encyclopedie

> buren

food matters : mabesoone vanhee

584. FOOD MATTERS the book. 2019.
on the page with Bram Borloo:
The Barking becomes the Bar King embarking on some new adventures
flut de berger, rue de berger, nadine
10 tenen look
Asa Foetida Duivelskruid
Casse ton cup?
veeg je schup af
L'HOMME CANNETHE
Canne the Joker Les plus amusants.
An undertone called alcohol

580. FOOD MATTERS. 43 artists 43 hosts 43 guests. Host: Bram Borloo. Guest: Klaas Vanhee. 2018.

534. THE PURSUIT OF THE GENTLEMEN'S GENTLEMEN. A visual reading. Frank&Robbert & Robbert&Frank and buren [Melissa Mabesoone, Oshin Albrecht]. Oktober december 2016. Final production of the period at the factory.
507
507. DEAF MAN'S VILLA. Curated by Lore Smolders. Performance by buren on Friday 18 December 2015, during the final weekend: MADE IN CHINA.

348. Residence from 5 till 12 Januari 2011. A wooden linear construction floor to ceiling. Reminds one of crox 285-3, the third part of a triptych by Nel Aerts (2009). Lathes, pieces of wood, beams and planks piled one upon the other without glue, nails, screws, tape or different means of attaching. Something else both works share: the wooden constructio lens against the wall. Some differences too. Melissa's work is in the largest rooms, The ceiling is at 4m20 ansd the objects are floor to ceiling. Nel's work, in the cube space, contains a multitude of oblong, vertical wooden constructions that don't reach - if I remember well - the ceiling at all. The cube has a ceiling at 2m20.
The second work is a wall painting with black duct tape. Meggy Rustamova, residing in the other room at the same time, also does a similar wall drawing. Apart from the material, these works are different. The challenge for Melissa is the enlargement of the small sized collages to room filling sizes.
The third work is a white shape on the concrete floor and lastly, a work in tinfoil.

crox 349-2, residentie van 14 tot 21 januari 2011. een fragment uit de crox-box:

foto boven: In de presentatie van Machteld Rullens nam iemand plaats aan de kleine tafel. Op het tafelblad liggen wat dingen. De jonge vrouw leest luidop in het boekje van Machteld. Omdat ze de woorden wou horen, zegt ze. Ze spreekt de woorden luidop omdat ze wou weten hoe het klinkt.

foto onder: 'Mag ik een foto van je handen nemen?' vroeg ik.
'Ja,' zegt ze.

De tekst beslaat 4 bladzijden en is onderverdeeld in 7 fragmenten die alle
min of meer eenzelfde lengte hebben. Zij en Joel Galler, vertelt
Machteld, hebben het in Berlijn gemaakt toen ze aan het EEA resideerden.
Dat staat niet in het boekje vermeld. Er staat dat het om flarden van
gesprekken gaat, an expansive collection of spoken words, sporadic thoughts and evesdropped sentences, heard within the Beelitz area.
Alleen als je weet dat Beelitz tussen Kreuzberg en Schönefeld is, weet
je dat het in Berlijn gebeurd is. Zelf ben ik ooit wel eens in Kreuzberg
geweest en Alexanderplatz heb ik gezien voor het een bouwput geworden
was. Beelitz is de zuidoostelijke rand. In het EEA hadden ze toen een
dertigtal residenten. Toen is twee zomers geleden, 2009, en aan het eind van die zomer, augustus, september.

Sofie is net aan bladzijde 4 begonnen

from a different window when searchnig I forgot
the colour of the future where we are now with
no certain spiders and a duality of dog and wolf

als ik de ruimte betreed waar Machteld haar presentatie heeft. De docenten
en juryleden zijn ervandoor. Adam Geczy ging achter ze aan. Philip
Aguire y Otegui zei dat hij en Dirk in Kameroen geweest waren, hij
bedoelde Dirk Braeckman, en dat ze daar Martens pils gedronken hadden en
dat hij in de hitte had zitten suffen en denken, waar godverdomme heb
ik dit bier al eens eerder gedronken, en dat hij toen opeens had beseft:
croxhapox godverdomme, daar heb ik dit bier al eens eerder gedronken.

Op Sofie na is er helemaal niemand. Ze zit aan het tafeltje waarop
Machteld wat dingen heeft uitgestald en leest in een boekje. Ik maak een
foto, stap om de tafel heen, maak nog wat foto's.

the title what I remember is a roundabout
of curiosity a slide-in death moving backwards
towards an ambivalent sexual art you never know
your next step technically I never get there in
many ways the question is an anxious train inside
a room inside a rood inside a room inside a room
going nowhere fixed on my abstract self yellow
and looking in 1.7 three million drugs placed in
once upon a time with paper in our eyes and wires
surrounding what will happen next I assume
the answer to be yes listen for me coming in an
already otherwise memory just another grid
recreating a language that I dream in I will try
to be your cushion and sieve through scattered
depths install yourself as we are all isolated
together just remember that this is for both of us.

Het woord rood, inside a rood, bestaat niet. Het is een tikfout, er had inside a room moeten staan. Cambridge vermeldt rood screen:
a decorative wooden or stone wall that in some Christian churches
separates the area near the ALTAR (=a table used for religious
ceremonies) from the other parts of the church
Roo, Australian slang,
stands for Kangaroo. Tikfouten staan voor zo'n massief totaal aan
kennis dat ik er soms duizelig van word.

Searchnig. Zo staat het in de tekst die Joel Galler en Machteld Rullens samenstelden. Als je dat op google intikt kom je op een pagina met foto's van een nerd die met
een verrekijker zoekt waar je gebleven bent en een jerk die het met een
vergrootglas doet. Eén tikfout en niemand die je lastig valt.

crox 334, mei 2010. Characters Make Stories, groepsproject samengesteld door Stijn Van Dorpe. Met Assaf Gruber, Robbrecht Dsmet, Wobbe Micha, Stijn Van Dorpe en Fiona Mackay. De presentatie van Fiona blijft beperkt tot 1 schilderij.

foto: MC

crox 441, 12 mei - 9 juni 2013. Schilderijen.

2011, 28 May: concert with Jozef van Wissem (NL). A Smeraldina-Rima project. -->Vanishing Twins

text fragment /croxbox-notebook/
In the dark, the lute-player ⁽¹⁾
film projection⁽²⁾
Versailles
Jeanne the images are
Madic dark notes
taken in Versailles⁽³⁾
it seems rain is falling
oh no it's the film projector
anecdote Salzburg⁽⁴⁾

(1) Jozef van Wissem on baroque recorder - with swans' neck.
(2) Work by Jeanne Madic.
(3) The gardens of the versailles palace.
(4) crox-box, 28 May 2011

