'Iets maken met blikjes, is dat dan kleinkunst?' Jules Sierens /kruidenier/ Het citaat komt uit een recensie over Open Deuren, crox 51 (1996): PROXHAPOX BRENGT KUNST ONDER DE MENSEN, (C. G. G.), Het Volk.(1)
"Ik ken niets van kunst", bevestigt Jules Sierens. "Zo af en toe zie ik eens iets op TV, maar daar blijft het ook bij. Eigenlijk doe ik er puur uit nieuwsgierigheid aan mee." En dat blijkt al heel vlug als hij uitlegt wat er nu eigenlijk komt.
"De organisatoren van Croxhapox lieten ons de keuze. Ofwel mochten we zelf een act neerzetten, ofwel nodigden we een vriend-kunstenaar uit, ofwel lieten we het volledig aan Croxhapox zelf over. Aangezien ik daar toch niets van ken, koos ik voor het laatste."
Jules ziet het project eigenlijk als een grote ontdekkingstocht. "Ik zeg al de hele week aan mijn klanten dat er iets van 'kleinkunst' komt. Weet ik veel wat kleinkunst is.
Er komen hier een paar kunstenaars een compositie met blikjes maken. Heet dat kleinkunst?"(2) vraagt hij. "Ik kan alleen maar bijleren. Het is toch normaal dat ik er niets van ken. Een kunstenaar weet waarschijnlijk ook niet hoe hij een winkel moet draaiende houden."
(1) Proxhapox. Het is een van de vele tientallen variaties. Twee jaar later, opnieuw in Het Volk, hebben ze het over Galarie Croxha.
(2) De opmerking van Jules Sierens, met wie we overigens een bijzonder hartelijk contact hadden, geeft aan dat hij meer van kunst afweet dan uit zijn woorden af te leiden is: er is kleine kunst en er is grote kunst. De installatie met soepblikjes, een werk van Koen Vercaemer, die meteen na het project uitweek naar Indonesië, speelt met de inhoud van die op het eerste zicht volstrekt niet zo belangrijke tegenstelling. In de winkel, niet in de vitrine maar in de winkel zelf, plaatst hij een vlakke pyramide van soepblikjes. De etiketten hebben het logo van het project en ook telkens de naam van een van de kunstenaars die aan het project deelnemen.