encyclopedie

INTIMITEIT VERSUS CRASH - Luk Lambrecht, De Morgen 23 april 1999. Galerie Croxhapox in Gent houdt er met één tentoonstelling per maand een hels tempo op na. Deze keer bracht Croxhapox-bezieler en kunstenaar Hans van Heirseele twee tegengestelde presentaties bij elkaar. Het werk van de Amerikaanse Wendy Hirschberg (°1955) is er één van en bestaat uit kleine, vrij brave en traditioneel gepresenteerde assemblages. --- Anders en beter is de tentoonstelling van de Gentse Lieve D'hondt (°1963). Het is een reeks van prachtige collages en tekeningen die zinspelen op een voortdurende recyclage van beelden. Die komen uit haar, inmiddels grote, oeuvre en worden gecombineerd met materiaal uit populaire magazines. Centraal in haar expositie staat een video zonder geluid waarop de zinnetjes 'What about time' en 'What about silence' keer op keer verschijnen. De felwitte, beeldloze stills tussen de projectie van de citaten beschouwt zij als licht, een lamp of gewoon: als een wit scherm. In de hoek van de kamer staat een stoel waarop je kan reflecteren over die veelzeggende, 'minimale' zinnetjes./ De productie van D'hondt zoekt geen spektakel maar laat de meest uiteenlopende beelden als het ware imploderen, met als resultaat een epos over haar kunst en over wereldse zaken, waaronder een reeks zwembaden en hotelkamers. Op grote bladen kleeft ze gekopieerde sequenties uit haar vroeger videowerk, ordelijk naast elkaar als een nieuwe opeenvolging van beelden in zwart-wit. Op die manier creëert ze afstand tot haar artistiek verleden./ Die strategie wordt nog duidelijker in werk waarin ze beelden uit haar video's schematiseert in tekeningen met een pseudowetenschappelijk trekje. D'hondt analyseert en registreert heel nauwkeurig en per thema wat ze ziert op haar videofilms. Ze combineert die informatie met woorden of stukjes van woorden. Kunst is gebaseerd op codes - het is fascinerend om die codes af te tasten en af en toe te kraken./ Een van haar mooiste werken is een tekening die ooit een indrukwekkende muurinstallatie moet worden. een grote metalen plaat wordt dan de drager van een transparante vleugel in plexiglas die als een boek in de ruimte uitwaaiert. Rond dat werk worden zes rode contouren getrokken, die de ruimtelijkheid benadrukken. Op de prachtige tekening is een citaat te lezen dat tot ieders verbeelding kan spreken: 't was certain because of the distance. D'hondt bewijst zo haar talent om met minimale middelen tot een subtiele inhoudelijke gelaagdheid te komen. (LL)

INTIMACY VERSUS CRASH [INTIMITEIT VERSUS CRASH] - Luk Lambrecht, De Morgen 23 April 1999. Galerie Croxhapox in Ghent keeps up a devellish pace with one new exhibition a month. This time, Croxhapox driving force and artist Hans van Heirseele presents two ensembles in counterpoint. The work of American artist Wendy Hirschberg (°1955) is one of them and consists of smallish, rather 'nice' and traditionally presented assemblages. --- Different and a lot better is the show by Ghent artist Lieve D'hondt (°1963). It consists of a series of magnificent collages and drawings referring to a continuous recycling of images. They originate in her quite large oeuvre and are combined with material from popular magazines. Centrally to her exhibition is a silent video where the sentences 'What about time' and 'What about silence' appear over and over again. The harsh whiteimageless stills in between the sentences she considers to be just a light, a lamp, or simply a white screen. In a corner of the room is a chair where one can reflect on the meaning of those eloquent, 'minimal' phrases./ D'hondt's production doesn't aim at spectacular experiences but lets so to speak implode a wide range of images, resulting in an epos about her art and about worldly things like swimming pools or hotel rooms. She sticks copied sequences from previous video works on large sheets, nicely lined up like a new concatenation of b/w images. In this way, she creates a distance between this and her artistic past./ This strategy even becomes more clear in those pieces where she shows schematical reductions of video images as drawings with a touch of pseudo science. D'hondt analyses and registers very precisely and thematically what she sees in her videos. She combines that information with words or fragments of words.  Art is about codes - it is fascinating to explore these codes and sometimes even to crack them./ One of her most astounding works is a drawing which is meant to become an impressive wall painting. A large metal plate then turns into the carrier of a transparant perspex wing which unfolds in space like a book. Six red shapes around that work emphasize its spatiality. A quote on the magnificent drawing speaks to anyone's imagination: 't was certain because of the distance. In these works D'hondt testifies to her talent for reaching subtle layers of meaning with a minimum of means. (LL)

51. OPEN DEUREN 1996. Een locatie in de Toekomststraat.
95. Solo presentatie in de beletage van Aannemersstraat 54. 1999. Recensie Luk Lambrecht.
124. Instalraam Onderstraat 26. 2004.
145-1. BASICS 2. 2005.
145–1
145-2. BASICS 2. 2006. Abdij Maagededale, Oudenaarde.
crox-card 40. Ki. 2006.
188. BRAINBOX 1–5. 2006. Pieter Vermeersch, Lieve D'hondt en Eva-Maria Bogaert. Recensies in H-art en Zone 09.

564. PAST THE HARD EDGES AND STRAIGHT LINES TO THE CURVES AND INTERSECTIONS BELOW. Zeventien robots 5. 2017. In een beperkte oplage van 49 exemplaren. Geprint op maco wit [in het crox-archief 1 exemplaar op een papier met zachtere toon]. Boekpresentatie 17 maart 2018, Zilverhof 34.
607. KUNST & ZWALM 2021. Locatie O. A pair of images for Caildenberg.

KUNST & ZWALM from the catalogue
In het werk van Lieve D'hondt komen de klassieke werkprocessen van beeldhouwen, tekenen en architectuur aan bod, waarbij de grenzen tussen de verschillende disciplines vervagen. De multimedia-interventies en installaties bespelen parameters als aan-/afwezigheid, tijd, ruimte, codes en verschijningsvormen. Constructie en reconstructie van structuren verwijzen subtiel naar het preceptiueproces en de culturele context. Recente projecten g-focussen op het bespelen van ruimte en het interpreteren van haar beleving, betekenis en inhoud. De materiaalkeuze en de plaatsing van de elementen ten opzichte van elkaar en in de ruimte zijn weloverwogen gecomponeerd. O

Via een zijpad aan de Caildenberg ontdek je het werk van Lieve in een verborgen paradijsje, een verlaten kleine boomgaard. Alle zintuigen worden aangesproken. Het werk bestaat uit twee bewerkte foto's, geprint op aluminium, opgesteld tussen de bomen. De bewerking toont de gefragmenteerde opbouw van het fotografische beeld. De afstand en de plaats die de toeschouwer inneemt ten opzichte van beide kunstwerken is medebepalend, in de perceptie, in de reflectie, in de ervaring, in het avontuur van het kijken. De samenhang van lichtweerkaatsingen en schaduwspel door de bladeren, veroorzaakt door natuurelementen als zon, wind en eventueel regen, zorgen ervoor dat de rasterfragmenten op het aluminium vlak veranderende beeldvormingen genereren. Ook het moment van de dag, ochtend, middag of avond, beïnvloeden het werk. Het weerspiegelende tweeluik, een verstilde beweging in een bewegende stilte.