crox 313. Buffet Gent Dampoort / videofilm. September 2009. Iedereen die hem kende, wist z'n voornaam. Herman. Wat ze ook wisten was dat hij uit Eeklo kwam, daar ooit een huis zou hebben gehad en van adellijke afkomst was, hoewel dat laatste niet gepreciseerd kon worden. Niemand wist er het fijne van. Ook z'n familienaam bleek een goed bewaard geheim, zelfs Freya, die hem gefilmd en geïnterviewd had, moest toegeven dat ze 't niet honderd procent zeker wist. Of 't Aguilera was of wat anders. Zei je Herman, dan wist iedereen over wie je het had. Een spichtig mannetje in lompen. Op een keer had ik hem vlakbij de Kapiteinstraat op een bank zien liggen dutten. Eind jaren tachtig kwam ik hem vaak aan Sint-Jacobs tegen. Het huis dat hij had gehad, was afgebrand. Hij stonk een uur in de wind, ververste zich helemaal nooit. Hoe oud hij precies was, viel moeilijk in te schatten. Er was een tijd geweest dat hij bij Bloch tussen de gepoederde dames aan tafel zat. De oude Bloch had een zwak voor Herman, die er als een verwaaide specht uitzag en naar urine rook. Hij kreeg gratis koek en een kop koffie, zei geen woord. Jaren aan een stuk had ik hem op het plein gezien, vaak bij Jean en Margriet, en omdat ik daar net zo vaak een pak friet ging halen sprak ik hem wel eens aan, maar dat leek hij ongepast te vinden. Toen hij op een keer toch wat zei, begreep ik dat ik zijn goedkeuring gekregen had. Je bent een fijne vent en hou nu maar je mond, meer had hij niet willen zeggen. Freya had hem gefilmd en ook geïnterviewd toen hij, jaren later, steeds vaker in de buurt van Gent Dampoort rondhing en een vaste klant van het stationsbuffet werd. Ze had vooral de andere stamgasten geïnterviewd, uit Herman had ze niet veel los gekregen. En ze had zijn begrafenis gefilmd en de ceremonie op een strooiweide. De dood van Herman ging niet onopgemerkt. In januari 2007 was hij in de buurt van Gent Dampoort uitgegleden over het beijzelde voetpad. Hij was blijven liggen, een ambulance had hem naar een ziekenhuis gebracht en daar was hij gestorven. In een bed. En enkele dagen later hadden ze daar in De Morgen over geschreven. Twee bladzijden en een foto van Herman, een klein, spichtig mannetje helemaal achterin de foto in een kaal en wijd landschap waar op dat spichtige mannetje na eigenlijk helemaal niets te zien was. En daarover gaat die film van Freya Maes. Het is haar eerste film, een kleine film, een meesterwerk.

crox 389 (2011). MERY ME. Presentatie van een in Armenië gerealiseerd fotoproject. Simultaan ook nog projecten van Giannina Urmeneta Ottiker, Yuji Harald Matsumoto en Nele Van Canneyt.

Freya: 'MERY ME is het verhaal over Mery Sogomonyn, een Armeense vrouw die ik fotografeerde in Yerevan. Ze is 33 en deelt een klein appartement met haar dochter en moeder. Ze verliest zeer vroeg haar vader, wordt jong zwanger, trouwt, maar het huwelijk houdt niet lang stand. Vandaag heeft ze - zoals ze zelf schrijft - als levensdoel "in een boeiend land te wonen, in een mooi huis, met een liefdevolle echtgenoot en aardige kinderen, in een gezin waar liefde, respect en begrip voor elkaar op de eerste plaats komen, een geschikte baan te hebben en van het leven te genieten en natuurlijk altijd de mooiste te blijven.'
Overal in Yerevan kijk je uit op de mythische berg Ararat die zich net over de grens op Turks grondgebied bevindt. Freya: 'Dat is tragisch, niemand is er ooit geweest, maar ze praten er elke dag over.'
Op de foto's zie je het kleine appartement waar Mery woont, in het centrum van Yerevan, de dochter die hoge verwachtingen heeft, het als model zou willen maken en ook tekeningen maakt van hoe ze dat ziet.

linksboven: de berg Ararat. foto's: MC

(1954-2000)

crox 70, Schilderkunst Hedendaags Belgisch (1997).

crox 92 (March 1999) - drawings.

crox 104, The first 10 (retrospective June-July 2000).

Edith Doove (De Standaard, 10 maart 1999) The drawings of Marc Maet too have an intensive effect. Purposefully hung high on the walls, they actually force one's attention. It's a bizarre series of nice pictorial quotes and ideas, refering to artists like Picabia, Zurbaran, Beuys, Araki, but also Magritte. Maet regularly assumes the role of the painting critic of the Belgian art scene.  

The point of absolute freedom and not giving a damn for conventions... Beautiful! (A note from Marc Maet in the visitor's book, April 1999)

Project by Cuban-Belgian artist Lazara Rosell Albear.

2008. TAGMOSIS at Croxhapox. crox 286. Two-day festival organised by Mahaworks and Ciclic Records. Friday 19 and Saturday 20 December.

crox-box Friday 19
December 2008 TAGMOSIS 2008 by Ciclic and Mahaworks. Eli and Lazara have
started preperations on Tuesday. It's the last project before our winter break,
a short, itinerant festival with performance, dance, muzic and video. A large
stage appeared in the large space, courtesy of the Dienst Feestelijkheden
[Supporting service of the city of Ghent]. Provisions are dropped in by Roger
from Negocito. A fragrance of soup. Juan, a Spannish dancer living in Brussels,
is practicing in the video space. Jan Van Ryckeghem busies himself with testing
the  video projection. Eli and Lazara
also take care of the video projection, a work by Alda Snopek. Gabriele works
in the movie industry, she is an assistent producer. Antoine Prawerman treads
through the rooms, snugly wrapped against the cold. He's a musician, Polish
roots, lives in Brussels, plays the bass clarinet. Giovanni Barcella attaches a
white cloth in front of the entry to the cube room. A drum kit sits in the
cube. And a slide projector too. One of the amps has a pile of paper on top
(notes? scores?) and on top of that stash of paper an Italian translation of Dylan
Thomas, POESIE, a 1976 edition by Ed. Guanda, traduit par Roberto Sanesi.
Antoine has settled in the office, making calls. Jan is still fiddling with the
slide projector (...) No way to get the lines right. Has take him more than
half an hour by now. Judith and  Bart
drop in, and Younes a bit later, Chris Van der Burght and Alda too. Hurriedly I
count the money in the bar drawer. Meanwhile, Barcella attached a piece of
paper at the entrance of the cube room:

Giovani Barcella
personal solo op
aanvraag
reservatie 3p max

[Giovanni Barcella
personal solo at request
reservations for 3 p
max]

(...) Someone has put
a load of blue fertilizer in one corner of the large room. The blue beads are
arranged like some kind of Halloween mask. A torchlight adds the necessary
atmospherical light. Juan is wearing a black cap and inquires if he can have a
glass of water. Un verre d'eau, in the Ponge version: 'mesure de la capacité
des sobres. Capacité pure, existe à peine.' At the same time a ladies voice is
singing and shouting in the cube room. Monika. Monika stands at the side of a
highway and screams, chants, sings, shouts, vomits. She throws up on the
highway. Later on Eli says in fact he had expected her at crox. She lives in
Berlin. The agreement was for her to do a performance. On the other hand Nan-Ping
is present. She is working with Peter Verhelst these days.

Next to the heap of
fertilizer is an mp3 playing a movie. It is said to be a work by Eli, something
he he made the other day. The evening starts with a solo by Antoine Prawerman
on bass clarinet. Roger is warming the shellfish soup.  Somebody asks if we have tea. Tea… do we have
tea. I discover that we have rosebud tea. Prawerman is astonishing. The
instrument sounds as if it has ten inner sides. He explains, later on, that the
improvisation is based on a system of 12 sounds and 13 colours. Whether he lets
himself be guided by the colours he sees around him during the improvisation he
doesn’t tell. But he does say that certain registers of the bass clarinet have
the timbre of a trumpet.

The second action is
a performance by Lazara against a backdrop of video projections. They are Jan’s
movies, a self-portrait to the left, colour improvistions to the right. There
is quite a crowd. One of the visitors is sitting in lotus position.

Giovani Barcella sits
in the cube. Judith orders another glass of wine, Père Guillot, vin du côte de
Nîmes. An improvised kitchen in the corridor to the brainbox space: two plinths
and a plank, a ladle and a black cooking pot. A shelf with chunks of bread, a
stock of plastic spoons and red chequered napkins.

A sharp, spicey soup.
Almejas and shrimp seasoned with coriander. Marc is back from being elsewhere.
In the cube, Barcella has started his first drum solo. A bit later Juan starts
a dance solo. In the other room (…) Eli of Ciclic has put a guitar amplifier
and some other stuff.

