Een maquette van Mario De Brabandere: voor-, achterkant, twee zijkanten, grijze muren, twee gaten: de deur, een venster, en het dak. Het huisje maakt deel uit van BASICS2, de sequel in Abdij Maagdedale. Na het project raakt het zoek, niemand weet waar het huisje gebleven is, tot het tijdens de solden van een zomerse dag onderin de stock met houtvoorraad aangetroffen wordt, bedolven onder het afval en het geweld van honderdeneen projecten en ongeschonden.
Honderd huizen: crox 51, Open Deuren (1996). Ze staan allemaal in dezelfde wijk, het meest noordoostelijke deel van Heirnis, voorbij de ring. Elk huis heeft een apart verhaal. De presentatie van Zjuul Devens, in de gang op het gelijkvloers van een huis in de Bouwmeesterstraat, geeft aan hoe het met die verhalen zit.
Onderstraat 26, een historisch pand in de Gentse binnenstad. In 1991 is de ruimte op het gelijkvloers voorin één van de locaties van En Passant, crox 18. Van oktober 1995 tot zomer 1997 lopen er twee edities van een samenwerkingsverband met EI-huis. Vanaf september 2003 is het gelijkvloers van de straatkant van huisnummer 26 permanent als externe locatie beschikbaar: het instalraam.
Een werk van Samir Boudia (2005): een gefotoshopte gevel. Tweezijdig, dubbel, enkelvoudig.
Januari 2008, een project van Sarah Dhont en Jelle Clarisse: een zaalvullende maquette met huizen en bruggen en weggetjes en ontploffende huizen en bruggen die instorten en weggetjes die onder water komen te staan en gebouwen die uiteen knallen.
Het huis waar croxhapox begon is aan Sint-Jacobs, vlakbij Vits-Staelens. Tegenwoordig is er op het gelijkvloers een zaak waar ze stoffen en exotica slijten, Zahia. De eerste crox-locatie was op het eerste, van maart 1990 tot mei 1991. Midden jaren tachtig had Michaël Borremans er zijn kot- en werkadres. Eind jaren tachtig werden in het trappenhuis op alle verdiepingen muurschilderingen aangebracht, maar dat werk verdween toen het huis in 1991 gerenoveerd werd.
crox-card 42: Wonen in een hoofd als een huiselijk avonturier (2002). Een werk van Dirk Zoete. Het huis is een hoofd en het hoofd is een huis.
In de reeks crox-cards zijn nog wel meer huizen: een huis zonder titel (20), een rijhuis (21), huizen op het Turkse platteland (27), een caravan (28), een maquette van het noordoostelijke deel van Oslo (29), een flat in de oostelijke periferie van Parijs (60), de restanten van een hondenhok (63), The Caravan (64), een werk van Thomas Bogaert, een huisje in de Boliviaanse hooglanden (77), de gevel van een pand in de Winkelstraat (82), een conglomeraat van torengebouwen (84) en een futuristisch woonblok (85).
Velasquez Palace (Martine Laquière, 2008), een foto die in Tanger genomen werd, een foto van witte huizen. In Tanger zijn alle huizen wit.
In de Cahiers Panoramiques van Daniël Libens (december 1990, crox 11), panoramische buitenopnames, komen best veel huizen en bebouwde kommen voor. Ik herinner mij één foto. Op de foto is een bakstenen huis te zien, bomen, een verharde weg. De verharde weg gaat rechtsop en de boom zou een treurwilg kunnen zijn. Er zit rek in het beeld. Helemaal achterin het landschap sleuren twee stokoude reuzen aan het landschap. De ene reus, de oudste van beide reuzen, Brak heet ie, wil het landschap rechtsop. Plop, de andere reus, ook best oud maar niet zo oud als Brak die z'n grootoom is, wat ze vergeten zijn, zo oud zijn ze, wil het landschap linksop. En toen heeft Libens, die daar toevallig langskwam, die foto genomen.
crox 17-1 (1991), bijdrage 8: een tekening van Ignace De Vos. Daken, een schoorsteen, wolken. Wat hij zag, stel ik me voor, toen hij op zolder de ruit van het kleine dakvenster verving.
crox 43 (1996): Zipper Room, Thomas Broadbent. Maatpakken met een hoofd van huis. Het hoofd is een huis.
Het vroege werk van Johan De Wilde (midden jaren negentig) staat tot de rand gevuld met huizen in een rasterpatroon dat best wel afwijkt van de patronen die hij later toepast. Maar het raster blijft. Het zijn de huizen die verdwijnen.
Het Huis Augustus. Een publicatie van Uitgeverij P. Jaartal: 2007. Auteur: Guido De Bruyn. Voor de cover wordt een foto van Marc Coene gebruikt en in het naschrift staat: Het begrip het huis augustus komt uit een brief van Hans van Heirseele.
De foto maakt deel uit van crox 123, september 2004, het tweede solo project van Marc Coene.
Tijdens een lang verblijf in Boston schildert Jos Van Meerssche landschappen en huizenrijen. Crox 118 (maart 2004), het vierde project op locatie Lucas Munichstraat 76/82, ordent een kleine selectie van werken uit die periode.
Op een tekening van Carole Vanderlinden (crox 128, herfst 2004) is een zwart huisje te zien en een rood dennenbos. Het houten huisje heeft vier poten en steekt hoog boven de bosrand uit. Het is best een overzichtelijk bosje eigenlijk. Ik tel de dennen en tel er negentien. Het rode dennenbos staat in een lus om het huisje heen. Hoog steekt het boven de dennen uit. Of 't een huisje is, is niet helemaal duidelijk. Het zou net zo goed een duiventil, het hok van een bijenkorf of een uitkijkpost kunnen zijn.
In het werk van Ante Timmermans (crox 135) en Samir Boudia (crox 143) doen zich vergelijkbare fenomenen voor: een treinspoor zonder eindpunt of begin en huizen die geen deuren hebben. De architectuur staat op zichzelf, nietig, onbetreedbaar.
Crox 147 (Adriaan Verwée, september 2005), The Final Speech: de lege huizen van een set in Hollywood. De set is die van Chaplin's The Great Dictator.
Crox 175-1 (Helena Danneels, april-mei 2006). Kunsthumaniora Sint-Lucas Gent, afstudeerproject. Een fotoproject in de kubusruimte. Uit een set van vijf thema's koos HD de kazernewijk. EEN BEELD VAN DE BUURT /crox 177/, een project van leerlingen van Kunstencampus Ottogracht, groepeert een reeks videoportretten van de Heirniswijk.