vraag en antwoord from the catalogue
What would you like to do more often?
Lezen. Reizen. Films bekijken. Muziek beluisteren. Zwemmen
What does collaboration mean for your work?
In dialoog gaan, uitdaging, verbreden, ontdekken, vernieuwen, directe communicatie ...
What touches / touched you in Zwalm?
Rust. Weinig volk. Eenheid. Weinig kleur. Verschillende zichten en uitzichten, vergezichten. Open ruimte. Heuvelachtige panorama's. Landbouw en velden. Typisch Belgische architectuur
What do you value most in your friends?
Eerlijkheid. Open mind. Respect. Reflectie. Verbinding. Interactie. Goed gesprek. Plezier
What can a community and outsiders offer each other?
Plezier. Verwondering. Nieuwe invalshoeken. Perspectieven. Elementen om over na te denken
What is your favorite tea?
Depends of the moment of the day and where I am. Natural teas
What is participation for you?
Betrokkenheid. Dialoog. Connectie. Constructieve interactie. Loyaliteit
What do you need?
– to feel good: sun, light, water, healthy body, fun, happiness
– positieve energie: mentaal en fysiek
– kunst, cultuur, natuur
– input
– zwemmen
– beweging
What dialogue do you have with your/the environment?
Small interventions and actions. Observations. Taking care. Beauty
What was the last book you read?
Een schrijver waar ik steeds naar teruggrijp is Julio Cortazar. Een bijzondere en mooie man. (ivm de blik, het kijken, relaties en verbanden, ervaringen, verwondering) Nu lees ik een boek dat ik gekregen en gekozen heb: De jaren, Annie Ernaux.
Het boek begint met een opsomming van waarnemingen, constateringen, overdenkingen, mijmeringen, korte beelden en schetsen.
What is a condition for a conversation to you?
Open mind. Belangstelling. Nieuwsgierigheid. De persoon zelf om mee in gesprek te gaan vind ik belangrijk.
What question(s) do you ask?
What about art? Past, now and future
What about life?
Vragen uit bezorgdheid en interesse in groter geheel. (micro_macro)
Vragen ivm inzicht en begrip, kader en context.
Please, could you share a note you wrote in the past few months?
Ik schrijf niet dikwijls, en niet veel, en enkel als het nodig is of gevraagd wordt. Ik werk met schema's en opsommingen, linken en verbanden, en mind maps.

158
crox-card 158. Verschuivingen-RB. 2021.

1996, Open Deuren. Location 73, Nijverheidsstraat 12. Sculptures. The folder says: Yasmina, s'éloigne, femme noire qui porte en elle tous les rêves d'hommes et leurs chagrins aussi. [Yasmina, distancing herself, black woman carrying within her all men's dreams and sorrows.]

Honoré d'O
277. BRAINBOX 2. [3] Antoine Van Impe, Honoré d'O, Maud Vande Veire. 2014.
foto: marc coene
496. SLOW INFLATABLE. Honoré d'O, Karolien Hamers, Thomas Bogaert. 2015.

x

1996. OPEN DEUREN [OPEN DOORS], crox 51. 'and moreover, one could let a part of one's home be used by the artists Croxhapox had invited. Among the fifty artists whom Croxhapox had placed are birds of very different plumage. Sometimes the boundaries of the visual arts are crossed, as is the case with Geertrui Daem. She reads from her own work, all be all only on 5 and 6 October, in Nijverheidsstraat nr. 78.' From 'Kunst van deur tot deur', (EB), De Morgen, Friday 27 September.

Term uit de beginperiode van Croxhapox vzw die alleen voorkomt in de vroegste versie van de statuten. Het dagelijks bestuur is op dat moment Frank Van den Eeckhout en Hans van Heirseele. Later, van 1994 tot 1999, is het Hans van Heirseele en Kristel De Buck. Hoe het er van oktober 1999 tot eind 2000 aan toegaat, is niet helemaal duidelijk. In de nieuwe statuten, gedeponeerd in 2006, komt de term niet langer voor.
2005-2007: Hans van Heirseele, Joris Van der Borght.
Herfst 2007: Frank Van den Eeckhout, Hans van Heirseele.
2008-2009: Hans van Heirseele.
2010-2011: Laura van, Marc Coene, Stefaan Van Ryssen.
2012-2016: Laura van, Joris Van der Borght, Jelle Clarisse.
2017: Laura van, Mathias Berner.
2018 [ ]: Samira El Khadraoui, Anyuta Wiazemski, Brecht Vissers.

Author of 'En Passant', one of the texts included in the catalogue of crox 18, En Passant 25 installation windows. The other text is by Hugo De Boom.

In 1913 a painter, and not a minor one at that, introduced his exhibition in this way: 'Because it is bound to the body, the soul is touched by the senses - the experience. Whatever is felt is also a bridge between the material and the immaterial. And it is a bridge between the immaterial and the material. So each work of art has two sides: the inner and the outer side.'
So have all introductions: knit one, purl one.
Another Russian, in the same year:
'The representation of an object - objectivity as goal of representation - is of no matter to art. Though the fact of representing anything doesn't exclude the artwork being of the highest order.' 

These statements are surely worth of careful consideration and testify to an uncommon insight in the fragile proces of communication between the artist, his medium and the public even though it isn't quite this kind of communication which is aimed at in this exhibition. 

In search of the right type of communication one should rather start from the following proposition: During a surge of diligence, the marketing department at Popla's has figured out that a person spends a year and a half on the toilet during a lifetime. 

This was used as an argument to promote better toilet paper.
A year and a half, it takes a better man to ignore it.

In the same vain, a person spends about eight yeas out in the street. And only modest paths have been followed to make life moe agreeable for him in that respect: broader pavements left and right, dogs refraining from dropping it on the cobbles and a sudden shop window worthy of being glanced into. 
Among other needs, this is what this initiative is catering for. 

In Schepenhuisstraat, an alley between Hoogpoort and Onderstraat, at number 33 as I recall, one of the first installation windows was created. (Later on, a second one was to be found in Perkamentstraat - it is still there - but we are only concerned about the first one here.)

One day, seven or eight years ago, a fifty-ish woman walked down the street to Onderstraat, and so she passed that spot. In her left hand she was carrying a Big Shopper bag, and in her right she had a bicycle wheel. She glanced to the left into the window where a large number of elephants were arragend in military fashion. Her pace slowed and she thought: 'tiens'. A hesitant sun illuminated the spot where a four star hotel would soon be built. It glittered in the puddles. The ladu blinked, in two minds whether to stand still and follow her impulse to watch what had caught her eye. 

It happened: the window took her over. She switched the Big Shopper from left to right and leaned on the bicycle wheel. Her eyes grew bigger and her facial muscles distracted, a quarter of a smile appeared. 

So that's it, erm, that's it entirely. Though the fact of representing anything doesn't exclude the artwork being of the highest order.

Footnotes:

Wassili Kandinsky, as cited by H. Read, 'Der Sturm', 11 Aug. 1913. Read has the pluck to comment on this with: 'a clear though somewhat clumsy definition.'
Kasimir Malevich, 'Suprematisme', 1913.
Michael Ogilvy, Essay about marketing, no title, 1990.

