2012, 5 tot 10 maart. Residentieel toonmoment van 3de bachelor Beeldhouwkunst KASK. Emmily Dhaene, Elisabeth Van Dam, Joke De Ridder, Lieselotte Hoens, Melissa Ghiette en Valentine De Meester.
crox-box vrijdag 9 maart aan tafel
Een nijp,
nijp, nijp, een nijptang en een sol, sol, soldeerbout en een, een, een,
een, een, theelepel, en, en, en een ha ha ha hamer.
Muziek van Mayra Andrade.
Lieselotte zit aan het tafelblad. Ze speelt met een. En Thomas.
Thomas zit aan het tafelblad. Ze speelt met. En Emmily.
Emmily zit aan het tafelblad. Met een. Is dat Marisa Monte, vroeg ik.
Lieselotte speelt met een witte, plastieken ring, die ze plooit, dubbel plooit, en dan nog eens plooit: een strik.
Ook Hannelore komt aan tafel.
Er is het koordje, een asbak, een prop zilverpapier en Lieselotte heeft een paarse haarband.
He, wat een mooie stem, zegt iemand.
Johan
De Wilde heeft een motor gekocht, bedenk ik. Hij heeft een motor
gekocht, bedenk ik, een rooie motor. Of het waar is, weet ik niet.
Lachend keken ze naar me om: drie Afrikaanse meisjes. Op tafel een kopje zonder en een kopje met.
Het balkje, een stilo, het mesje. Verkleinwoorden: het balkje, een mesje, een kopje.
Een kopie van het kopje met: met lepeltje. Twee zonder.
Een kookpot met, twee theekopjes met en dan ook nog een pot yacht vernis, Brillant, van linitop.
We
gaan varen, bedenk ik. Naar de Kaapverdische eilanden. We gaan varen,
bedenk ik, met Thomas aan het stuurwiel, grapjes makend, het is z'n
eerste werkdag. In het zwerk dobbert een bleke zon.
Gesuikerd, sans
colorants en gearomatiseerd met een smaak van aardbei: het drankje. En
is het arbeid, het groeien van de aardbei. En is het aardbei, het
drankje.
Op een weekendeditie van De Standaard, die met de foto van
Max Pinckers en Quinten De Bruyn, kwam een papaya, onder het magazine
twee handschoenen. Twee. En dan is er nog een transparant vel met dia's
die Melissa maakte, Lorenzo komt er bij staan, en een USB snoer van
Profile en een plastiekzak met. Een plastiekzak waarin, Emmily
preciseert, een plastiekzak waarin sandwichen met pindakaas zaten.
Sandwichen
met pindakaas. Pindakaas godverdomme. Pindakaas. En dan is er ook nog
een pot blauwe verf van Pierrot le Fou en een elastiekje, het elastiekje
ligt op de platte plastiekzak, er zouden dus sandwichen met pindakaas
ingezeten hebben, en van BASICS, het merk dat het blauw van Pierrot le
Fou levert, is er ook nog cadmium yellow en cadmium rood diep,
basiskleuren, inderdaad, en er is ook nog een tube met acryl titaanwit.
Merlyn sprong binnen. The Singing Painters goes experimental.
Een pot
met gepelde okkernoten, een voorraad Bugday Unu van het merk Selva,
tupperware met macaroni en zo nog wat dingen, een laptop, papieren
servetten, een bout, een schofknop, een sandwich in plastiekverpakking,
het order-book van Emmily, twee wassen beeldjes of peties zoals ze het
zelf noemt, een penseel, een witte ring en een handvat. Ja, dat is het
zowat.
En wat zijt gij aan het doen, vraagt Hannelore. Ze zit voor het scherm van een laptop.
Ik ben aan het schrijven, en gij, zeg ik.
Ik heb net een mailtje naar Peter Morrens gestuurd, zegt ze.