carels edwin

3. ROEST RUST. Assemblages. April 1990.
17. Copy Art. Straatproject. Mei - september 1991.
crox17-1 Edwin Carels 1crox17-1 Edwin Carels 2crox17-1 Edwin Carels 3
18. EN PASSANT. September 1991. 25 instalramen. Locatie 11: Geldmunt 32. Levert ook de foto voor de cover van de En Passant catalogus.
24. ORBIS PICTUS III. Januari 1995. Souterrain Aannemersstraat 54. Aan uitnodiging toegevoegde bijlage: "ORBIS PICTUS/ DE WERELD IN BEELD GEBRACHT. In het werk van Edwin Carels staat het concept van het kijken centraal, het mechanisme van de verafbeelding en de relatie van de toeschouwer tot het beeld, een tot beeld gereduceerde wereld./ Met ORBIS PICTUS, een reeks installaties die ook als dagboekfragmenten kunnen begrepen worden, gaat Carels telkens vanuit een concrete invalshoek (een mythe, een gedicht) in op de relatie tussen het beeld en de subjectieve registratie van dat beeld./ In deze derde installatie is dat een gevonden glasplaatnegatief. De ruimte wordt discreet gevuld met reflecties op de media en de kwetsbaarheid van het beeeld als dubbele werkelijkheid. "Aux lieux des souvenirs..."

crox-card 3. Fig. toi. 1994.
Herdruk crox-card 3. 2013.
croxcard 3 Fig.toi (1991)<br />
edwin carels<br />
c croxhapox 1994

Croxhapox, een nieuwe start [Dirk Pültau, De Gentenaar] "In de sous-sol van de Aannemersstraat is het aangenaam vertoeven. Edwin Carels, een kunstenaar die ook schrijft (bijvoorbeeld voor het blad De andere cinema) heeft omzeggens de hele ruimte ingepakt. Op de vloer liggen ingepakte kranten, aan het plafond hangen schimmige foto's uit een krant. Een projektor werpt een beeld op een grote plaat: een uitvergroot beeld van een stukje huid, dat op de lens geplakt is. Ongelooflijk persoonlijk, maar tegelijkertijd oogt het heel onpersoonlijk: de struktuur van de menselijke huid vormt gewoon een raster op de glazen plaat, een raster zoals bij krantenfoto's dat, als je de foto's van dichtbij bekijkt, alleen maar uit puntjes blijkt te bestaan. Deze installatie balanceert op de grens tussen de banaliteit van een vanzelfsprekende betekenis (zoals de krantenfoto's) en het voelbare verlies aan betekenis (de geprojekteerde huid). Doordat je het verlies aan betekenis echt voelt, ontstaat het verlangen om er terug naar op zoek te gaan, om je af te vragen wat er gezegd wordt - terwijl krantenfoto's en TV-beelden op zich, daar loop je gewoon aan voorbij. Carels' enscenering wil soms met teveel nadruk uitleg verschaffen, maar er zitten best elementen in die daar doorheen priemen."


505. KOSMOGRAFIA. Curator: Edwin Carels. Protagonisten: Alex Mendizabal (IT), Brothers Quay (UK), Jelena Vanoverbeek, Jennifer Debauche, Jonas Mekas (LT/US), Laura van, Leo Copers, Philip Newcombe (UK), Ted Milton (UK), Various Artists. Oktober november 2015.