2006. Basics 2, sequel. Groepsproject in Abdij Maagdedale. Aan het project nemen 90 kunstenaars deel. DD Trans presenteert een ongeschonden schetsboek en levert er ook een potlood bij.
2007. crox 277, Frans-Belgisch groepsproject. Dit keer presenteert DD Trans een klimplant - die zich aan een lampadair heeft vastgehecht - en een wolkenfoto. Met de wolk zit het dubbel: op de voorgrond is een naakte hand, de rechterhand van DD Trans. Tussen wijs- en middelvinger steekt een sigaret.
Van de Frans-Belgische groep zijn Bart Vandevijvere, Brahim Bachiri en DD Trans de enigen die geen instalraam realiseren op de gebruikelijke locatie, Onderstraat 26.

Herzamelen, 29 april - 1 mei 2016. >Vanhille, Emma
a/ one ring found, transported, restored and placed (2016) corridor
b/ five rings found, transported, restored and placed (2016) backspace

crox 70: Schilderkunst Hedendaags Belgisch (1997). One out of 25 artists participating in this project.

crox 110, BASICS 1 (2003). Drawings, sketches, studies. Mario De Brabandere contributes three pencil drawings made during his  Campo Santo project in 1996.

crox 175-III: la mère de dieu fait par le fils lui-même; solo project in the media space (May-June 2006 [The mother of god made by the son, himself]). Sculpture assembled with object trouvé materials; height approx. 240cm; anchored into the wall immediately opposite the entrance to the media space. The sculpture is reminiscent of the pastoral figures in the later work of Kasimir Malevich.

crox 145-II, BASICS 2 (2006, sequel Abbey Maagdendale). MDB contributes 3 objects in, one is a wooden crate with the collection of  Martha De Brabandere, Mario's dog.

Participating in Five Collaborations, the project of Alan Smith (January 2007).

Text by Hans van Heirseele, published in a catalogue of the Centre for Culture of St. Amandsberg. (1997), on Mario De Brabandere: MARIO DE BRABANDERE is one of those painters Georges Perros is talking about in Papiers Collés./ He is a genuine painter. He certainly is one of those who don't get bored when painting./ I recently met Mario in the greens market./ A Sunday, one of those Sundays, when danger hides round each corner. Suddenly and before we even noticed boredom kicks in. Mario hadn't recognised me. I walked towards him. He wanted to leg it but I caught up with him. I grabbed him in the collar of his overalls and lifted him a few centimeters off the ground. This is definitely a good way to make sure to have a good conversation with someone. / Hey! Well! Mario, of all people! I shouted./ What what, he cursed./ Glad to bump into you! I shouted again and gave our celebrated friend a shove so his casket rolled on the cobbles all the way to the closest bus stop. Verily, one has to know how to deal with those painters of ours. Listen carefully, buddy! I shouted. I'm gonna tell you something, listen! I shouted again, and hit'im square in the gob. Come on, out with it, tell me, do you ever get bored eh? well, hey, you know, you can tell me!/ Hans, man, I really never get bored, hardly ever, sure, he said./ And if you would let go of me now, I'll tell you how that is./ God, just as well, it had been nice. I let go of him. Usually I don't. I'm not easily intimidated. But it happens. / You see, Hans, he said, when I get bored, on occasion, I try to make the best of it. You see, Hans, sometimes those are the great times./ And then he sold me./ Jesusmaryjoseph, I'm still not back on my feet again. (October 1997)

En Passant, made for Terzake, an art programme of BRT (1991). Camera man is the father of Jan De Cock, with whom Guido has often collaborated.

Look, thought the founders of Croxhapox (a galery without galery, because of the blue stone of course): if the mountain doesn't come to Samson, Samson goes to the mountain. A truly edifying thought: let a number of x artists make >installations in shop windows. The spontaneous watching reflex of the common man will kick in and do the rest. A little bit of contemporary art is always welcome. En passant. “You just have to think of it, isn't it sir."

> od3

crox 76. Introduction with a very sad pre-installation. [Inleiding met een treurige vooropstelling]. April 1998
crox-card 14: The Industry of Human Happiness. [De Nijverheid van het Menselijke Geluk] 1999
crox 102. Carte Blanche. Crox-project on location: CC Strombeek-Bever. A tryptich: Anton Cotteleer, Dirk Zoete and Jan De Cock. Februari 2000 >Byll

[De Gentenaar is the local Ghent edition of a Dutch speaking newspaper (de Standaard)]

crox 11 Daniël Libens > December 1990/ review Dirk >Pültau

crox 13 Sjoerd Paridaen > February 1991/ Dirk >Pültau

crox 18 En Passant > Autumn 1991/ review Dirk >Pültau

crox 24 Edwin Carels > January  1995/ Dirk >Pültau

crox 27 Hans van Heirseele > May 1995/ Dirk >Pültau

crox 30 Maria Blondeel (installation window) > October 1995

crox 51 Open Deuren > September 1996

crox 51 Open Deuren > October 1996

crox 177 Macharius project > May 2006

flyer

Stage tijdens Master grafische vormgeving Kask, voorjaar 2012. Layout van flyers, adds en twee reeksen crox-cards. Aanzet tot het ontwerp van de crox-pursuit speeldoos.

Crox 400-2, Stoelendans. 5 - 10 maart 2012. Een improvisatieweek van 3de bachelor Beeldhouwkunst KASK.

crox 434, januari-februari 2013. '12poot', een 12 minuten durende video en 'Study, test block, test shelve, test room', een plankje met objecten.

K.B./D.P.: Je vertelde ons in november dat je aan een groepstentoonstelling in de galerie El te Welle deelnam en dat je door de Gentse ruimte Croxhapox was uitgenodigd om je film 12poot te tonen...
A.D.M.: Zoals jullie wellicht gemerkt hebben, ben ik op de uitnodiging van Croxhapox ingegaan. (De Witte Raaf nr. 162, maart-april 2013)

>Urk Piw - opening speech of crox 26

Aymeric de Patol, geluidstechnicus. Werkt vaak samen met Yannick Franck (Idiosyncratics). Tijdens zomer 2011 en zomer 2011 gebruiken ze de zaal voorin als opnamestudio.

vendredi 12/08/11 (fragment)

Aymeric assis dans le mediaroom devant un STUDER années soixantes. Inscrit sur son visage les mots silence, pas de bruit, ne faire aucun brut.
LES CLOCHES SONNENT. Yannick, paysagiste dans des courants de sons vastes, sonores, obscures. Un paysage déformé, troublant, un vide énorme comme dans le désert, sans repos, extase du vide.
Le Studer, zegt Aymeric, - 'oup'..., de opname is net afgelopen, '... c'est vraiment le top, un son magnifique.'
'C'est bien dans la boîte?' lui demande Yannick.
'Ce'st très bien dans le boîte, très granulé.' Ils y avaient toutes sortes de sonorités. Her en der staan microfoons opgesteld. Een bladzijde omdraaien in het notitieboekje: quelle merde de bruit épouvantable - dan het nagelvijltje bovenhalen, très très doucement...

crox 51, Open Doors - Autumn 1996. Venue 92. Paintings.

crox 70, Schilderkunst Hedendaags Belgisch - 1997.

Publication of croxcard NR 18 (1999). Acryl on canvas, untitled.

crox 194, WELD - November-December 2006.

WELD is the artist's collective of Jan Wiels & Vincent de Roder. The WELD-project in crox2, during the finale of the first edition of BRAINBOX in crox3, is the first collaboration of both artists. Starting point is the space itself: a surface of 10,5 by 11m, the high walls, the single buttress and the mdf-wall separating crox2 from the atelier of Stief Desmet. WELD works in a carefully considered and transparant manner even though they thank a lot of the objects which end up in the project to serendipity or coincidence. Copers' swimming pool e.g., or the forms of leftover building materials which are reused as a module.