Juan strides around, watches, probes. Macharius church's bells
are ringing loudly. Emilie pops in, right in time to see Juan performing. 'I
just managed to forget to put in my lenses,' she whispers. Juan's body is
entirely a dancer's one, pliable from big toe to left nostril, stiff one
moment, next elastic as if made from rubber, fresh latex leaking from the tree
like molten gold, then again wooden, a drop that slows down and thickens and
during that thickening suddenly falls, disappears, changes into a string that
breaks in halves, exploding in sudden movement - a movement joining all
movements, sudden, abrupt, a sequence of round and square, the trained body in
a jumble of geometric figures. The audience has meanwhile grown to more than
30. More people are arriving. Juan takes a break. He isn't far from the spot
where the picture of Lien, taken in Genova, had been: the photographer lies on
a wall, a wall which turns its back side to the Mediterranean. Juan is close to
the wall. He pants, relaxes, looks, watches, watches the audience, watches the
other dancers, it follows from the essence of his posture, the watching are
transformed into the watched by the act of watching. Slowly, he bends through
his knees. Slowly, slower still, softly like the bending of a century-old
branch. The branch squats, sits down. even slower movements: centuries lean
over one another and end up in the dancer's body. Then, as he lays down, felled
by a blow originating from the paleolithic... a blow from the infamous Urk Piw
from the tribe of boulder-chewing elephant hunters... Urk Piw, the infamous Urk
Piw, inventor of the blow on the mug... Juan gets up, slowly like a reed rising
from old, stiff mud. Then, even more slowly, he sits, explores, remembers how
it is to be growing. There's no hurry. Soil examination takes time. He stares,
watches, a solid, sculpted staring. He gets up half sitting, almost crawling, a
moaning gesture, slow in all divisions and ramifications of that one movement
the body makes, slow in getting up, ultimate bending steeped in a trembling of
hopeless inertia. He threads to the wooden wall, raises the word FINE. Applause
explodes.

The next act is a
duo: Eli on guitar and Nan-Ping dance, percussion, vocals. Michael and Xenia drop
by. Nan at frist crawling, screaming, then rhythmically with wooden blocks on
the floor and at a later stage on sakuhachi, vertically. Eli’s guitar playing
is amazing.

2009. crox 299,
Zennestraat 17, Brussel. Mahaworks, CiclicRecords and TVF art doc cinema each
have their programmes at the ground floor of the building in Zennestraat.

2011. Le Lab nr 3. 7
July. A full evening’s programme with music, video & photography. Marco
Loprieno (IT/EEeb bass tuba, tenor sax, trompet, nagaswaran), Jan Pillaert (EEb
bass tuba), Antoine Prawerman (clarinet, bass clarinet), Audrey Lauro (sax),
Pak Yan Lau (keyboards), Lazara Rosell Albear (drums, pocket trumpet, video).
Projection of photos during the set of Audrey Lauro and Pak Yan Lau. Photos by
Japanese photographers, a.o. Tomoko Imai, Hisashi Murayama and Takeshi Kishi.

607. Kunst & Zwalm 2021. Community of Listeners: Blijf bij ons, want het zal avond worden. Community of Listeners werd opgericht door Helena Lemonnier (BE) en Mohsen Mahjoobi (IRN) in 2018 en is een meertalig storytelling platform dat werkt rond verhalen, rituelen en muziek, telkens op een unieke locatie.
Locatie : K
Vertellers: Helena Lemonnier, Mohsen Mahjoobi, Lauranne Staat
Muziek: Tammam Alramadan
Zang: leerlingen van de Vrije Basisschool Munkzwalm
Compositie melodie: AnnaMaria Ignarro
openluchtvoorstelling op zaterdag 4 en zaterdag 11 september 2021
verzamelpunt Nieuwe Kerk Korsele om 15.45
Reserveren is noodzakelijk
vraag en antwoord from the catalogue
Who or what connects in your work?
Mohsen: Poëzie en hoe performers elk op hun manier vorm of woorden geven aan een verhaal.
Helena: [ ]
What would you like to do more often?
Mohsen: 1. Mijn familie bezoeken. Mijn zus woont in Turkije en mijn ouders in Iran. Ik heb hen al drie jaar niet gezien. 2. Meer in de natuur zijn.
Helena: [ ]
What does collaboration mean for your work?
Mohsen: Eén sterke stem maken van zoveel verschillende ideeën, genoeg ruimte laten voor iedere authenticiteit en toch tot een geheel komen. Dialogen creëren over moeilijke thema's of moeilijke thema's bespreekbaar maken.
What touches / touched you in Zwalm?
Mohsen: De eigenzinnige geschiedenis van de protestantse gemeenschap. De rust en de natuur.
Helena: [ ]
What do you value most in your friends?
Helena: [ ]
Mohsen: wanneer vrienden me zien en appreciëren voor wie ik ben.
What can a community an doutsiders offer each other?
Helena & Mohsen: nieuwe inzichten, het appreciëren en leren kennen van verschillende manier van in het leven staan
How can a community provide refuge?
Mohsen: de erkenning van mijn geloof en gelijkgezinden ontmoeten. Mijn kerkgemeenschap is een veilige omgeving om te groeien in mens zijn.
Helena: [ ]
What is your favorite tea?
Mohsen: Tijm thee met hibiscus.
Helena: [ ]
What do you need?
Helena & Mohsen: Liefde en zorg.
What dialogue do you have with your/the environment?
Onze dagelijkse dialogen gaan over hoe we kunnen oefenen in op een gezonde manier in het leven staan. In onze relatie(s), maar ook met de natuur.
What was the last book you read?
Helena: [ ]
Mohsen: de Bijbel (elke ochtend)
What is a condition for a conversation to you?
Helena: [ ]
Mohsen: dat het gesprek ergens naartoe gaat.
Please, could you share a note you wrote in the past few months?
Mohsen: 'De timing van God is perfect.'
Helena: [ ]

what about croxhapox? crox 186, a mail art call. Concept and coordination: Frips and Marc Coene. >mail art call

Copy Art project, first edition - 1991. Sjoerd Paridaen opens the series and introduces German mail artist Jurgen O. Olbrich. The second edition of the Copy Art project (1992) sh o.a. Olbrichows works by a.o., Michael Winkler, Maria Blondeel, Wolfgang Hainke, Peter Krabbe, and Hungarian artists Dardai Szusza, Istvan Tenke and Ervin Szubori.

Guy Bleus and Johan Van Geluwe participate in En Passant (1991). Guy Bleus faxes a number of works for the >KNUTS project in 1992, a project which never materialises because of a dearth of contributions.  

Op 31 december 1996 the mail art correspondence between Sjoerd Paridaen andHans van Heirseele takes off, a collection presented two times in the crox-programme at the end of the nineties, once in 1998 (crox 81, installation window Aannemersstraat 54), next during the 'first 10', the group exhibition which signals the departure from the location of Aannemersstraat: this time, Sjoerd opts for a slide projection of 80 mail art specimen from the collaboration with Hans (work shown previously in The Front in Arnhem, Autumn 1998).

In Februari 2000 van Heirseele shows a mail art project in Cafe con Libros (Màlaga/Esp), a project reviewed by a journalist of the local newspaper El Sur.

Johan De Wilde (crox 98, juni 1999). the solo by Johan De Wilde combines drawings, photos and an indirect correspondence project. The correspondence address is the proper local address of JDW but unknown abroad (e.g. Johan De Wilde, Limburgstraat 32, Helsinki, Finland). The sender (in indirect correspondence this is customarily the addressee) is the address of croxhapox.

crox 132 (February 2005), installation window by Sjoerd Paridaen and Hans van Heirseele. Slide projection of a number of recent mail arts. The collection of the artist duo has grown to approximately 4000 pieces. >www.shcorr.be (operational since November 2006)

2005, a quick visit to croxhapox from the Walloon mail artist Pig Dada .

