crox 13 - Paraplastique hystérique. Recensie Dirk Pültau (De Gentenaar). Tijdens het project baden de 3 kamers van Beverhoutplein 7 elk in een apart kleurbeeld: de kamer voorin is blauw, de kamer achterin rood, de extra kamer is geel. Sjoerd Paridaen beperkt zich tot een driedimensionale ingreep.
crox 17 - Copy Art project; de eerste bijdrage die in mei 1991 in het Gentse straatbeeld verspreid wordt.Geeft in zelfde periode present tijdens een aantal werkvergadering mbt Signos. Brengt mailart kunstenaar Jürgen O. Olbrich aan en later ook Guy Bleus en Johan Van Geluwe.
crox 18 - En Passant (1991). Locatie is een herenhuis in de Ottogracht. Samenwerkingsverband met Erik Lagrain.
crox 42 - instalraam (maart 1996). Locatie is Onderstraat 26. Ook dit keer in samenwerking met Erik Lagrain.
crox 55 - schilderijen (november 1996). Meer dan 5 jaar na het eerste solo project brengt SP het werk dat hij in 1991 wilde brengen, wat toen op een veto van het crox-team stootte.
De mailart correspondentie met Hans van Heirseele (www.shcorr.be) begint op 31 december 1996.
Sjoerd treedt toe tot het crox-team.
Als lid van het crox-team brengt hij volgende kunstenaars aan: Ije Raaijmakers, Alexandra Jacquet, Griet Musschoot, Tomo Savic-Gecan (CRO), Jan De Cock, Ward Denys, Holger Nickisch (D), Michiel Van Cauwelaert, Lucia Saura (Esp), Sonja Almeida (Por), Maria Vera (Esp), HAP, Katrien Hofman en Samir Boudia. Samen met Rene Van Gijsegem betrokken bij alle crox-presentaties /afstudeerprojecten, eindejaarspresentaties, toonmomenten/ van KASK Multimediale Vormgeving.
crox 81 - instalraam met mailart samples, locatie is dit keer Aannemersstraat 54.
Binnen croxhapox krijgt zijn functie eind december 2003 een nieuwe definitie: hij wordt lid van de Raad van bestuur, wat in feite vooral betekent dat hij zich minder met de dagelijkse werking van Croxhapox bezighoudt, wat vanaf dan de taak van het crox-team is. Is berucht om zijn met adressen en info gespijsde agenda. Als docent Hogeschool betrokken bij een schier onnoembaar aantal projecten in binnen- en buitenland.
crox 132 (instalraam, februari 2005). Begin 2006 een aantal kleine projecten in de mediaruimte, telkens gefocust op mailart. Neemt deel aan de sequel van BASICS 2 in Oudenaarde en brengt een van de objecten die hij maakte voor zijn eerste crox-solo in 1991 (zie recensie DP: de kunsttelevisie). Voor VERZAMELWOEDE (2007), het tweede crox-project in Abdij Maagdendale, brengt hij massa's mailart in: de eerste 8 mappen van de correspondentie met Hans van Heirseele en diverse randverschijnselen, plus een fraaie collectie van kleine tekeningen en diversen van Robin Gregies.
Bij de bestuurswissel in 2006 treedt Sjoerd aan als voorzitter. Is voorzitter van begin 2006 tot mei 2010.
Allemaal kunst (Dirk Pültau, vrijdag 25 januari 1991/ De Gentenaar): 'GENT- Sjoerd Paridaen is een kunstenaar van een trio dat in luchtige stamp- en mail-artachtige kunst de megalomane stuiptrekkingen van de kunst parafrazeert. In het werk van Paridaen vind je de trekjes van de drie direkt terug. Serieuze kritiek met de lichtheid van strooibriefjes en de gewilde onnozelheid van kleuterdromen.
Een mens moet toch naïef zijn om in al het hoogdravend gedoe van de kunst te geloven. Al die grootspraak bedoel ik: dat kunst je anders leert kijken, van alles en nog wat reveleert, en erger nog, bevrijdend werkt. Paridaen relativeert die grootspraak, meer nog: hij doet graag onnozel. Hij droomt hardop de dromen van de kunst, maar dan op het niveau van de kleuter die denkt de wereld te veroveren vanuit de zandbak.
De drie ruimtes van Croxhapox zijn verduisterd. Paridaen heeft zijn werk er spaarzaam belicht met telkens één lamp in een van de drie hoofdkleuren. De blauwe hangt boven een paal die met witte verf ts beschilderd en in een hoopje klei is geplant. Bovenaan vertrekken ijzerdraadjes waaraan sterretjes hangen. Kunst is een boom die naar de hemel groeit, of die met zijn kruin in de sterrenhemel verwijlt; met zijn kop in de wolken dus. Wat zijn kunstenaars toch goedgelovig.
Een ander werk is een stenen recipiënt met allemaal kaartjes waarop ART staat en met een zonnige gele gloeilamp erboven. En het derde werk is een ribkartonnen tunneltje dat scheef op zijn voetstuk ligt (sokkel), met aan het uiteinde een spiegel. Een soort kijkkast, een kunsttelevisie.
Ofwel kom je in dit werk jezelf tegen, ofwel bots je op het etiketje kunst. In beide gevallen maakt Paridaen het je gemakkelijk. Zolang het maar kunst is, niet waar. We kunnen er dan nog altijd in zien wat we er zelf in verlangen te zien. Alsof we in de spiegel kijken, in plaats van naar iets vreemds, iets dat buiten ons staat. Narcisme en domme verering is een stuk gezelliger dan wanneer je traag moet doordringen in de geheimen der kunst.
De speelsheid van Paridaen maakt het hezelf wel makkelijk. De prutserigheid van de kunst is een alibi voor zijn eigen prutserigheid. Ondertussen heb je het gevoel dat Paridaen te weinig naar het juiste, sterke beeld zoekt. Hij maakt gewoon parafrases, marginale kommentaren of kommentaartjes. Met alle sympathie natuurlijk.
Het is wel plezierig te zien dat ze in het onvermoede hoekje van deze galerij zo'n dingen tonen. In Croxhapox waait een frisse geest. (DP)' -->paridada
De stelling van Sjoerd Paridaen (2005-2010) is eigenlijk die van Daniël Libens. Ze komt in croxhapox terecht tijdens de zomer van 2005 en is van 2007 tot 2010 een graag geziene gast in het online blog-programma van schrijver dezes. In de stockruimte staat ze in de weg. Of dat wat uitmaakt, is niet bewezen. Ze wordt twee keer gebruikt, eerst door Merlyn Paridaen, zoon van, die de grote ruimte voorin tijdens zomer 2005 gedurende enige tijd als atelier gebruikt, later in 2005 door Evert Defrancq.