98. TIPS. juni 1999. Presentatie in het souterrain van Aannemersstraat 54. Tekeningen, foto's & indirect mailart correspondence [wat de titel van het project levert]. Simultaan, één verdieping hoger, een presentatie van Larry Krone.
crox-card 20.
110. BASICS 1. Groepspresentatie met tekeningen. Lucas Munichstraat 72, november 2003.
crox-card 20
145-1. BASICS 2. Juni 2005.
145-2. BASICS 2, sequel, Abdij Maagdedale, Oudenaarde. April 2006.
178. LA BELLE AU BOIS DORMANT. Solo presentatie. Mei 2006.
PARTICLES. Crox-boek 2, 2006. 80pp, garengenaaid. 350x. Uitverkocht.
crox-card 29. Oslo (2005), foto 36 x 27. 2006.
29
30
crox-card 30. Until Death Do Us Part. 2006.
Lid van Raad van Bestuur, 2006–2011. Treedt in 2006 ook toe tot de Algemene ledenvergadering. Redacteur van het crox-publicatiefonds.
brainbox 1 unit 3
188. BRAINBOX. [3] Met Peter Morrens en Ward Denys. Oktober 2006. Performer: Vana van.
VERZAMELWOEDE. Project ism Tekenakademie Oudenaarde. Locatie: Abdij Maagdedale. Erfgoeddag 2007. TIPS.
299. ZENNESTRAAT 17a RUE SENNE. Coproductie met o.a. Secondroom, Fortlaan 17, Bains Connective. Alda Snopek, Christophe Lezaire, Johan De Wilde, Marc Coene, Steffie Van Cauter. April mei 2009, Brussel.
crox-card 75. Memento vivere (2005). 2008.
RUWE BOLSTER - Recensie van Edith Doove over de projecten van Larry Krone (crox 97) en Johan De Wilde (crox 98), De Standaard, 9 juni 1999: --- Na al dit handwerk doen de tekeningen van Johan De Wilde op het eerste gezicht aan kruissteekpatronen denken. In de kelderverdieping van Croxhapox toont hij een deel van de reeks tekeningen waaraan hij nu al zo'n zes jaar werkt.
Het uitgangspunt is een vierkant van 50x50cm. Daarop toont hij een inventaris van vaststellingen aan de hand van landschappen, gebruiksvoorwerpen, architectuur en stillevens. Al die beelden vertrekken van een minutieus uitgewerkt basispatroon, waarop De Wilde tijd en zijn herinnering loslaat. Stuk voor stuk hebben deze afbeeldingen een sterk autobiografische achtergrond. Het onderzoek naar de plaats van het zelf komt ook tot uiting in een mail art-project waarvoor De Wilde naar alle landen van Europa een brief aan zichzelf verstuurde. De bizarre tips die De Wilde in zijn brieven opneemt, keren onverrichter zake terug, omdat zijn Gentse adres in het buitenland uiteraard onbekend is.
PARTICLES crox-boek NR 2 is de eerste boekpublicatie die helemaal aan de crox-format beantwoordt, op een enkel te verwaarlozen detail na. 'In dit boek,' stelt de kunstenaar, 'staan opmerkingen die ontstaan in de periferie van mijn tekeningen' - letterlijk: het zijn korte notities die hij tijdens het methodische en intensieve tekenwerk op papiertjes krabbelt. Iets over zijn manier van werken bijvoorbeeld: Het raster is vergroeid met het zogenaamde beeld. Ongeveer zoals dat met de craquelures op een paneel het geval is. De lijnen die het raster vormen, duiden op ruis, storingen. Gedachten, herinneringen, beeldvorming worden erdoor bepaald. De technisch onderlegde mensheid verwijdert korrels en lijnen uit beelden. De werkelijke storing zit in de beeldvorming op zich. Een onbeholpenheid: de onmogelijkheid als som van de mogelijkheden.' (op. cit. p.62)
La Belle au Bois Dormant. Foto's, tekeningen en een tot film gemonteerde reeks van circa 350 in Oslo gemaakte foto's. Tijdens twee opeenvolgende wandelingen legt de kunstenaar het volledige traject van de Akserselva af, deels ter linker- deels ter rechteroever, eerst vanuit het stadscentrum naar de bron, dan helemaal terug van bron naar monding. Met de Neckar te Trier was het scenario wellicht niet helemaal hetzelfde geweest: de Akerselva, een riviertje van bescheiden komaf, heeft een vlakbij Oslo gelegen meer als brongebied, stroomt vervolgens zuidwaarts om de eigenlijke stadskern heen en mondt uit - nadat het eerst gedurende enige tijd onder fabrieksterreinen doorstroomt - in een zuidelijke fjord. Vincent D'Hondt componeert een 40 minuten durende score die het filmische karakter van de diaprojectie benadrukt.
Uit Tot nu was alles in orde (Hans Theys, Over Vorm (2009), blz. 383: 'Halverwege een bundel brieven die Johan De Wilde mij tussen augustus 2008 en juli 2009 heeft geschreven, vertelt hij een parabel over drie kunstenaars, die op een geïsoleerde plek beschikken over een stapel A4-bladen en een potlood. De eerste maakt een verbluffend anatomisch portret, waarbij hij de lichamen en hoofden van zijn kompanen verwisselt, de tweede maakt met het overblijvende papier een sculpturale installatie en noemt die 'The End Of Art As We Know It' en de derde legt het potlood op de tafel en slaagt erin de twee anderen te laten nadenken over de beelden die hij eventueel zou kunnen maken en over de beelden die daardoor in hun hoofden zouden kunnen ontstaan. De voorbije jaren werkt de kunstenaar Johan De Wilde vooral als de derde kunstenaar.
De Wilde maakt voorwerpen die beelden in ons oproepen. Die voorwerpen zijn tamelijk plat. Ze bestaan voornamelijk uit okerkleurig karton, potlood en grafiet. Het zijn mooie voorwerpen. De kunstenaar omschrijft ze als 'mogelijkheden', omdat hij zich moeilijk kan losmaken van de gedachte dat ze anders hadden kunnen zijn, maar vooral omdat ze beelden willen mogelijk maken, in plaats van ze op te dringen.'
477. VERF NA VAN EYCK. 2014.
crox-card 122. History 063. 2014.
485. LENS NA SPINOZA. [2] Drieluik. Groepspresentatie met Bram Van Stappen, Dirk Zoete en Patrick Everaert. 2015.
549. Johan De Wilde & Christophe Lezaire. Locatie Zilverhof 34, oktober november 2017.
580. FOOD MATTERS. 43 artists 43 hosts 43 guests. Host: Pieter De Clercq. Guest: Bart Maris. 2018.
584. FOOD MATTERS the book. 2019.