>Wiels

crox 494, GOLVEN, een performance van Toine Horvers. Vijfstemmige uitvoering, donderdag 23 april 2015. Johan is een van de stemmen.

de partituur van Golven in het handschrift van Johan De Rycke

2007: presentatie van afstudeerproject (3D, KASK). Na een crisisperiode besluit Rob om al het werk dat hij tijdens zijn studie aan het Kask heeft gemaakt wit te schilderen. Tijdens de nacht van 22 op 23 juni 2007 overnacht hij in de kubusruimte. Een belangrijk deel van de werken komt aan de muren van de kleine kubusruimte terecht, de rest wordt gedumpt. Hij schrijft een afscheidsbrief. De brief komt op een kleine, zwarte tafel terecht. Tijdens de vernissage (zaterdag 24 juni, 18u) blijft Rob wachten tot zijn promotor, Frank Vande Veire, opdaagt. Daarna gaat hij ervandoor.

'Als je het zo bekijkt, is het toch weinig. Het is niet al mijn werk dat ik op heb gehangen, maar toch het voornaamste deel. De dingen die ik niet opgaf voor ik eraan begon. Ben ik lui geweest? Nee, maar ik ben misschien wel laf geweest. Steeds opnieuw werd ik bang wanneer ik te lang op één spoor zat. Was het eindstation wel waar ik wilde zijn? Bij gebrek aan een antwoord werd het pas ter wereld gekomen idee laattijdig geaborteerd. Het rariteitenkabinet. Een stoffige, kleine, mysterieuze kamer. Een tentoonstelling van gedrochtelijke foetussen.

Het is mistig in mijn cel. Met een weinig moeite bereiken de foto's, schilderijen mijn oog. De zonden die ik aan deze vier woorden heb toevertrouwd lijken zacht te glimlachen. Even bekruipt me de angst dat mijn daad slechts een poging zal blijven. Ik probeer een volgende laag aan te brengen, ik veeg enkel de vorige laag weg. Ik zal geduld moeten oefenen. Laat ik de tijd even nemen om kort verslag te schrijven.

Langzaam raakt alles ondergesneeuwd. Het wordt kouder. Ik kijk naar mijn zelfportret. De echo kijkt mij van zijn kant - verwijtend? berustend? - aan. Ik weet niet of de echo enkel in miojn hoofd nog bestaat, of er werkelik nog iets rest. Ik ben ondertussen de tel kwijt geraakt. Ben ik aan een derden vierde, vijfde laag? Mijn geest raakt ook ondergesneeuwd. De volgende laag heeft geduld. De vologende laag zal de laag zijn. Dan zal alles wit zijn. Ik moet slapen.

Hoewel hij zichzelf al een hele tijd aankondigde, komt het toch onverwacht. Opluchting. Om een dramatischer woord te gebruiken: KATHARSIS.
Dit is mijn afscheid, mijn laatste woord. Rondom mij hebben mijn werken me in witte vrede verlaten. Na uren wachten, laag na laag, is alles weg. Geen echo blijft nog over, enkel mijn zelfportret heeft weerstand geboden. Ik wil het hem wel gunnen. Toen was ik nog naïef romantisch. De dezen wil ik graag ontzien, ze weten nog niet beter. Misschien kan je de wereld wel verbeteren, maar eerst moet je hem (haar) aanvaarden. En toch proberen te kennen. En kan kunst de wereld redden. Ik heb enkel mezelf willen redden. De werken, documentatie van mijn kunst probeerden enkel mij te redden. Het bewustzijn hiervan kwam later. Dat bewustzijn was vernietigend. Al mijn werk, mijn daden, mijn doorgaanse denken werd erdoor gedeconstrueerd. Het bewustzijn verbrijzelt mijn identiteit. Ook die identiteit is een constructie, een kunstwerk of liever: gekunsteld.
Ik ben te jong,
ik ben te oud om kunst te maken.
Mijn bewustzijn scherpt. Scherp genoeg ondertussen om al het voorgaande te dissecteren. Scherp genoeg om bewust te zijn van zijn botheid. Daarom moet er katharsis zijn. De pijn is kort en herbergt een grote beloning. Vrij zijn, niet van de omgeving, maar vrij zijn van 'mezelf'. Hoe minder er rest van mijn identiteit, hoe scherper mijn bewustzijn, hoe meer ik, ik ben. En dat ik is een zalig niets. Vermoedelijk. Mocht er dan toch iets resten - Griekse passies? - dan kan ik pas kunst maken. Maar enkel dan, na de aanvaarding. Het absolute individuele bewustzijn. Van daaruit vertrekt het echte leven, het opprechte zijn. Dat is mijn bestemming.
Dan pas wil ik kunst maken.
Dan pas kan ik kunst maken
en dan zal ik kunst maken.'

Treedt eind 2007 toe tot het crox-team. Specifieke taak: layout. Een van de eerste karweitjes is uitvoeren van het crox-boek van Philippe Vandenberg, Black A Garden For Saint-John's Millbrook (crox-boek nr 8). De publicatieformat is beperkt tot zwart-wit en één steunkleur. Van de tekeningen die Philippe in het boek wil, zijn er best veel die hiervan afwijken zodat uiteindelijk geopteerd wordt voor zwart-wit en twee steunkleuren. In nauwe samenwerking met Philippe Vandenberg en Johan De Wilde transformeert Rob de kleurtekeningen naar zwart-wit/twee steunkleuren, een hels karwei, millimeterwerk. In 2008 volgt nog een boek, dat van Brian Getnick en Noe Kidder, The Gentlemen's Gentlemen (crox-boek nr 9), in 2010 Ge staat daar op het kerkhof van Aalst bij het graf van Louis Paul Boon (crox-boek nr 12), het Boonboek van Guido De Bruyn, in 2010 het boekproject van Hans Beckers, Sonare Motus (crox-boek nr 15). Rob zorgt ook voor de layout van tafelonderlegger 1 en 2 (2008) en een reeks crox-cards.

Lid van de Algemene Ledenvergadering van eind 2007 tot herfst 2011.

1996. crox 51, Open Deuren. Een locatie in de Wolterslaan. In de garage van het huis waar ze woont, presenteert Theresa De Smet tekeningen en schilderijen. Op zondag 6 oktober 1996 is er een concert, om 5 uur 's avonds. Driestemmige gezangen met Martine Huvenne, Chris Decraemer en Theresa De Smet.
Theresa is een van de vele kunstenaars die op dat moment in de Aannemersstraatbuurt wonen: Guy Vandeplassche, Alexandra Jacquet, Sjoerd Paridaen, Patrick Verlaak, Katrien Perquy, Beatrijs Lauwaert, Geertrui Daem, Martin Fryns, Joris Vermassen en Frank Clarysse en Els Dedecker. Ook Michaël Borremans woont vlakbij.

2009. crox 315, a project by Michel Couturier. Michel builds a wall in plaster in the main room, frontal to the front entrance. Michel wants to drive a car through the wall. Enters van Swaef. He owns a black Citroën DS. At first they wanted to use another car, also a Citroen DS, somewhere in a garage, but they can't get the engine going. Monday 5 October 2009, that's when it happens.

crox-box 5 October 2009

Bertoni The Citroën DS, a revolutionary design by Bertoni, is Italian
design. The first model, mid fifties, had round head lights.
Bertoni also designed the Citroën SM - only a few thousands of them were ever brought to market. 

