, Susana Solano, of stapsgewijs en van onderop te werk moet gaan, wat in het team voor een eerste conflictsituatie zorgt.
Nieuw in 1991: een eerste samenwerkingsverband. Voor En Passant wordt met het Hasseltse Il Ventuno in zee gegaan.
Nog meer nieuwe dingen in 1991: En Passant is het eerste crox-project dat op de beeldbuis komt en het levert de eerste crox-publicatie.
Nieuw in de toen nog korte geschiedenis van croxhapox: met Signos de Admiracion in 1992 een eerste project dat (na twee jaar voorbereidend werk) niet uitgevoerd wordt. In 1992 is er nog een niet uitgevoerd project: KNUTS.
Nieuw in de nog altijd korte geschiedenis van croxhapox: in 1993 geen enkele activiteit.
Nieuw in het crox-programma in 1994: een eerste soloproject van Dirk Peers. Er volgt een tweede project in 1996 (met Ruth Mentens) en een derde in 1998 (met Ignace De Vos). Ook nieuw in 1994: de eerste openingsrede, met name die voor het project van Dirk Peers.
Nieuw in het crox-programma in 1995: Patricia Smith (US/New York) is de eerste niet-Europese kunstenaar (overigens ook eerste niet-Belgische kunstenaar) in het hoofdprogramma. Eerder, in 1991 en 1992, hadden kunstenaars uit Duitsland, de Verenigde Staten en Hongarije deelgenomen aan crox 17, het Copy Art project, en Nederlandse kunstenaars aan crox 18, En Passant 25 instalramen.
In datzelfde jaar, december 1995, ook het eerste solo project van Michaël Borremans. Michaël had eerder wel al aan crox 17#1 deelgenomen.
Nieuw in het crox-programma in 1996: een groeps- en buurtproject op 94 locaties waaraan 94 kunstenaars en honderden buurtbewoners deelnemen. Open Deuren is het eerste en net niet enige crox-project dat door AVS opgepikt wordt. Het buurtproject schopt het tot nieuwsitem. Tegelijk is het de laatste keer, en ook dat is nieuw, dat in De Gentenaar over croxhapox bericht wordt (op een uitschuiver in de pechstrook na) en ook de laatste keer dat simultaan meer dan één krant het over een crox-project hebben zal.
Nieuw in de werking van croxhapox in 1997: een adviesgroep met onder andere Sjoerd Paridaen en Michaël Borremans. In 2003 treden zowel Sjoerd als Michaël toe tot het bestuur. Sjoerd had overigens eerder al van een adviesgroep deel uitgemaakt, in 1991, tijdens de voorbereiding van Signos, en had toen ook voor de contacten met mailart kunstenaars gezorgd.
Nieuw in de annalen van croxhapox in 1998: het eerste concert van The Singing Painters. Michaël en Hans hadden in 1997 een duo gedaan, Michaël gitaar, Hans vocals, wat de eerste TSP-song opleverde, Jetlag Girls, maar de groepsnaam kwam er pas begin 1998. De eerste TSP-performance is tijdens de openingsavond van een solo van Kamagurka. De set beperkt zich tot drie songs: Jetlag Girls, Give Me My Brains en Sally Got Sand.
Nieuw in 1998: Edith Doove schrijft voor De Standaard en heeft het in haar rubriek best vaak over croxhapox.
Nieuw in 1999: croxhapox ontvangt voor het eerst een projectsubsidie van de Vlaamse Gemeenschap. Het 100ste crox-project is het eerste dat niet door toen nog Hans van Heirseele gecoördineerd wordt.
Nieuw in 2000: met Carte Blanche het eerste project met een locatie buiten de Gentse agglomeratie.
Nieuw in 2001: Space Is The Place, een project van Merlyn Paridaen, verovert het souterrain van Aannemersstraat 54. Het crox-team komt op irreguliere basis bijeen. Nieuw: in Gent zijn de uren opeens heel erg duur geworden.
Nieuw in 2002: het team vergadert in een parkje vlak bij De Bijloke.
Nieuw in 2003: het fabriekspand. Onderstraat 26, het instalraam, wordt een permanente locatie.
Nieuw in 2004: het solo project van CarianaCarianne (US), crox 118, is de start van een meer experimentele manier van werken. In 2004 ontwerpt CarianaCarianne de eerste crox-site.
Nieuw in 2005: de crox-ruimte in het fabriekspand wordt uitgebreid met een zaal achterin. Croxhapox gaat mee in het kunstendecreet.
Nieuw in 2006: het crox-boek, Brainbox en een radio-interview. Het eerste boekproject dat volledig aan de gewenste format beantwoordt, is het tweede, Particles, een publicatie van Johan De Wilde.
Nieuw in 2007: de crox-ruimte wordt uitgebreid met nog een zaal, die waar Stief Desmet tot dan zijn atelier had gehad. Voor het eerst wordt een externe entiteit als curator van een project aangeduid. De eerste externe projectoefening is van de hand van Stefaan Dheedene.
Nieuw in 2008: met crox-boek nr 8 wordt de oplage opgetrokken tot 800 exemplaren. Met Adam Geczy hebben we in het hoofdprogramma voor het eerst een kunstenaar uit Australië.
Nieuw in 2009: twee grootschalige samenwerkingen tegelijk, Zennestraat 17 Rue Senne in Brussel en Temporary City Berlin. Ook nieuw in 2009: met Majuskel van Johan Joos de eerste boekpresentatie op een externe locatie en het eerste crox-vinyl, Golden Hypnos van de Japanse sound artist Sachiko, een coproductie met audioMER.
Nieuw in 2010: sinds maar liefst 8 jaar hebben zowel De Standaard als De Morgen geen woord aan croxhapox verspild. Wel wordt met grote uitbundigheid over Michaël Borremans bericht.
Nieuw in 2011: voor het eerst sinds 2006 is er geen budget voor extra's. Sinds 2006 het eerste jaar zonder nieuwe boekpublicatie en nieuwe crox-cards.
Nieuw in 2012: het artistiek team. Begin 2015 telt het AT vier leden: Dries Douibi, Jelle Clarisse, Lore Smolders en Laura van.
De indruk dat we het al wel eens eerder gezien hebben, het is de paradox
van het nieuwe. (Anoniem eerste helft 21ste eeuw, blz. 219)