Frid, organische en architecturale vormen combinerend in een basispatroon van geel en groen.
En natuurlijk is er die triest uitziende arabier met een donkere moustache en een geel hemd en een groene baseball krielkip-eierschaal op zijn bovenkamer.
Van januari tot december 2006 nochtans niet zoveel crox-groen. De groenste crox-card is die van Karien Vandekerkhove, card NR 13, een tekening uit de Liquids reeks. Minder specifiek toont crox-card NR 48 een werk van Christophe Lezaire met een nuance van grijsgroen. ‘Charte’, crox-card NR 47, zelfde kunstenaar, combineert twee groenen: een van de rechte vegen onderaan en bovenaan het houten paneel en een tweede van het groene kader dat zwart had moeten zijn.
In het werk van Jos Van Meerssche (crox 116, 2004/ crox 160, 2005) is het groen eigenlijk groen zonder toon of nuance; het blijkt vaak niet meer te zijn dan een component van de donkere massa's verf op het doek. In Pieter > Degand’s schilderij (crox 127, 2004) wordt het op dezelfde manier gebruikt. Maar het mechanisme van het schilderen is heel anders: crox-cards 23 en 24 geven daar een staaltje van, op het eerste gezicht gaat het om een of andere 'toevals'techniek – het borstelen van een laag vlekken en afdrukken – maar het beeld als geheel is heel bewerkelijk gedacht, elke vlek en spat wordt gedefinieerd door een repetitieve structuur van kleine puntige toetsen.
Een van de werken van Stef Debrabander (crox 161, 2005) toont een patroon van chromosomen op een groen oppervlak. Vrij veel van de originele tekeningen van crox-boek NR 1, een publicatie in zwartwit van Maud Vande Veire, vertonen overigens zware roden en ferme groenen.
[original text in English]