Citroën
Sven De Swaef promised to drive a Citroen DS through the plaster wall. Not his own - he had contacted someone who swore high and low he had a functioning Citroen DS, meaning, till this morning. The story, and the car, didn't work. Some replacement parts were missing. Sven decided to use his own. He knows his beloved car inside out. He repairs it himself. What could go wrong? Anything. He called some guy who had spare parts, calculated a maximum loss of 300 euro's, at least if the plaster wall didn't crash entirely.

'Tu te rends compte, c'est sa voiture...' A black Citroën DS 21,
year 1973. It was last produced in 1975. They stopped assembling in 1975. How did he feel realising there was no other option than using his own DS? Sven admits, it's not a nice feeling. He's gone through a lot with that old beasty. The engine, it is a masterpiece. To reduce the possible damage to the Citroën DS 21 they decided they would drive at 5 km. Michel commissioned three students and made sure they were insured till their toe nails. 

Nina,Gauthier, Julien, studying photography. Marc is present. Sven has no misgivings. The only thing that bothers him is when the wall would fall on the DS. That is the least interesting scenario.

2010. crox 340, HZTM Sharper Gets Sharper. Performance at Friday 1 and Sunday 3 October 2010.

crox 359 (2011). Colette Dubois over Harri de Ville (H-art 77, februari 2011): 'En 2005, les deux artistes Sabrina Harri (°1979, Finlande) et Alexia de Ville de Goyet (°1982, Belgique) se sont rencontrées à Helsinki. Depuis ce moment, parallèlement à leur pratique personelle, elles développent un travail commun sous le patronyme Harri de Ville qui apparaît ainsi comme un troisième personage. Le travail d'Harri de Ville s'est d'abord centré sur la performance vidéo avant de se prendre la forme d'installations qui ouvrent au spectateur un espace dans lequel il peut se projeter.' Colette helpt ons aardig op weg. Ze hebben elkaar in Helsinki ontmoet, het derde personage is un patronyme (staat niet in het door Wolters Plantyn uitgegeven Lexicon van literaire termen, althans niet in de zevende, herziene druk) en ze hielden zich aanvankelijk vooral met het maken van videofilms bezig. Wat we niet te weten komen is op welke manier ze elkaar ontmoet hebben. Zaten ze naast elkaar in een autobus? Was Sabrina oudjes aan het voederen en vond Alexia dat zo grappig dat ze er foto's van begon te maken? Hebben ze elkaar in een galerie ontmoet, tijdens een workshop, op café, in een boekhandel? We komen het niet te weten. Wat we wel te weten komen, is dat ze net voor het crox-project in de Brusselse galerie Jozsa een expo hadden, intitulée 'Les Ombres sont déjà des Murs.' Wat later in de tekst komen we meer weten over 'Spell', een video die ze in de Luikse galerie Flux getoond hadden. Het werk maakt ook deel uit van de enscenering in croxhapox: 'une projection vidéo qui re reflétait dans un miroir de plexiglas noir.' Colette identificeert het werk als volgt: 'L'image nocturne d'un coin de parc de château éclairé de façon cinématographique entrait un contraste avec le son direct du bruit du vent dans les arbres juste avant l'orage. Dans les deux cas,'

Sabrina raconte
Sabrina raconte. Je lui ai demandé, mais c'est ou que t'as rencontrée Alexia. Elle raconte. C'était à Helsinki, comme Colette le disait. Elle venait dormir chez moi. Elle venait dormir chez toi? (augmentation et inclination de la hauteur de ma voix vers la fin de la phrase) Oui.
Elle dit oui. Elle venait dormir chez moi. Elle venait d'arriver assez tard à l'Académie ou commencait son étude Erasmus. La boîte était désolée, presque personne, pas de lumière, c'était en hiver, pire de banlieu à l'est de Helsinki, demi heure de la ville, chambre noire, pas de téléphone, elle ne savait prendre le tramway. Un ami me téléphonait, l'expliquait, fille perdue etcetera. Alors elle venait dormir chez moi. On n'a pas beaucoup parlé. Les Finlandais ça ne parle pas trop. En tout cas, dans ma famille, c'est des solitaires. Aprés on faisait du VJ. VJ c'est souvent pendant des heures. Les deejays ça change, le VJ souvent fait toute la nuit. Elle venait de temps en temps chez moi. Le truc VJ se passait dans des endroits lointains. Ou il y avait des raves. Et voilà, ça se passait comme ça.
Deux. Je lui demande, la location du film, l'image du jardin, c'est quel endroit ça. Elle le dit. Elle ne dit pas tout. C'est des petits morceaux. A Bruxelles. Les environs. L'endroit n'a rien d'autre de plus précise que ça. Une maison, le jardin. Une maison avec une petite folie de grandeur. Elles avaient une résidence au Bains Connective. La date: décembre 2010. Le premier projet de Harri de Ville était en Suisse. Elle le dit. J' avait un projet à Genève, au Grüti, et invitait Alexia à venir à participer avec moi. C'était quand, je lui demande. Elle le dit. Janvier février 2009. C'est les débuts de Harri de Ville. Elle faisait une sculpture video. C'était une volume avec un projection à l'intérieur et une performance en plus, avec Yannick.
Harri de Ville en tout cas a quelque chose de fixe, elle a une caractère. Le projet à Genève était lié à Bildschreitung, un texte de Heiner Müller, Paysage sous surveillance. In het Engels: Explosion of the Memory.

End of de Harri de Ville collaboration in 2012.

zaaltekst crox 359
Harri de Ville is a duo project created by Sabrine Harri and Alexia de Ville de Goyet in 2005. They started to experiment Vjing and video performance. In 2009 their work evolved through sculptures and installations integrating video, defining and interdisciplinary language where abstraction and narrative elements merge. Since then, they have been active in the fields of visual arts and performance. In 2009, they performed at the Grütli theater in Geneva and started exhibiting together as a duo, participating in many exhibitions in Finland. Recently they were residents at the Bains Connective Art laboratorium in Brussels and exhibited at Espace Flux (Liège) and Jozsa Gallery (Brussels).
Sabrine Harri (1979, Finland) studied at the Villa Arson (E.P.I.A.R.) in Nice, France. In 2009 she graduated fromt the ALPES post-diploma at Geneva's University of Art and Design. Alexia de Ville de Goyet (1982, Belgium) studied Fine Arts in Brussels and later at Central Saint Martins in London.

crox 359 Exhibited works
No Fear No Hope, 2011. Lamp, wire, morse coded electronics.
Untitled, 2011. Cellular blocks, plexiglas, floodlight, blue gelatin film.
Untitled, 2011. Broken car glass, spotlights, blue gelatin film.
Spell, 2010. Black plexiglas, video projection, video 14', sound stereo.

crox 17-I, Copy Art project (1991).

crox 51, Open Doors (1996).

crox 70, Schilderkunst Hedendaags Belgisch (1997).

crox 79, solo project (1999).

Publication of croxcards Nrs 15 & 16 (1999).

crox 104, the first 10 (2000).

One of the very first visitors, when Croxhapox still resided at Beverhoutplein.

