WS: Kunst als therapie?
PM: Zeker niet (lacht uitbundig). Ik hou wel van kunst die een relatie aangaat met de werkelijkheid zonder ze al te volledig te gaan sublimeren. Een zekere rauwheid...
WS: Agressie ook?
PM: Moeilijk in te schatten. Ik ben wel steeds bezig geweest met de esthetiek van het wrede, maar toch moet er ook een grote dosis zinnelijkheid aanwezig zijn: ik hou van tegenstellingen die elkaar opheffen, meestal in een soort paradoxaal en 'verdicht' verband.
(uit Ongedaanheid, opnieuw. Crox-boek nr 10, Peter Morrens (2008). Interview met Peter Morrens; Walter Swinnen)
HVC: Je tekeningen zijn niet het psychologisch verwerken van iets? Tekenen als therapie?
JDW: Daarmee hebben ze niets te maken.
HVC: Zou je, als je wat je ons wilt vertellen in geschreven tekst zou gieten, niet duidelijker overkomen bij de mensen?
JDW: Het gaat niet om overkomen, ik wil niemand behagen, ik maak geen knieval. Het feit dat ik geen boek schrijf, betekent dat ik wat ik te zeggen heb op een andere manier wil doen.
(uit Interview met Johan De Wilde. Hilde Van Canneyt, Gesprekken met kunstenaars. 2009)
HVC: Is schilderen voor jou ook een manier om chaos uit je hoofd te verdrijven? Of zie je schilderen als therapie? (...)
LT: Schilderen is voor mij een gewoonte, dat wat ik kan, zoals iemand anders kan fietsen.
(uit Interview met Luc Tuymans. Hilde Van Canneyt, Gesprekken met kunstenaars. 2011)