In 2006 a number of small mail art projects are shown in the media space: Collectie 1 (initiative of Sjoerd, this time also with work from the correspondence with Wouter Feyaerts and South African artist Veronica Gabriëlse), and a project directed by Frips and Marc Coene with works of American mail artist Reid Wood.

Imaginary territory where L. Vervaecke situates his by no means imaginary zoological observations. Vervaecke's utopian produce houses rabbits, finches, partridges, hares, roebuck and crows.

2003, crox 109. IMPRESSIES UIT MANALOPIË [IMPRESSIONS FROM MANALOPIA], an installation window in Schepenhuisstraat at number 25.

ICARA INVOLATO
Almessabre Dance Company
TVF art doc cinema. Mei - juni 2016.

482. Bristol Diving School (UK). ERIAL SUTRA : SPECULATIVE CEROMANCY. 18 January - 15 February 2015. Tom Prater, Holly Maries and Laura Phillips join at croxhapox. Three out of five.

Me and Molly were seated at the desk. I asked her what she knew on Leon. The cat, she said. Yeah, I said, the cat. Molly kept to the thing she had been doing. The cat, she said. You were drunk, I said. I was drunk she says. Stonedrunk, I ask. I defenitily had a little bit of drunk, she says. Leon was nothing else but a mini kitten. What about the colour. The colour, I say. His colour? She sews, starts thinking. Tabby bengale sandy dots, she says. Tabby what, I ask. Tabby bengale sandy dots, she says. Like a marble cake, she says.
Leon slipped in the camper, marble-caked, the gag cat, Mally and her boyfriend where doing grapes near L, somewhere in Beaujolais she says. She can't remember. Sometimes I do remember, she says, and then I forget again. She can't remember. But you met Leon, I say. He came into the camper, she says. Somewhere in Beaujolais, she says. It rained. And then you and Leon, I say, the day you and Leon met, in the van. My van, Mally says, my red van, my Volkswagen. The red thing, I ask. No, she says. Boyfriend, I ask. Yes, she says. She had a Volkswagen and a boyfriend.
At the border, she says, it took no time to put Leon in a winebox. In a what, I ask. In a winebox, she says. He loved it, she says. It used to have bottles inside, she says. It didn't have bottles inside, it had Leon inside, she says.
I write it in the small and dark notebook, marble cake. [crox-box, The story of Leon, 13 January 2015] > Prater

483. Holly and the Candea candlelight dinner performance.

Kamikaze.
crox 43, 1996 (Thomas Broadbent): duo of Bart Maris (trumpet) and Filip Wauters (guitar).
crox 51, 1996 (Open Doors), this time the complete Kamikaze Quartet.
crox 70, 1997: duo Bart Maris & Filip Wauters.

February 2006. Bart Maris solo at the opening of the project by Nicolas Leus
January 2007: Five Collaborations, a project by Alan Smith. One of the collaborations is between Alan Smith and Bart Maris: a sound
installation using a dozen tape recorders. Starting from the loops Smith
manufactures a series of drawings determining the position of the tape
recorders.

January 29th, 2011. Trio with Peter Jacquemyn (bass) and Merlyn Pardaen (drum).

22 zwarte plastic zak uit Marokko (opgeblazen en dichtgebonden) (uit Waadruim: legenda, crox-boek nr 7, Nicolas Leus: lijst 14)
Beamer De Marokkaanse beamer: zie hieronder.
Brahim Bachiri Neemt deel aan een door Bart Vandevijvere samengesteld groepsproject met kunstenaars uit Noord-Frankrijk en Westhoek. Eerste project in wat tot dan het atelier van Stief Desmedt geweest was. Van BB een videofilm met het semi-documentaire verslag van een theeceremonie. September 2007. Na het project blijft de beamer die Brahim voor de projectie gebruikt had in croxhapox achter.
kinderen De kinderen van een Marokkaans gezin dat circa 2007 in een van de huisjes aan het woonerf verblijft amuseren zich kostelijk met de animatiefilm van de Franse kunstenaar Martin Singer, tot de moeder de zaal betreedt waar de film geprojecteerd wordt en nog wel tijdens het fragment waarop te zien is hoe een moederfiguur rechtopstaand een kind baart en het vervolgens opeet. Exit van wat gedurende enkele maanden op een geslaagde integratiepoging begon te lijken. De kinderen kwamen vaker in croxhapox over de vloer en werden ook steeds nieuwsgieriger naar wat er te beleven viel. De familie zou naar verluidt enkele maanden later naar Charleroi verhuisd zijn.

1996, Open Deuren. Locatie 43: Mathilde's open boek. Optie (a), eigen werk, een presentatie in de gang van Bouwmeesterstraat 40. Als ik het goed heb, zijn het Marc Van Vlierberghe en Veronique Dept, bewoners en eigenaars van huisnummer 40, die later een literair wandelparcours in de buurt organiseren.

2005. crox 145 Basics2.
2006. crox 145 sequel.
2009. crox 321. INVOLVED. Solo project with paintings and sculptures.

crox-box Friday 27 November 2009

Half past eight. Yoshimasa pops in. He has four works with him. One is a
statue of Infant Margarita, she's naked, with a broken arm. First
made it in clay, explains Yoshi, after that made a sillicon, after the
sillicon a plaster mould. The final product is finished in some sort of
acrylic paste. Two, the other statue, is a small male head with both
oriental and Greek features. Three and four are paintings of his youngest son. The images are based on Velazquez
but far from a copy of the original, everything in it - size,
disposition, color - is completely different.

(...) la infanta

She was meant to marry at the age of 14.
At the age of 14 she married a German king.
She was send to Genua, Yoshimasa told so,
travelled across the Alpes to visit her fiancé.
Later she was send to Italy twice
for a haircut. She eventually married the German king,
had four children and died at the age of 27.

[original partly in Dutch, partly in English]

Predemocratic Republic

Archipelago with more than 300 islands in the Gulf of Guinea. Mbalma-Piere is the most northern and western island in the archipelago. The capital is Kolanveli, on the north coast. The island sits on the meridian of Greenwich some 3° north of the Equator. (0°00' E, 3°02' N)

INMIDDELS

[Inmiddels is the title of a short lived crox paper of limited distribution 1995-1996]

TASTELESS, VULGAR AND CHEAP – Fritz Van
Den Heuvel (opening speech crox 27)

SUPPORTING MEMBERS (1995)

THE ADVENTURES OF CAPTAIN HEADSTAND (opening speech)

READERS’ LETTERS (author: Guido De Bruyn, 1996)

difficult name Hallo, I am a fan of  CROXHAPOX (and I’m proud of it). In some pubs
people are making fun of me when I try to say the difficult name of Your firm without stuttering. Because, as a holder of a Level 2 college degree (woodworking) I’m not taken seriously. Alex can’t know anything about art, can he! But I can have my own experience, can’t I?! For example: thanks to your company I now know what installation windows are. What a brilliant idea. Go on.
Make many more windows. I love to watch tehm when I’m taking a walk, even though I don’t understand a sausage of it, Gent has become more beautiful thanks to your firm with the difficult name.  Doei, A. Stevens, Gent