Participates in crox 17 copy art project - his work is the photocopied reproduction of a drawing - and Open Doors (crox 51), with a number of paintings this time. Also present in Schilderkunst Hedendaags Belgisch (crox 70).  

A solo follows in 1998 (crox 79), reviewed by Edith Doove (De Standaard, 17 juni 1998): SCHRIFTUUR. Ignace De Vos has fir years been developing a painting signature of his own. In it, aan een bepaal he is reflecting on the American tradition which for him is still meaningful. The paintings he presents in Croxhapox, show De Vos' well known pattern. He places his cloudlike structures on top of eachother in broad horizontal and vertical swathes. The process takes a long time in which De Vos strives for a certain balance. I caught myself feeling the mesmerizing effect of several of his paintings. The strong layering and the surprising shades of colour are an invitation for a more thorough inspection.

Over the years De Vos has been working in a more transparent way. Paint is usually applied in very thin layers, but sometimes he covers his canvases with a solid layer. The original setup remains visible right through it. Two uniform canvases function here as a counterpoint. They have become closed images, making one wonder what is hidden under the pistachio green or black.  

for his abstractions, De Vos usually starts from figurative images.

crox 203 (maart 2007). FINDING NEMO. Project in de kubusruimte. Andere projecten tijdens die periode: Wouter Decorte met Plooibaar Landschap en het derde solo project van Marc Coene. Neemt deel aan de sequel van Basics 2 (2006) en aan Verzamelwoede (2007), twee projecten onder de noemer van Erfgoeddag.
Tijdens de tweede periode van het Brusselse Zennestraat 17 project (oktober 2009) maakt een foto die hij op 11 september 2001 gemaakt had, deel uit van de presentatie van Nicolas Leus.

98. TIPS. June 1999. Presentation in the basement of Aannemersstraat 54. Drawing, Photography & Indirect Mailart Correspondence. Simultaneous a presentation by Larry Krone (US/New York).
crox-card 20. 1999.
110. BASICS 1. Group show with drawings. November 2003.
crox-card 20
145-1. BASICS 2. June 2005.
145-2. BASICS 2, sequel, Maagdedale Abbey, Oudenaarde. April 2006.
178. LA BELLE AU BOIS DORMANT. Solo presentation. May 2006.
PARTICLES. Crox-book 2, 2006. 80pp. 350x. Sold out.
 

crox-card 29. Oslo (2005), photo 36 x 27. 2006.
29
30
crox-card 30. Until Death Do Us Part. 2006.
Member of the board from June 2006 to 2011. Joins the ALV. Editor.
brainbox 1 unit 3
188. BRAINBOX 1. [3] With Peter Morrens and Ward Denys. October 2006.
VERZAMELWOEDE. Project at Maagdedale Abbey, Oudenaarde. 2007. TIPS.
299. ZENNESTRAAT 17a RUE SENNE. Coproduction with a.o. Secondroom, Fortlaan 17, Bains Connective. Alda Snopek, Christophe Lezaire, Johan De Wilde, Marc Coene, Steffie Van Cauter. April May 2009, Brussels.
crox-card 75. Memento vivere (2005). 2008.

477. VERF NA VAN EYCK [PAINT PAST VAN EYCK}. 2014.
crox-card 122. History 063. 2014.
485. LENS NA SPINOZA. [2] Triptych. Group show with Bram Van Stappen, Dirk Zoete and Patrick Everaert. 2015.

580–584
549. Johan De Wilde & Christophe Lezaire. Location Zilverhof 34, October November 2017.

PARTICLES crox-book NR 2 (May 2006) is the first book which is entirely in crox-format, apart from one small detail. 'In this book,' says the artist, 'are notes that originate in the periphery of my drawings’ - literally: short notes he scribbles during his hours of methodical and intensive drawing. Something about his modus operandi for example: the grid is  blended in with the so-called representation. More or less as with the craquelures on a panel. The lines of the grid point at noise, disturbances. They influence memories, thoughts, the emergence of images. Tech savvy humanity removes grains and lines from the images. The real disturbance is in the forming of images as such. A clumsyness: the impossible as a sum of possibilities.' (op. cit. p.62)

La Belle au Bois Dormant, the second solo project of JDW (May 2006). Simultaneous with the project release of the second crox-book and two croxcards, 'Oslo' and 'Untill Death Do Us Part'. Apart from drawings and photos (the regular work) JDW presents also a series of approx 360 photos from > Oslo turned into a moviefilm. In two consecutive walks he travels the entire trajectory of the Akserselva, partly on the left bank, partly on the right, first from the city center in the direction of the source and then all the way back to the mouth. It probably wouldn't have been entirely similar if it were the Neckar in Trier: the river Akerselva, of very humble descent springs from a lake in the neighbourhood of Oslo and circles the proper city center southwards to discharge itself - after having flown beneath an industrial area for some time - in a southern fjord. Vincent D'Hondt composed a 40 minute emphasising the filmic essence of the slide projection.

At the first edition of BRAINBOX (Autumn 2006) it is the third unit - Ward Denys, JDW and Peter Morrens - which unleashes the actual essence of the brainbox process. It is the first unit proposing a collective work. (see > brainbox)

1990. crox 9. Schilderijen. Het tweede project nadat croxhapox een aanvraag deponeerde om als vzw erkend te worden. Kleine schilderijen met een horizontale en lineaire opdeling van twee vlakken, het ene vlak boven, het andere vlak onder. De tonen zijn overwegend groen.
1991. crox 17-1. Neemt deel aan de eerste editie van het fotocopy art project met een tot omtrek gereduceerd zelfportret. De voor de crox-multiple gemaakte variant is, met het werk van Olbrich, de interessantste bijdrage. Het ovaal van het zelfportret en het duplicum van de ruimte om het ovaal heen hebben dezelfde kleur.
2006/2007. Introduceert croxhapox in Oudenaarde. Twee projecten die onder het label Erfgoeddag vallen. Het eerste project is een sequel van crox 145, Basics2.

First solo project in Glamor is Undead, a fresh art space in Antwerp downtown, March 2006. First crox-project - Not Enough Middlefingers 2 - some months later, a solo project combined with projects by CarianaCarianne, Debra Tolchinsky, Dianna Frid and Sarah Westphal. Participates in the sequel of the BASICS 2 project. Performance & video, photographs and multi-layered gadgets. Later a performance during the 2006 edition of the local Culture Market. Joins >The Singing Painters during a short period. For more information on the first solo project, see >video.

[Dutch tanslation available, original in English]

Decaluwe, Bas

ARMEE LEGER, crox 163, January 2006.

Video projection. Two films: 'Paradis articifiel' and 'L'homme et son désir'.

The other artists in the Armee Leger project are Christophe Engels, Wouter Feyaerts, Thomas Campaert and Tim Van Ham.

Miet Warlop and Sophie Durnez join the group with a side project in the long corridor from the hall to crox3.

1996. crox 51, Open Deuren. 3 drawings about Maya. DD is hosted by Patrick, Philomena and Mascadora Verlaak. In the houses next door Dirk Braeckman and Peter Simoen present their work.

The first project Wouter participates in is BASICS 1 (crox 110), at the end of 2003, with a series of technical drawings on drawing paper.  

In 2005 follows an installation window in Onderstraat and participates in both editions of BASICS 2 (crox 145), like BASICS 1 focused on processes of thought and work. In this case starting with the idea of 3D.  

In 2007 he presents 'Pliable Landscape' [Plooibaar Landschap] (crox 200) a modular sulpture made espacially for the space of crox3.

