Van gebrodeerde doekjes. Een broderie van skeletten en ingewanden. Schaduwen op de muur. Het gebeurt tijdens het solo project van Patricia Smith, 1995. Ze had er zich niet aan verwacht. Een en ander heeft met de positie van de belichtingselementen te maken.
Jouw schaduw, haar schaduw, zij had er zich evenmin aan verwacht.
'Here we are,' zal Vosters gedacht hebben. Twintig diaprojectoren, spektakel. De Verbeke Foundation steekt een handje toe, Illias bouwt een muur van glas. De glazen wand gaat in het verlengde van de corridor. Daar is hij een dag mee bezig. Ook de diaprojectoren, twintig, ik zeg maar wat, het kunnen er meer geweest zijn, komen uit Kemzeke, waar Vosters een project had. Vadim weet hoe het moet. Hij werkt een dag of drie aan de opstelling, een beeld opgebouwd uit licht- en schaduwspektakel.
Mijn schaduw. Daar had ik me niet aan verwacht.
Het afstudeerproject van Deborah Delva, 2005 of 2006: schaduwen. Ze realiseert een instalraam in 2007. Dit keer werkt ze met karnemelk. Subtiele ingreep. Later maakt ze deel uit van een door Stefaan Dheedene samengesteld gastproject. Ook dit keer bijzonder subtiele ingrepen: een letterlijk tot niet meer dan een fractie van het beeld herleide diaprojectie en een film. De film toont een botsende bal die als een schaduw wegbotst in het beeld.
De schaduwen stuiteren. Er is een residentie, met presentatie, van Klaas De Roo, de derde editie van het Vijfgangenmenu. Dan zijn we in 2011 aanbeland. De Roo kneedt de schaduwen, de performers, het publiek, de handelingen, alles is schaduw, stijgt op uit schaduw, valt er mee samen, ook het publiek, de performers ook, alles verdwijnt in de schaduwen en duikt er een ogenblik weer uit op.
Eind 1999, om precies te zijn, op 17 oktober 1999, rijdt van naar het zuiden. 10 jaar croxhapox, het is genoeg geweest, denkt hij. Hij trekt zich terug in Spanje, in Màlaga, waar hij eerder had gewoond. Toch blijft z'n schaduw over de activiteiten hangen. De activiteiten zelf worden een schaduw van die schaduw. In die plas van donkere dingen doet zich midden 2002 een eerste lichtspat voor. Nucleo heeft een voorstel, waar wat bemiddeling aan te pas komt. Croxhapox zou op een door Nucleo beheerde locatie opnieuw aan de slag kunnen. van gaat in op een ander voorstel. De nieuwe locatie wordt Lucas Munichstraat 76/82. Met het team, een snel wisselende opeenvolging van personen die gedurende enige tijd deel uitmaken van de werking, wordt het een bijzonder intense periode. Tot eind 2004 is het harken. In 2004 formuleert van het plan om tot een experimentele manier van werken over te gaan, wat gedurende enige tijd als een donkere schaduw over de activiteiten gaat liggen. Presentatie en experiment lijken niet samen te kunnen. Toch wordt het beide. De schaduwen verdwijnen niet, waar een vorm is, is schaduw.
De schaduw,
ze had de schaduw over het hoofd gezien. Aan
elke handeling kleeft een schaduw.