Vicious little sentences Dear crox-publisher, Yes I know the musselman![1] I am a teacher of modern languages in a girl’s public school, happily divorced, amateur translator and quite a reasonable snorkeler. But please do apologize for all this. At home a have a genuine Raveel, which I don’t really like, but that isn’t really necessary in
my opinion as far as contemporary art is concerned (the painting colours nicely with the curtains). Just to say that I am honestly concerned with interior decoration of my living room and with art in general. I heard about the activities of CROXHAPOX in the grapevine. Genial, I thought, till that particular evening. / At the end of last February I was a visitor at the opening of Crox 42, an exhibition in Your cellar. I went mad. Furious I was, not as much because of the lamentable quality of the works (I’m not going into that here),
but about the opening act which was obviously intended to be burlesque. In the middle of the public (a sloppy mix of well off marginals, thirty and forty somethings in trendy outfits) a bloke sat at a table eating mussels. An act as appetiser for the show, I thought, even as the way the guy was cramming himself was not very appetising (I’m not going into that here). What matters is what was presented amidst the slurping, burping and gobbling noises. The gent noisely presented a pastiche on Shakespeare’s third sonnet. Garlic in my glass!
he said (a stroke of real genious, admittedly – and from now on no one will be able to translate the line Look in thy glass
and tell the face thou viewest in a more original way) [see > Shakespeare]. I discerned some polite sniggering in the basement, a single frown from a fool who was looking for some relation
with the exhibition and contagious yawning that started at the back and rippled forward to the mussel table. Where of course it stalled because the protagonist of the evening, not hampered by any kind of humility, went on cramming mussels in his face and vicious little sentences in our ears. Stinky sentences, because I detected quite a lot of scatalogical terms, as far as the musselman – not  hindered by a minimum of pronunciation either – could be understood.  Fresh turds were mentioned./ Humor, boys and gals! And guts of course (throw those old monstres sacrés from their pedestal, watch, mummy, what I dare). A booklet of the complete Shakespeare sonnets – which I bought this Summer in  Strattford-upon-Avon (sic) – was burning in my bum pocket. Yes, I gladly confess: I carry His sonnets on my person (exactly like the main character in the movie Sense & Sensibility, but I was first). I almost crammed the sonnets in musselman’s gob but I couldn’t do that to Shakespeare. And moreover: my booklet, gilt-edged, would shut up smutselmans eloquently, but the risk that people would take this as a part of the performance was to great./ Hence this letter. Of course you will refuse to
publish it (or it will be censured), you don’t have that much guts. Or maybe you will publish it, but then only with a few added vicious sentences of the musselman. About my rabidly conservative reflexes or some such thing.  Whatever. It won’t keep me from - silently,
smutselmans – working at my own daring, I may say,  translation of the greatest love poetry ever written:  Shakespeare’s sonnets (my ex says my translation is sublime, but I’m not going into that now).  A final question: where do you buy your mussels? At vishandel Klein’s fish shop? And were they paid with money from the
government? F. Bakkerzeel, Maldegem

Kicked in the balls Dear people of  CROX, yes we know the uosselman/the musselman of
Scheveningen/ I am an unemployed teacher of modern languages (after have taught at a boy’s public school for a quarter of a century!) and happily divorced  of a coleague who thinks he can translate Shakespeare. I don’t need to tell you this is about Fred.  Per chance I read his letter to Your gazette and, outraged, I decided to dot some i’s. Firstly – and I write this sans racune – Fred is impotent. That is not the reason why I asked for a divorce (I will take the true reason with me to the grave), but I inform you about it because in my opinion it explain a lot
about his reaction to the infamous mussel action. I was also present that evening, in the catacombs of Your stately mansion and, admittedly I enjoyed the performance of Raymond Van het Groenewoud most. That Fred takes offence at the playful Shakespeare rranslation is in no way related to his (presumed) quality as a translator. Fred was simply kicked in the balls (c'est le cas de le dire) by the choice of that particular sonnet. You know Shakespeare addresses in the first 126 sonnetten a young gentleman of rare beauty, called  Lord of my love en Master-Mistress of my passion by the bard. In the first seventeen sonnets he tries to convince the young man to procreate. For where is she so fair whose uneared womb/ Disdains the tillage of thy husbandry? You got it? Surely, Shakespeare uses a very direct metaphor – The female womb must be ploughed by the man just like a field by the farmer (note: in English husband also means farmer).
So the third sonnet lays bare Freds frustration quite crudely. And taking the piss on Shakespeare taking the piss on Fred as well. Every common-or-garden psychologist can tell you that. About his own daring translation I can be very brief: they are sublimely bad. The only thing which is true is that we are happily divorced (and it is indeed a happy thing to be divorced of a man who can’t get it up). Lots of success with your well appreciated activities and the some times briljant intro’s (I remember a performer of Schubert whom I would like to hear resounding again in Your catacombs). Affectionately,
Tina Vermoes, Herdersem

a better cause to the chairman of VZW Croxhapox,/ Herewith included is the bill for the 4 kilo’s of Zeeland mussels, You bought at our shop on 28 February for a good cause. The amount of 4 x 129 = 516/ vat 21% = 89/ total = 427payable into account number 234-67895435-003./ Kind regards, Bernard Klein, Vishandel – Neither could we have thought of a better cause.

No problem Dear CROX publishers, I am not at all impotent. For this slander and infamy I will yet sue my ex, Bakeljauw Tina. In her letter, which I intercepted (I let her moonlight cleaning my appartment, silly me) she omits a few facts. Tina’s name meanwhile is Tine – but she doesn’t dare to say that openly. I myself paid for her surgery in Casablanca, goddamn,  after which I gladly (= happily) let me be divorced from her. From him, actually. Because Tine is to blame that I couldn’t get ‘it’ up during our marriage. Every common-or-garden psychologist can tell you that. So the secret s/he will take with her to the grave is now known to you, Sorry Tina, pardon, Tine. Do you see now, dear CROX-publishers, why s/he
was fired at the boy’s public school after 25 years of mucking up the boys’ lives (I almost wrote fuck up the boys)? Or do I need to make a drawing? / I apologise for using Your newspaper as a forum for this intimate war which I would rather wage in court. From my previous letter I don’t take back a single word. I have my doubts that you will be publishing this. In any case: my ex will not get to read this letter. I swear.  Bakkerzeel Fred, Maldegem

Imagine: we too Hi there, Croxhapoxers, I have been closely following the art scene for years. The best exhibition I saw last year as the show of children’s drawings in your space. I bet Beuyes would have been blushing in his grave. And Hoet, that failed boxer, should be tipping his hat for your policy (h’s going to open that casino with a retrospective of Raveel, imagine)./
Keep carrying on! Cause whoever goes down the pit can only see a small piece of the sky. (Japanese proverb) Dieter Pas,
Mariakerke

look in thy sonnet Dear people of  CROX,/ A short postscriptum to my previous letter about Fred. For your information: Shakespeare wrote a hundred and five and fifty sonnets all in all, the first 126 of which were addressed to a young gentleman. On the contrary, the last 26 were written for a beautiful dark lady who roused in him a disturbing love-hate emotion.  Was Shakespeare queer? Or a vacillating bi, such as I? I have to confess that I have recently decided to be un-manned again (for a while I was Tine) in Casablanca  - payed under the money back if not satisfied programme. The reason: I coincidently read a pre-publication of the last 26 sonnets, translated by a Bakkerzeel F. Sublime, I must say, straight and square sublime.  And I can know because my master’s
thesis was about the sonnets. (Fred didn’t graduate, but that doesn’t matter). I now am again the beautiful, dark lady I once was. THANKS TO SHAKESPEARE. THANKS TO FRED. AND NOT IN THE LEAST THANKS TO CROXHAPOX./ When we recently celebrated our reunion (I don’t have to make a drawing, do I?) we toasted to the happy end and guess what that good old Freia (she is no longer Fred) called out loudly? Garlic in my glass! Thanks again/ Tina Bakeljauw, Maldegem
[1]
‘Ja ik ken de mosselman’ is a phrase from a very well-known children’s song and game. 

---> Davies
---> Mondelaers

Eind februari 2014, Ninety - Ninety - Ninety. Residentie en presentatie in de offside space. Op een videoprojectie na worden alle werken samengebracht in een glazen kubus van 90x90x90cm.
Eind juni 2014, We're Colleagues Now. Eindejaarspresentatie van Davy Audenaert, Jelmer Delbecque, Bob Mees, Jente Ruts, Merlijn Verhoeven en Simon Vermeulen. Ze filmen elke presentatie, halen de presentaties weg en tonen vervolgens alleen de gefilmde presentatie.