Publication of "Uchronie" - originally planned for the end of February 2007 - under preparation.

Plooibaar Landschap > croxcard 54.

Solo presentatie in de corridor, november-december 2011. De menselijke atlas van Gent, een fotografische visie op de nieuwe stedelijkheid. 'Territorium, taal en identiteiten vallen niet meer samen, zoals in de moderne 19de eeuw en 20ste eeuwse staten en steden gebruikelijk was, en de wijken worden veelgelaagd. In om het even welke Gentse wijk, wordt tegelijkertijd een Afrikaans feest gevierd, een Mongools huwelijk gesloten, Marokkaanse hapjes gemaakt door moeders tijdens een schoolfeest op een stedelijke school, gemusiceerd tussen Armeense, Hongaarse en Vlaamse muzikanten, terwijl een buur een liefdessoap volgt op de Turkse televisie. Ondertussen spelen hun kinderen samen voetbal in een of ander jeugdhuis en winkelen de vrouwen in de supermarkt en staan ze aan een loket van een of andere publieke stadsdienst, in een situatie van "superdiversiteit", d.w.z. binnen een straal waar je de wereld bijeen ziet.' (uit de zaaltekst)
Het project valt samen met presentaties van Freya Maes, Giannina Urmeneta Ottiker, Nele Van Canneyt en Yuji Harald Matsumoto.

crox 110, BASICS 1, November-December 2003. Plus minus 200 drawings of all in all 25 artists. Evert has a series of 70 digitalprints, thee embyronic phase of the solo project he shows at the end of 2005. In January 2004 crox 112, Window One, an installation at the usual location, Onderstraat 26.

Participates in the first edition of BASICS 2 (crox 145). SPACE! follows in the same year, a solo presentation in the front in the largest space. He is present again in 2006, first in the sequel to BASICS 2 in Abbey Maagdedale, later in the Brainbox project, second stage, in collaboration with Carlo Mistiaen and Thomas Bogaert.

Evert manipulates the clay cube Anton Cotteleer had put on the small bLAck table on top of the ytong sculpture and truns it into a cloudlike mass. the end product of his intervention is a short b/w film showing the process of mutation and projected at a side of the ytong sculpture. 

Participates in the second edition of Brainbox (2008-2009), eleventh and last unit, in collabroation with Adriaan Verwée and Dirk Zoete.

BRAINBOX 1 - unit 2 /fragment of a text/

Saturday 7 October 2006, 15:25 > 15:30 /day 37/
evert

Evert sprays the clay. Evert sprinkles the top of, the side, the inside of, the outside. 

The ... (noun) is a ... (adjective) and good animal.
The mass of clay behaves as. (replace by: acts as if)

Say ‘hello Evert’.

(murmuring voice) ‘Hello Evert.’

The sound installation ...(verb) deafeningly loud. Chokes the small talk of a ... (number of visitors). She speaks French:
‘Elle a un chocolat.’ He speaks English:
‘She has a chocolat.’

Evert shakes the ... (object) over the clay sculpture. All of it, to the last drop.
Having finished this he leaves the main room.  
In the corridor, the text ‘elle a un chocolat’ lights up.
Evert doesn't return.

Mass of clay. Lumbering. Sits. Married couple. Sprinkler.

Radio For The Village uit 1988. 5,26" durend video-document uit het TVF art doc archive, gepresenteerd in de reeks Performance Theatre N°1: Site-Specific.

8 mei – 5 juni 2016. Groepspresentatie.
Protagonisten: 521. Fabrice Pichat (FR). 522. Gill Van Eeckhout, Laura Van Severen, Henk Delabie, Robin Vermeersch, Peter Lagast. 523. Bruno Vandenberghe. 524. Yannick Franck, performance. Elisabeth Van Dam, performance.

> Und

Een van de groepsleden van KAMP, een kunstenaarscollectief dat aanvankelijk - net als HAP enkele jaren eerder - 3D als uitvalsbasis heeft (intussen Multimediale Vormgeving, KASK).
TD maakt deel uit van de werkgroep die zich in 2004 en 2005 over het project van Tazro Niscino buigt, een project dat uiteindelijk door het SMAK uitgevoerd wordt. In 2005 volgt Tankgarage, een werk in situ in Zelzate met docu-display in croxhapox.
Ontroerend moment tijdens een tussentijdse jury aan het KASK: Tuur motiveert het feit dat hij er niet in slaagde om in zijn werk een doorbraak te realiseren. In dezelfde periode neemt hij met KAMP deel aan beide edities van Basics 2. KAMP neemt ook deel aan Verzamelwoede, na de sequel van Basics 2 opnieuw in Abdij Maagdedale, waar ze een bijzonder ingenieuze ingreep realiseren, een stapelkast die als een van de vele honderden objecten op de 50 meter lange tafel staat. Een detail: de schuifladen van de stapelkast steken dwars door de muur van de bovenzaal.
TD is een van de stichtende leden van IPS, een tentoonstellingsplek op de bovenverdieping van het International Press Centrum aan de Rooigemlaan.

1996. crox 51, Open Deuren.

512. ATLANTIS NA PLATO. 17 januari - 14 februari 2016.
Presentaties van Alejandra Hernandez (CO), Bram Demunter, Clara Spilliaert, Femmy Otten (NL); Johanna Kristbjörg Sigurdardottir (IS), Klaas Rommelaere, Nina Yuen (US), Olga Fedorova (RU) en Renée Spronken (NL).

crox-card 134. Wellustigen (2015). Olie op doek, 50 x 40. 2016.

crox-card 134

BRAINBOX - unit 3 /fragment of text/

15:00 /day 40/
johan de wilde, peter morrens, ward denys (unit 3)

Johan and Ward are in the main space. They are waiting for Peter.
The from dark atmospheres plucked bald skeleton of brainbox unit 2 remains in the room. It takes the appearance of a wharf where nothing has happened for a long time. The Bauer film apparatus has been removed. 

‘If only that part would get painted today...’ Johan volunteers .

Basically it's a trifle: tomorrow they will have all kinds of tools available and then they can have a go at it.

Somebody connected a fan to the circuit of the sound installation.
‘Does Peter put that fan...?’ is what this author wants to know.
‘No,’ says Johan, ‘that’s mine. But I'll take it away in a minute.’

Ward and Johan move to the storage space in the back of the white room and check the available timber.
The passage is cleared. What could they do with the timber? Is there enough? Is it ok? 
The warden[1] has an anouncement to make. Actual acknowledgment concerns the fact that a part of the supply of timber, specified herewith, cannot by any means or for any reasons or goals however honourable be employed  in the envisaged constructing activities: this is Sjoerd's axiom. ‘I didn't know Sjoerd had an axiom,’ Johan remarks dryly.
‘Oh yes, the Sjoerd Axiom...’ The warden grins sheepishly.
Meanwhile Peter phoned in to say he was on his way.  Maybe ten minutes, is what Johan surmises.

Johan and Ward cross the room and climb the steps to the roof.  

‘Well, yes...,’ says Ward, after they have been deliberating one and the other. He descends the stairs and journeys to the entrance. Reappears in a whisker. A tape measure, is what they need. 
After some time, footsteps resound and enter: Peter. 

,Hey, hi.’

