2009. crox 277-6. Brainbox, tweede editie, unit 6. Dat is Grégory Decock (FR), Michel Couturier en Yannick Franck.
Fragmenten uit de brainboxblog:
dinsdag 3 februari 2009
We rijden naar Sint-Martens Latem. Grégory, Michel en Yannick willen in
Sint-Martens Latem filmen. Michel en Yannick hebben dekens om (de dekens
van unit 5), Gregory is in oranje werkkiel en tilt een emmer met
restanten van unit 5. Z'n oranje kiel zit vol zwarte vlekken en heeft
een naam trouwens: Marcel. Ze maken grapjes, hebben geen idee hoe je van
Gent naar Latem rijden moet. Er zijn twee routes. Ik neem de pittoreske
route, via de watersportbaan, dan Afsnee en de brug over de
autosnelweg, heb het traject zo vaak gedaan dat ik er niet eens bij hoef
na te denken. We belanden voor het verkeersbord waar Latem begint. De
regio is semi-agrarisch, villa's grazen aan de straatkant, 't is een
desolate plek. Ze stappen uit, filmen. Wat kan je doen. Grégory torst
een emmer met as, Yannick en Michel hebben dekens om, Jerome hanteert de
camera. Ze knielen en strooien de as op de openbare weg. We rijden naar
het rondpunt en laten de auto's op een parkeerplaats vlakbij een
kledingzaak. Wat ze van plan zijn weet ik niet. Wat wil je weten, wat we
weten, verdoemenis. Jerome filmt, Yannick, Grégory en Michel stappen
over het asfalt. Wat we weten: ze stappen naar het kerkje. Aan het
rondpunt knielen ze voor een Porsche. 'Vive la Porsche,' prevelt
Michel', 'vive la Porsche, vive la Porsche.' De nummerplaat van de
Porsche: CSM427. Een taxushaag bakent de wegrand af. Jerome filmt. Er is
de etalage van een juwelierszaak, bijouterie Foulon, en naast de
parking van L'Homard Bizarre een kreeft van brons.
We betreden de
dorpskern. Hier is nog meer brons. Latem bulkt van het brons.
Meesterwerkjes: een kreeft, een zwangere vrouw, het half in de bodem van
een weide weggezonken kadaver van een liggend naakt. Op een van de
straathoeken vlakbij het kerkje is een ING vestiging. Ook dit is Latem,
de banksector is er goed vertegenwoordigd, hier wonen mensen die zich
beperken tot het geld dat ze hebben.
Yannick en Michel knielen voor
de ingang van De Klokkeput. Klanten verlaten het restaurant, kijken toe,
stomverbaasd. Jerome filmt, Grégory stapt heen en weer. Wat verderop is
een pastorij.
De dorpskern van Sint-Martens-Latem, met het witte
kerkje - en om het kerkje een muur van witte baksteen en de bomen en het
gazon en een ING vestiging op een van de straathoeken - wordt
gedomineerd door het politiekantoor. Het is een gigantisch bouwsel,
witte muren, een postmodern obstakel pats midden de dorpskern. Op het
gazon bevindt zich een beeldhouwwerk. Michel gaat op de knieën voor een
motor, een Aprilia Classic met donkerblauw koetswerk. Terwijl Yannick en
Grégory doorstappen, neemt Michel even de tijd om te knielen voor een
in het gazon ingewerkte inscriptie, een verweerd stuk arduin met het
karakter van een graftombe waarop de namen vermeld staan van een aantal
plaatselijke notabelen. We stappen over het gazon. Het gras is aangedikt
met mossen, een sponzig tapijt. Ter linkerzijde, halverwege de
trechter, werd een versregel van Karel van de Woestijne aangebracht op
de witte muur:
die nooit begeeft
Yannick,
Grégory en Michel stappen naar de doorgang. Er is een wegje dat linksop
tot aan de oever van de Leie gaat. Ze keren op hun passen en knielen
voor de versregel van Karel van de Woestijne. La silence, une sureté qui jamais ne succombe. Ze
werpen de as, Jerome filmt, we stappen over het dikke mostapijt,
passeren het politiekantoor. Een van de functionarissen zit vlakbij het
raam, kijkt geamuseerd om.
Aan de andere rand van het dorpsplein is
een brons van Karel Van de Woestijne. We stappen naar de Leie. Ze
herhalen het ritueel, Yannick en Michel knielen, strooien as, Grégory
torst de emmer en geeft commentaar, Jerome staat onder een appelaar,
filmt. Appelaars, zwart van de winterse regenbuien, grappige wilgjes,
rietvelden, drassige weiden. Een vlok eenden waait over de Leiebocht.
Waterhoenen stappen over het weiland aan de andere oever, een dertigtal,
ze gaan met z'n allen te water, bootjes van zwart papier met naarstig
peddelende pootjes. Yannick en Michel knielen, gooien de as, Jerome
filmt, de as tuimelt over het pittoreske landschap.
donderdag 4 februari 2009
namiddag
Ze hebben
de kachel weggehaald. Het duurt even voor ik ontdek waar het ding
staat. Sinds unit 4 zijn er nog wel meer dingen uit het project
verdwenen. Die tuinslang van Honoré, om maar een voorbeeld te geven, de
wegwerpfototoestellen die Antoine inbracht.