I.P.P. Improvisatieproject van Meesterklas Luca. Residentie. Opening op zaterdag 11 april 2015. Flyer: 'In de ruimten van croxhapox, Lucas Munichstraat 76 te Gent, wordt van maandag 30 maart tot en met zondag 12 april 2015 aan een aantal jonge kunstenaars/studenten beeldende kunsten de gelegenhed geboden om op een intense manier mee te werken aan een onderzoeksproject rond de vraag wat improvisatie zou kunnen betekenen in de beeldende kunsten. Want improvisatie is niet alleen eigen aan de muziek maar bestaat in alle kunstuitingen. Maar op welke manier, wat is de verhouding met "de regels" en de conventies, of zijn die helemaal afwezig?
Het project dat uitgaat van docenten Dany Deprez en Hans De Pelsmacker van Sint Lucas Gent wordt begeleid door de beeldende kunstenaars Philip Van isacker, Maarten Van Luchene en Maarten Herman, volledig in samenspraak met de deelnemers. Al de ruimten van croxhapox worden voor het project ter beschikking gesteld. Met: Zeli Bauwens, Mathias Berner, Sofie Dierickx, Detlef 'Godzoro' Packo, Maarten Herman, Kristof Lemmens, Diederick Nuyytens, Clara Spilliaert, Elise Vanden Broecke, Gill Van Eeckhout, Maarten Van Luchene, Tristan Verheecke, Stanley Verhegge.' Verbluffend interessante veertiendaagse, uitgebreid bedocumenteerd in de crox-box.

Not Another Expo. Improvisatieproject van Meesterklas Luca. 27 februari tot 6 maart 2016. Coördinatie: Maarten Van Luchene.

LITHUANIA AND THE COLLAPSE OF THE USSR. 2008. Video on monitor, sound, 289 minutes.
505. KOSMOGRAFIA. Een project van Edwin Carels. Oktober-november 2015.
Perstekst: Voor dit epische, 286 minuten lange video-dagboek filmde Mekas uit de vrije hand alle televisie-items over zijn thuisland Litouwen gedurende de onafhankelijkheidsstrijd op het moment dat de Sovjet-Unie uiteenviel, tussen 1989 en 1991. De obsessieve chroniqueur is zelf voelbaar aanwezig, en op de achtergrond laat ook zijn huishouden zich soms discreet opmerken. “Dit werk kan gezien worden als een klassiek Grieks drama waarin de lotsbestemming van naties drastisch veranderen door de onverstoorbare wilskracht van één man, één kleine natie die vastberaden is de vrijheid te heroveren, en dat de steun van de Olympus krijgt in de strijd tegen de Macht, het Geweld, en het Onmogelijke.” (Jonas Mekas)
https://vimeo.com/93625762

1996, crox 40. Duo project with Dirk Peers in the basement of Aannemersstraat 54.
In 1998 or 1999 a short ceremony is staged during one of the opening nights, honouring RM as the most loyal visitor of crox. She hasn't missed a single project since the end of 1994.
2003, crox 110. 200 drawings by a total of 25 artists. RM contributes a study after live model. Linear, pure, unadorned.

Laureaat 3de editie Curieuscollectie.
BALANCE OF A SILK ROPE
15 – 24 april 2016

Titel van crox 140, een project van Maria Degrève (2005).
Nan-Ping Chang verandert tijdens haar eerste crox-project, crox 149 (2005), in een varken. Ze knort, brult en met het filmfragment, wat de performance afsluit, is te zien hoe ze naakt door een maïsveld kruipt.
Thomas Karz (2005) gebruikt het lekkende dak als uitgangspunt voor een cartografisch werk in situ.
Sacro cranio van Karel De Meester: metamorfose van een appartementsgebouw in monumentale sculptuur. Christophe Engels (2006) had een foto van het werk gemaakt. De foto maakt deel uit van het project van Armée Leger.

Voor zijn bijdrage aan En Passant (1991) bestelt Edwin Carels in Londen een voorraad rupsen. De bedoeling is dat ze tijdens het project ontpoppen, wat niet gebeurt.

Tijdens 'Borders. What prevents you today?' (2004) maakt CarianeCarianne van de kleine crox-ruimte (later bekend als bar en kubus) een dagelijks veranderend parcours. De kleine ruimte gaat ademen, letterlijk. BORDERS, crox-boek nr 3, documenteert het project. Zo goed als meteen na dit project forceert de artistiek directeur een koerswijziging.

BRAINBOX.

Improvisaties op banjo. 22 oktober 2008, een concertavond van KRAAK. Voor de pauze is er een lezing van Ian Nagoski, na de pauze concerten van resp. Paul Metzger en Ignatz.

crox-box fragment woensdag 22 oktober 2008

20u. De lezing van Ian Nagoski duurt zo lang dat Metzger pas rond
halftien aan z'n concert beginnen kan. Er is aardig veel volk. Marc, die
van een boekvoorstelling komt, neemt wat tijd om een filmpje te maken.
Aan
de bar hangt een ruig en op wat voortanden na tandloze pionier van het
overbehaarde sixties-tijdperk. Hij is straalbezopen, een lieverdje met
stekels en donshaar. En een zwarte teeshirt met THE VIOLENT YEARS in
witte lettertekens. 'Zoek het op,' lalt hij, 'we hebben een website,
zoek het op.'
Ja, ik zoek het op, zeg ik.
Heeft met Nico geslapen, zegt hij.
Met Nico?
Dat zal niet in het Park Hotel geweest zijn.
Trouwens, met Nico, iedereen sliep met Nico.
-Met Nico, gij?
Ik heb met The Stones gespeeld.
Gij?
'Op gitaar.'
We lachen.
'De waarheid, daar ge moet ge veel fantasie voor hebben,' zeg ik.
'Mijn
fantasie,' zegt hij, een weerzinwekkende bekentenis, 'is de waarheid.'
Ik bekijk z'n koolzwarte blik, het slordige kingewas, de rottende
tanden, verneem dat hij in de Van Morrison band gespeeld heeft. Wat een
sukkel. Straks wordt het intiemer en verneem ik dat hij nog met het
paard van de Queen gepoept heeft.
'K'en nog met Brian Eno gespeeld.'
Hij bekijkt me met een vunzige blik, straalbezopen. 'Brian Eno,'
herhaalt hij afwezig, alsof hij op voorhand door had dat dit argument
geen betekenis zou hebben. Een moment later begint hij over
Fingerspitzengefühl en dat Django Reinhardt maar twee vingers had.
Er
komt nog iemand aan de toog hangen, zat als een kanon, de frontman van
Joebox John and The Records. De drummer van zijn bandje kwam later bij
Admiral Freebee terecht. Hé, Yves, en gij nu.
'Ik heb nog met Neil Young gespeeld,' balkt Yves.
Ik begin het op m'n zenuwen te krijgen. Het concert duurt te lang, het is halfelf en ze zijn nog bezig.

2010. CHARACTERS MAKE STORIES, a project by Stijn Van Dorpe (guest curator) with works by Assaf Gruber, Fiona Mackay, Robbrecht Desmet, Wobbe Micha and Stijn Van Dorpe. Van Micha an O, object in plaster, and a column - or the fragment of a column - with a diagonal throughcut. 

