Atlantis Na Plato, crox 512 (2016). Twee acryl-schilderijen, een set met letterobjecten en een videofilm. De schilderijen komen uit de reeks /Neo/ Constructive Emotionalism (2013). De letterobjecten linken aan afstudeerproject HISK (2015). Het korte filmfragment heeft een - omdat het fragment inderdaad heel erg kort is - repetitief en extatisch karakter. Beide, de extase en de onafgebroken herhaling daarvan, tonen een ritus of worden die ritus, alleen al door de onafgebroken herhaling van het korte fragment, een rituele motoriek die zonder expliciet sexuele connotatie het orgasme evoceert. Dat orgasme zou innerlijk of geestelijk genoemd kunnen worden, maar dan hoogstens als dat buitensporig duidelijke waarover Caeiro het heeft, Que hà àrvores, flores, ervas / Que hà rios e pedras / Mas que nao hà um todo a que isso pertença. De innerlijke extase kan niet zonder het lichaam.