2011. crox 363: MANIFOLD. Concept, tekst en regie: Sandrine Verstraete. Performers: Krijn Hermans, Yinka Kuitenbrouwer (NL), Sam Bogaerts, Frank Merkx, Kirsten Mariën, Gwendolin Van Jole, Evelyne Bleijenberg (NL).
tekstfragment (auteur: Sandrine Verstraete)
Op een dag kwamen ze buiten
De wastobbes in hun armen.
Op straat lagen lijken bevlekt met zwarte gaten
Waarin
Dingen
Verdwenen
Je kon ontsnappen door hun dode vlees op te eten
Of zo ging het gerucht
Dat glinsterend over de straatstenen lag.
Ze pellen hun carnavalshuid af
Tot op de onmatige vleselijkheid.
Hun lachen komt mee los
Enkel het zacht gegiechel van een meisje blijft dan in de lucht hangen.
Ze koeken samen in een hete massa waar het zweet vanaf druipt.
Ze krabben met hun lange nagels de grenzen van geloofwaardigheid open.
Ze houden erg veel van even getallen.
En nog het meest van nul.
Het zuiggetal, slokopgetal.
Vrouwen verkopen de zuurstof uit hun longen
Die zweterige mannen er met een rietje
Langs de slokdarm uitzuigen.
crox-box (het oorspronkelijke tekstfragment)
lawaai uit een van de buurhuizen gebeuk
dan een nagelschieter
Kirsten kruipt over de matrassen met een pop op haar rug
ze reciteert stapt heen en weer gaat door de knieën
nog meer geluidshinder dit keer op het dak
een van de buren is met een nagelschieter bezig
buiten, verweg/dichtbij, aan de spuikom: sirenes
de lawaaierige losbandigheid van een agglomeratie
een interessante toevoeging: de buurman en z'n nagelschieter
Frank Merkx kruipend Yintse smeert Evelyne in met vaseline
ze is naakt op een zwachtel om haar linkerbeen na Sam neemt het woord
Thomsen filmt
een cyclopenvrouw die cyclonen kreunt
dat is wat Sam zegt
hij leest het af van een blad papier
had geen tijd om de tekst uit het hoofd te leren
is wel makkelijker zal hij opmerken als we het daar over hebben
de klokken van de Machariuskerk
Sam gaat krijsen brullen Kirsten
zit voorovergebogen voor zich uit te staren
ze staart naar de vaas met melk en blauw poeder
je was gemoedelijker..., vrolijker... zeg ik
op het gevoel zegt Sam niet over nagedacht dit keer
had hij contact met het publiek niet over nagedacht
het 4de fragment is in de Thomsenruimte
het is het hoogepunt vinden we
dit keer gaat het fout tijdens de brug
hoeveel keer zou ze die brug al gedaan hebben?
hoeveel keer sprong ze over een beekje
hoe vaak ging ze boven op het muurtje zitten
het blauw is voedingskleurstof blauw E131 dat is het nummer
gekocht in de Mechelsestraat te 3000 Leuven
stel je voor dat je in je leven maar 40 miljoen zetten mag
frottagedwang: vaseline huid
tijdens de vierde vertoning is het Klaas die de zaalmeester is
veel aanwezigen een miljoen
woensdag 20 april (crox-box)
boekenluster 'Heeft dat ding een naam in je verbeelding?' vraag ik. Sandrine is met iets bezig.
Ze kijkt om, bekijkt me heel even met haar grote en doordringende blik.
'Boekenluster,' zegt ze. De boekenluster heeft encyclopedieën en
woordenboeken, een half dozijn delen van Winkler Prins, deeltjes 12 en
13 zijn er twee van, O tot Pen en Moo tot Nijv, en ook iets van Ernest
Hemingway, Voor wie de klok luidt. De pop is aangekleed met bladzijden
uit het Prisma Woordenboek.
brug
Hoeveel keer zou Gwendolin die brug al gedaan hebben? Hoeveel keer
sprong ze over een beekje? Stel je voor, zegt ze, dat je in je leven
maar 40 miljoen stappen zetten mag. Na de 40 miljoenste stap mag je geen
stap meer zetten. Doe je het toch, dan val je dood omver. Wat je wel
zou kunnen, dan, opper ik, als je je stappen keurig bijhield tenminste:
kruipen. Na de 40 miljoenste stap kruip je door het leven.
Evelyne 'Ik heb alleen een hoek en een stopcontact om naar te kijken,' zegt ze. (...)
Kirsten Kirsten is van drama. Sam Bogaerts, die de afdeling leidt, zegt dat ze maar wat graag samenwerken met de andere afdelingen.
Kirsten is in de grote zaal, ze is het tweede traject.
Kirsten gaat er steeds blauwer uitzien.
Het begint met Kirsten. Het begint met Thomas eigenlijk en het is Sam die het woord proloog uitspreekt, voor hij er aan begint.
mensheid
Het goede nieuws is: de soort is met uitsterven bedreigd. We benoemen
de laatste mens: Odod. Hij zal traag zijn, naakt en vadsig. In zijn over
de aardbol lekkende eenzaamheid is geen ander verloop meer dan seconden
die eeuwen lijken.
Merkx is kaalgeschoren en zwaar toegetakeld. Het bovenlijf is ontbloot. Hij heeft een tatoeage op de rug. Het zou om DNA gaan. Robbert gaat filmen.
Frank treedt aan in het derde deel, na de monoloog van Kirsten, met Sam Bogaerts en Evelyne
en Jintse. Hij vult een pop met witte proppen en rode biet. Sam doet de
tekst en Jintse wrijft vaseline over het naakte lichaam van Evelyne.
moment
Op vrijdag 22 april heb ik genoteerd: 'Gwendolin op straat. Komt van
station. Groen jurkje. Prachtig weer, zomer. Sandrine opent poort.
Sjoerd bellen. Misosoepje.' Momenten herleid tot de onder elkaar
genoteerde woorden van een shopping list. (...)
stilte Er zijn best veel
aanwezigen. Svend filmt. Het is de tweede zondagvertoning, die van
halfnegen. Klaas gaat voor met een zaallichtje. Sam en Thomas zitten in
de cafetaria waar het scherm van de laptop grijsblauw oplicht. De tweede
beweging, die met Kirsten, is molto lento. Er zijn veel stiltes.
In die stilte is het knabbelen op een hap nootjes zo duidelijk hoorbaar dat
het een knetterend vuurwerk wordt. Een bierglas op het aanrecht
plaatsen neemt een eeuwigheid. Blootsvoets door de hall stappen wordt
een kleverig geluid. De ijskast bromt. Dat doet ze de hele tijd door.
Sam veert overeind en gaat een kijkje nemen. Tijdens het derde deel zal
hij het woord nemen. In de stilte is het kraken van een deur te horen in
een van de belendende huizen. Flesjes blinken. Ook het schrijven maakt
geluid, in die stilte. (...)
zon 'De zon die ons vergeet.' Het verschijnt op een electronische lichtkrant. De rechterhand van Kirsten licht rood op.