548. THE AUTHOR THE THIEF. Janes Zeghers & Jonathan Michels. Performance on Saturday 7 October 2018, at Zilverhof 34. Jonathan, student at Luca School of Arts and one of the pupils of Peter Morrens, introduced the project a couple of years earlier: An enormous amount of drawings he had made, which he finally indeed would publish as a book, but meanwhile he had come to the idea to do a performance with it, not doing that performance himself, Janes would be the performer. Janes would get to the drawings One by One and prick them to the wall, One by One, and this would go for at least Half of a Whole Day.

crox 458, February 2014. Works by Jonas Vansteenkiste
and Veerle Michiels in a production without title curated and coordinated by Dries Douibi. The other artists are Fabrice
Pichat, Annelien Vermeir, Benjamin Verhoeven, Berten Jaekers, Jasper
Rigole, Hou Chien Cheng, Philippe van Wolputte, Stephen Verstraete and  Meggy Rustamova.
During that period, Spring 2014, JV en VM also participate in a project at Vrijstaat O.
foto: cac

2015. Performance tijdens de openingsavond van Kosmografia, een productie van Edwin Carels. Leest voor uit het Googolplex project van Various Artists.
2016. Concert, 10 februari. Een set met materiaal uit Beneath Discordant Skies. >BLURT

5-2-16
Ted, Here something what may be called an update. One. We have the drum thing. As I told you. A drumset meant for jazz performance so I guess anything Jake needs. Two.
We have anything else. Not for free. We need to pay 300 euro for it. So Blurt @crox indeed puffs up 450 euro, But no worries. We look forward to the concert and that's it. Three.
Time schedule set-up: in between 5 and 6 o'clock. Peter (the bloke swooping in with all the material) offers a helping had as well. We couldn't have had anything better I guess. He's a professional. It makes 300 euro but it offers just a perfect set up. And I guess Peter just as good looks forward to the concert.
5-2-16
Laura! Thanks for latest update - I'm looking forward to ext Wednesday evening! But I don't quite understand your references to euros - 450? Then another 300? In fact as I understand it nothings been mentioned about the financial aspect other than people will be paying 10 euros entrance? O! Please enlighten me about these prosaic matters! Spell it out to me! What are the overheads finally? Are these costs covered by admissions? Likewise the hotel?
Jake left the band over 20 years ago! David Aylward's the drummer! And he's terrific! Best, t
5-2-16
Ted, the 450 euro is our bill: 150 hotel & 300 material and set-up. We pay for that. Blurt has the tickets but I anyway suggest that if around 100 people would attend the concert, which I doubt, we split the tickets in 750 Blurt ad 250 crox.
But it won't have 100 attendants. 50 or 60 seems more likely. I suggest that up to 750 all ticket income goes to Blurt,
and that we consider, if it would get more, to have some of that ticket income for croxhapow as well, to make the invest a bit milder. It's not that important an issue. We gladly make the extra cost.
The thing I wrote is nothing else but a note on that extra cost. We indeed couldn't get the material for free. Likewise with Peter the set-up may be just as comfortable.
5-2-16
Absolutely brilliant, Laura, you're a Star! A Hero Of Blurt First Class! t
9-2-16
Laura if you have a mo pls send me directions to the hotel, and the way from there to the venue... Thanks in advance! t
9-2-16
Ted, well, what you could do is the following thing: you will arrive at Gent Sint-Pieters, the main station. From there you take the train to Antwerp and you get out at the first station, Gent Dampoort. Croxhapox is near Gent Dampoort. You could phone me just before you get on the train to Gent Dampoort. Then I wait at the entrance of Gent Dampoort. But,
it's just as easy to walk from Gent Dampoort to croxhapox, it's a two minutes walk. The street you need is Lucas Munichstraat. It is one of the streets going directly towards the city. If you get out at Gent Dampoort.
The other one going directly towards the center is Dampoortstraat. Which is a shopping area street.
Anyway, it's easy to get from Dampoort to croxhapox. There we meet. Let's say half past three. And then I explain how to get to the Hotel. Which is just as easy. I will be at croxhapox around half past three. Then the only thing I need to do is getting some extra beer.
Actually I can't decipher the phrase: if you jave a mo... What's a mo?
9-2-16
Jave a mo? Have a mo(ment) - pardon me!
ok we'll make our way to the venue, no need to meet us! Arriving at 14h05 at Midi we'll take the first train to Dampoort - see you soon! t
9-2-16
Right. Very good. I'll be there around three.
The drum we got is a Sonor Swinger from 1975.
It's not the drum The Singing Painters used to perform with. Merlyn bought the thing a couple of months ago.
The Singing Painters, as I mave have mentioned once, is a Two Men Unit now, Merlyn and me. It used to have Michaël Borremans on guitar, but Michaël quit in 2010.
Moreover I'm absolutely ecstatic about the Blurt guitar. Blurt is terrific in all its features but what a sound that sound of the Blurt guitar. I love the Berlin 2012 concert.
Apart from the drum, as I mentioned, Peter, a Punk Sound Engineer, will do the sound-check. He is informed on all what you need and will be at croxhapox at 5 o'clock.

Misschien had hij geen tijd of zo.
Misschien had het anders gekund.
Misschien is het een afdruk van wat anders, misschien.
Of is er wat anders misshien.

crox 110, Basics 1 (2003). Mayonaise-flower (mayonaise on paper).

crox 188, Brainbox unit 2 (2006). Trio with Thomas Bogaert and Evert Defrancq. > Images and text in the brainbox file.

Two interventions: 'Docteur Fumeur', a videofilm from 2004 - projected in spatial counterpoint with the works of Evert and Thomas - and an in situ work, the surrealistic assemblage of a chair and a turntable.

MANIFOLD, crox 353, Sandrine Verstraete: een iconografisch merkwaardige verwantschap tussen het beeld dat SV creëert in het laatste fragment van Manifold - Yinka Kuitenbrouwer, de performer, in een zwarte jurk: een stevig koord dat aan het plafond vastzit, snoert om het uiteinde van haar lange haardos - en een werk van Michaël Borremans uit 2010, voor het eerst publiek vertoond in Zeno X Gallery in 2010: halfnaakte vrouw met lange haardos die met een stevig koord hoog boven het model aan het plafond vastzit.

HIF, crox 366-1, Johanna Van Overmeir. April 2011. Actie in de backspace waarbij de aanwezigen die dat willen als model fungeren.

"Een model moet vaak niet veel doen. Het is zijn/haar aura, wezen, manier van zijn dat de kunstenaar intrigeert en inspireert. Het is de wisselwerking tussen het kijken en bekeken worden op de plaats waar de creatie plaatsvindt en in de biotoop van de kunstenaar. Het is het onthullen op een directe, maar ook spontane en natuurlijke manier. ( ) De Portugese titels hebben steeds een verband met zijn model: 'Palhaço' betekent 'Clown', 'brincadeira' staat voor 'spel' en 'speelgoed'. Het is namelijk al 'spelende', door op elkaar in te spelen, door actie en reactie, interactie dat het model de kunstenaar prikkelt, inspireert en waarop de performances op een organische en natuurlijke manier in het atelier gestalte krijgen. Daarbij is de directe observatie een hoofddoel." Uit Components for distribution to the other side de kunstenaar en zijn model, tekst Inge Braeckman; Careful Dressage, crox-boek nr 19, Dirk Zoete, blz. 233.

Das Modell, een video van Florian Gwinner uit 2006. --> Gwinner

2006, Saturday 15 April. Vocal performance during opening night of crox 174, PRENUW / ONGEWENST MONUMENT, [Prenuw/ Unwanted Monument] a presentation together with Tinka Pittoors. The performance consist of a vocal improvisation on a text by Tinka Pittoors.
2007. crox 204, The Medium. Monodrama for mezzosopraan by Peter Maxwell Davies. Two performances: Thursday 29 and Saturday 31 March.

TVF art doc cinema. DIVAs, een compilatie met sound performance van onder andere Greetje Bijma, Maja Ratkje, Hanna Schygulla, Isabeella Beumer en Meredith Monk & Vocal Ensemble. Opname uit 2004 in Kanonhallen & K.I.T. in Kopenhagen.

De monochromen van Marc Angeli (crox 70 - Schilderkunst Hedendaags Belgisch). Met pigment en honing op paneel aangebrachte monochrome vlakken.

The Monthly, 'one of Australia's boldest voices, home to the finest writers,
journalists and critics', publiceert een rijk met foto's gestoffeerd artikel van Adam Geczy over Remember To Forget The Congo (2010). -->Geczy
www.themonthly.com.au

1997. crox 70, Schilderkunst Hedendaags Belgisch.

