crox 25, februari 1995. Werk uit het atelier van Johan Vanneste, leerkracht van de Machariusschool in de Dendermondse steenweg. Openingsrede is dit keer een vocaal trio, parlando; Hans, Kristel en Guido lezen gelijktijdig het openingswoord, waarbij de een net iets vlugger of trager spreekt dan de ander. Een greep uit wat de pers over crox 25 weet mee te delen:
KINDERTEKENINGEN OM TE ZIEN In de galerie van Croxhapox, waar normaliter volwassen en 'serieuze' kunstenaars tentoonstellen, loopt tot 12 maart een schijnbaar onschuldige tentoonstelling. Zesentwintig kinderen van de Machariusschool (Buitengewoon Lager Onderwijs) confronteren de argeloze kunstminnaar met hun jeugdige exploten. Zij laten zien wat authentieke creativiteit is. Een fenomeen waar de echte kunstenaars soms een leven lang naar zoeken en trachten. Deze averechtse tentoonstelling past prima in de tegendraadse visie van Croxhapox: anders, degelijk, buitenissig en niet-commercieel. Misschien zijn wij allemaal potentiële kunstenaars, vertelt Hans van Heirseele, een van de runners van de galerie. Als kind maken wij fantastische tekeningen. Jammer genoeg gaat die kwaliteit en die spontaniteit verloren met de jaren. Weinigen keren terug naar die pure oorsprong. Inderdaad zijn de schilderijen, tekeningen, monotypes en lino's op deze tentoonstelling stille getuigen van een rijke, creatieve en buiten-gewone kinderwereld die haaks staat op de grijze volwassenwereld. Deze kinderen van zes tot twaalf geven hun directe en kleurige visie op de wereld. Een beteuterde koning Boudewijn en koningin Fabiola bijvoorbeeld, die hier in al hun klein-menselijkheid getoond worden. Een abstracte specht die hamert op het grote onbegrip. Een simpele bloempot: een juweeltje van een stilleven, gesneden in linoleum. De kinderen portretteren ook hun klasgenootjes: houterig, agressief, expressief of ondeugend. Ze zijn niet mals voor elkaar en voor zichzelf. Leraar plastische opvoeding, Johan Vanneste, begeleidt zo'n honderdtwintig kinderen van de Machariusschool. Wekelijks kunnen zij zich twee à drie uur uitleven in het atelier. Dat is natuurlijk een absoluut minimum. Zij hebben duidelijk behoefte aan deze ambachtelijke en creatieve lessen. Deze kinderen kunnen verbeten werken aan een lino in kleur of een monotype. Op de duur worden ze echt bedreven, vertelt Vanneste. Volgens hem is het ook zeer jammer dat in het gewoon onderwijs weinig of nauwelijks aandacht besteed wordt aan plastische opvoeding. Een tendens die allicht typerend is voor deze technocratische maatschappij.
De affiche van deze tentoonstelling vermeldt alleen de voornamen van de deelnemende kinderen en hun leraar. Er is geen sprake van kindertekeningen. Wat raadselachtig dus, maar tegelijk nieuwsgierig makend naar wat schuilt achter deze namen. Het zou evengoed de aankondiging van een feestje kunnen zijn. En eigenlijk is dat ook een beetje het geval. Deze kinderen bouwen een kunstzinnig feestje in een echte galerie! Waw!' (Danny Dobbelaere, Het Volk, februari 1995).
KINDEREN KOMEN AARDIG UIT DE HOEK! 'Ha, en zij die dachten dat kinderen alleen maar infantiele krabbeltjes kunnen maken die misschien wel best leuk genoeg zijn om bij oma in de keuken te hangen maar verder geen waarde van betekenis hebben!
In galerie Croxhapox in Sint-Amandsberg wordt tot en met 12 maart het tegendeel bewezen. Het experiment is dubbel interessant, vooreerst omdat in deze galerij normaliter alleen werk van volwassen en vooraanstaande kunstenaars te zien is. U kunt dus gewoonuit puur esthetische nieuwsgierigheid gaan kijken.
Maar de tentoonstelling is anderzijds ook interessant omdat het werk afkomstig is van het buitengewoon lager onderwijs van de Sint-Machariusschool.
Opvallend bij de tentoonstelling is dat de kinderen een grote spontanïeteit tentoon spreiden. We kunnen het ons niet herinneren dat wij als kleine pruts zoveel tekentalent hadden, maar blijkbaar kunnen veel kinderen goed tekenen. Een talent dat we helaas vaak weer verliezen met op te groeien, net als onze onschuld.
Het resultaat van deze zoektocht naar creativiteit en oorspronkelijkheid kunt u nog tot 12 maart gaan bekijken in galerie Croxhapox ( ). Een bezoekje meer dan waard, zouden we zeggen!'
(geen referenties, wellicht uit De Streekkrant)
crox 110, BASICS 1 (herfst 2003). Circa tweehonderd tekeningen van 25 kunstenaars. Tweede project in de Lucas Munichstraat. Een van de werken is een tekening van Xenia Borremans.
crox 145, BASICS2 sequel (lente 2006). Werk van Susan, de dochter van Alan Smith. Dit keer geen tekening maar met lego vervaardigde figuurtjes. Ook tijdens Five Collaborations, opgestart als een solo project van Alan Smith (januari 2007), gaan kinderen aan de slag. Rond een van de steunberen wordt een bijna tot het plafond reikend legobouwsel opgetrokken, the 9/11 LEGO party.
112
crox-card 112. 6 years old Yuji Harald Matsumoto. 2011.