2009. crox 289-2. TVF art doc cinema. A series of film documentaries of performances by Alvaro Restrepo, WORST art group, Henning Frimann/Pierre Oliver Jorgensen and David Moss. Moss's fragment is recorded in Berlin during a poetry festival. Concrete poetry, syllabic sound performance.

Mr. Probe says Hello.A musical performance with lots of attention for space, motion and electronics.
Mr. Probe is Marieke Berendsen (NL) on violin and Bruno Nelissen (NL) on e-guitar. Dated 17 October 2009.
Berendsen and Nelissen present a chock-full programme of works by Frank Crijns, Nico Sall, Merijn Bisschops, David Helbich, Bruno Nelissen and Simon Steen-Andersen.

crox-box weekendalphabet (7)

Van Ryssen about the concert on Saturday night: 'You've missed something, I'm sorry to say. Brilliant concert. Contempory classical, with at least three really interesting and original pieces. Some of the composers were there. Moreover: some thirty visitor half of whom had never been in crox before. As far as I'm concerned this is something which can happen more often. Managed the whole thing together with Mirk and had a very agreeable and easy-going collab with Bruno and Marieke.' And he adds: 'I do hope you too had a nice evening there in France.'

Awaking in a Dream, een performance van Mui Chuek-yin uit 2003. TVF art doc archive.

schilderen en tekenen op muren en aanverwanten

Barath, Kati (DE). crox 249 (2008). Een muurschildering met zwarte acrylverf.

Beverhoutplein 7, muurschildering in het trappenhuis. Op het tweede een strak en veelkleurig geometrisch ruitpatroon op witte fond, op het eerste een min of meer identiek ruitpatroon op zwarte fond. De croxruimte aan het Beverhoutplein, op de eerste verdieping van huisnummer 7, kon niet betreden worden zonder aan de muur met zwarte fond te passeren. Uitvoering: van. Realisatie: 1989-1990. Vernietigd in 1991 tijdens de grondige verbouwing van het pand. Gedocumenteerd door Edwin Carels en Guido De Bruyn.

BRAINBOX2 unit 2. crox 277 (2008). Christophe Lezaire, Marina Yee, Stijn Van Dorpe. Het is Marina die op het idee komt om de houten wand achterin de zaal roze te schilderen. Eerst is er ook wat tekst. Daar stappen ze van af. Het einderesultaat is een egaalroze wand, wat meegaat tot unit 4.

Cardoen, Philippe. crox 280 (2008). GM-project. Op tussenwand aangebrachte muurtekening. Meneer Cardoen ziet later wel over het hoofd om het werk te verwijderen.

CarianaCarianne (US). crox 118 (2004). De muren: begrenzing en huid van het project.

CCNOA. crox 269 (2008). Door CCNOA gecureerd groepsproject. Muurschildering in de corridor. Wie de auteur is, herinner ik me niet.

De twaalf werken (2010). Toonmoment van Meesterklas 5, Sint-Lucas Gent. In de zaal achterin brengt een van de studentes een wandbrede en muurhoge muurtekening aan. Het werk stelt voor een bos met zwarte, bladerloze bomen en hier en daar het silhouet van een rood figuurtje. Broodpapje in een klos van takken. Ook op de door Joris Van der Borght gemaakte schuifdeur wordt een muurtekening aangebracht.

Dewaele, Daniël. crox 370 (2011). Geplotte kleefletters op de muren van de zaal voorin, verste zaalhelft. Naar 10 talen getransponeerde versie van een tekst over Croxhapox.
crox 303 (2009). Identiek procédé, dit keer op de ruiten van Onderstraat 26. Een instalraam.

Geczy, Adam (AU). crox 335 (2010).
Remember To Forget The Congo. Locatie: zaal achterin. Alle muren zwart
geschilderd tot een hoogte van plusminus 2m50. Gedurende vijf dagen
brengt Adam Geczy met wtte verf de tekst van Voyage au Congo van André
Gide op de zwarte muren aan. De performance is te volgen via livestream.
Het oorspronkelijke plan was om de volledige tekst aan te brengen en
door te gaan met de performance tot de muren weer volledig wit waren.
Het wordt 5 dagen en een 50-tal bladzijden. http://voyageaucongo.blogspot.com

Goyvaerts, Robbert >Robbert & Frank

Kunstkrematorium. crox 371 (2011). Zelfde periode als het project van Daniël Dewaele. Andere zaalhelft. Geplotte kleefletters op de muur voorin. De tekst levert een min of meer didactische opsomming van bedenkingen over de betekenis en het nut van het Kunstkrematorium. Project gecoördineerd door de Berlijnse galleriste Julie August.

Leus, Nicolas. crox 314 (2009). Zennestraatproject, tweede periode. Muurschildering met
bleekbruine smurrie. Het zou om verf gaan. Leus heeft de verf op een
plek in Anderlecht gekocht. De verf is van zo'n bedroevende kwaliteit
dat er weinig mee aan te vangen maar een mens zou Leus niet zijn als hij
er toch wat mee deed.

Merkx, Frank >Robbert & Frank

Robbert & Frank. crox 294 (2009). Rode tape op muur. Het project is in de Thomsenruimte.

Schacht, Kelly. crox 277-9 (2009). Brainbox2 unit 9. Een tekst in de corridor, wit op zwart.

Schulze, Oliver (DE). crox 249 (2008). Werd door Kati Barath uitgenodigd om deel te nemen aan haar tweede solo project. Een van de ingrepen is een muurschildering met ecoline. We slagen er niet om het ding te verwijderen. Oliver is er het hart van in. Een jaar na de feiten komt Tim Onderbeke met de oplossing. Z'n vader werkt in een verffabriek. Ze brengen een stevige primer aan en werken het af met een laagje witte muurverf.

Stoop, Joop (NL). crox 271 (2008). Brengt met verf tekst op aan op de houten tussenwand. Best een klus om dat weer proper te zetten.

Van de Putte, Bob. crox 372 (2011). Project in de kubusruimte. Bob brengt de titels van de werken met potlood op de muur aan, naast, onder of boven het werk.

Vande Veire, Maud. crox 277-3 (2008). Brainbox2 unit 3. Een muurcollage met tekeningen, quarto, over de totale lengte van een van de muren in de zaal achterin. Unit 4 versnippert de tekeningen en unit 5 stopt ze in de houtkachel.

Van Dijck, Hannelore. crox 360 (2011). Project in de kubusruimte. Op het idee van badkamertegels gebaseerde geometrische houtskooltekening op 3 wanden van de kubusruimte. Min of meer verwant aan de door van gerealiseerde muurschilderijen in het trappenhuis van Beverhoutplein 7.

Van Swaef, Sven. crox 315 (2009), een project van Michel Couturier. In de
zaal voorin wordt een gyprocwand gebouwd. Van Swaef rijdt met z'n
antiquarische Citroën DS patat tegen het muurtje aan, en jawel, gaat er
dwars door. Met boter had het net zo goed gekund. Geen muurtekening in
de gebruikelijke zin des woords. Dat wordt van Van Swaef niet verwacht
en van Couturier evenmin.

Vermeren, Karen. crox 306 (2009). Inversie van het procédé. Karen Vermeren maakt schilderijen die specifiek met de structuur van de ruimte te maken hebben. In de schilderijen zit telkens een in situ kopie van de ruimte en ze brengt ze ook aan op net die plek die overeenstemt met het areaal van het schilderij.

Vosters, Vadim. crox 277-10 (2009).
Brainbox2 unit 10. Muurschildering met de lichtdonkercontrasten van een
meervoudige diaprojectie. Enorme ingreep waar een glazen wand van maar
liefst 9m bij kijken komt. De Verbeke Foundation springt bij.

Wolff, Renate (DE). crox 122 (2004).