This author digresses on a lapsus tipa [typo] in one of the previous fragments: "ferntable" instead of "turntable". ‘I honestly turned it into a ferntable, can you imagine,' he says. [original Dutch: plantendraaier iso platendraaier]
‘Ferntable is a lovely word,’ opiniates Peter. He ascends the stairs to the solarium.
Johan hurries down the stairs, cuts swiftly through the room towards the storage and takes off his raincoat. There is some noise  in the storage room. When he reappears he holds two tile laths. 
‘Lend a hand?’
He nods no. ‘We gonna check...,’ he expletes.

What are they up to? There are voices, thumping, than silence, and the smart sound of the tape measure and an mumbling voice. ‘OK,’ says someone. Than a crescendo and again, for a few moments, silence.

This author takes a look at the roof. The laths cross the oblong pit. Peter, Johan and Ward discuss how they could take the mdf – 20mm mdf plates – upstairs.

Halved, proposes Ward.

[1] Here un unintentional but nice play on words between Ward and warden occurs. Warning that the Warden is not Ward neither is Ward to be warded - hehe.

Een selectie uit de reeks crox-cards is te vinden in Boekhandel Limerick (Gent), Het Poëziecentrum (Gent) en Museum Dhont-Dhaenens (Deurle). Circa 2010/11 was er ook een beperkte selectie in voorraad in Librairie Saint-Hubert (Brussel) en in het Gentse Popville.

In de crox-ruimte, Lucas Munichstraat 76/82, zijn los van de eigen publicaties ook nog volgende edities te vinden:

Anoniem eerste helft 21ste eeuw, het balanseer/croxhapox (2013) crox-boek nr 17
Chipka, Netwerk (2010)
Cum, An Orderly Fashion, Cum/MER (2009)
De Witte Raaf (gratis)
Dirk Slootmaekers, Things made visible, Huis Hut (2013)
Een foto zegt meer dan 1000 woorden, Tornado Publ. (2008)
Freya Maes, Het rijk der vrouw (2004)
Giannina Urmeneta Ottiker, Un-There (2010)
Hans Theys, Focus, Snoeck (2012)
H-art
Imprimitiv, een initiatief van Sébastien Conard: Grid + Lamer, Dirk gaat op vakantie, Guy Goggle takes a break, Guy part en vacances, Aambacht 1 (met losse bijdrage 'Ecrire comme à Lisbonne) en Aambacht 2
Johan De Wilde, Akerselva-Oslo (het balanseer) (2012)
Johan De Wilde, Ik wordt (Voorkamer) (2013)
Johan De Wilde, Akerselva, SMAK/het balanseer (2014) vinyl
Joris De Rycke, Plorp (2012)
Kantelingen (2012)
Kunstkrematorium, Galerie Julie August (2010)
Marie Zolamian, Un lieu d'élection (2011)
Markus Willeke, During The Crisis, GWK (2005)
Markus Willeke, One More Thing Before I Go, Kettler Kunst
Mehdi-Georges Lahlou, Edition postale (2010)
Mehdi-Georges Lahlou, Les talons d'Allah (2011)
Michiel Ceulers, Viele farbige Dinge nebeneinander angeordnet (2009)
Michel Couturier, Zones de chalandise, Yellow Now (2009)
Nate Wooley>Thrown Down your Hammer and Sing (Wooley, Lonberg-Holm, Roebke) & Sheldon Siegel live at Les Atelier Claus, Smeraldina-Rima/croxhapox (2013) vinyl
POSTURE editions: Adriaan Verwée, Hannelore Van Dijck, Dirk Zoete, Carole Vanderlinden...
RE: A Group Show (2012)
Reinhard Doubrawa, Alles / beispiele und details, Salon Verlag (2011)
Reinhard Doubrawa, News, Salon Verlag (2004)
Reinhard Doubrawa, Special Values, Salon Verlag (2009)
Sachiko, Golden Hypnos, artwork Johan De Wilde, audioMER/croxhapox (2009) vinyl
Steven Tevels, Work in progress (2012)
Temporary City Berlin (2009)
Wim De Waegeneer, Ménagerie (2008)
Wouter Feyaerts, Plakkaten (2011)

crox 417 KANTELINGEN. [Topplings] Group project, September 2012. Wall painting.

2010. CHARACTERS MAKE STORIES, a project by guest curator Stijn Van Dorpe with works by Assaf Gruber, Fiona Mackay (GB), Robbrecht Desmet, Wobbe Micha and Stijn Van Dorpe.
A 8mm film by  Robbrecht Desmet. The film was recorded in the Boekentoren, at the topmost floor, if I'm not mistaken the twentieth floor, the very same floor where Jan De Cock had projects twice.

crox 37, instalraam (Onderstraat 26) - januari 1996: De dans van de kleine mummie.

crox 51, Open Deuren - herfst 1996.

crox 87, solo project - december 1998.

crox 37 - Luk Lambrecht (De Morgen, Dag en Nacht, januari 1996 Niblock Brand): Aan de overzijde van de straat is Zjuul Devens gastheer met een tweedelige bijdrage. Aan de ene kant is een soort kijkdoos geïnstalleerd met een petieterige graftombe van een kikker en daarnaast vindt een monumentale diaprojektie plaats, die bij zonsondergang een verbluffend beeld brengt dat naar de tombe verwijst.

Het project van ZD loopt simultaan met een duo-project van Phill Niblock en Jens Brand op locatie Onderstraat 51 - het huidige Pink Flamingo's - vlak tegenover Onderstraat 26.

crox 51 - locatie 22: Bouwmeesterstraat 1. Zjuul Devens levert een handleiding bij zijn project, tekst die in de brochure opgenomen werd: Ik sta voor een deur, ik bel aan. Achter die deur is een intieme wereld die voor mij (nog) verborgen is. De deur gaat open en ik zie een hall, een gang. Een glimp van de identiteit van de bewoners. Ik ben een voyeur en probeer meer te zien, meer te ervaren van de leefwereld van de mensen die hier wonen. Ik activeer mijn zintuigen, ik ruik soep, hoor een radioprogramma, ik zie een gang, ik word nieuwsgierig: wie zijn zij, hoe leven zij? Tot waar laten ze een vreemde toe in hun afgesloten wereld?

De gang is een sluis, een buffer tussen de buitenwereld en hun cocon. De gang versluiert hun wereld voor anderen. Ik zie enkel een projectie van die wereld en die projectie wordt duidelijker naarmate de gang zijn sluiers laat passeren: de laatste sluier is een projectiescherm en toont beelden van een intimiteit waar ik niet bijhoor. Ik weiger dan ook dat de bezoeker dit laatste scherm passeert. Hij zou trouwens verblind worden door de projector en weten dat hij een buitenstaander is én blijft. De bewoners beslissen wie toegelaten wordt tot voorbij hun gang. Ik heb toestemming gekregen om een stukje van hun intimiteit te herleiden tot een projectie, letterlijk dus!

crox 87 - Edith Doove (De Standaard, 9 december 1998): De techniek van de montage die Huyghe op zo'n boeiende manier in zijn werk incorporeert, wordt op een heel andere manier ook gebruikt door Zjuul Devens die eveneens in Croxhapox exposeert. Devens werkt met video, maar blijft -en dat is een manco van veel videokunst- te veel in het technische kunstje hangen. Tegelijk hanteert hij zijn techniek net iets te slordig.

Een citaat uit Mulisch'roman De aanslag aan de muur geeft aan dat een besef van het verleden moet samengaan met een besef van toekomst. Devens beeldt dta uit door met een kano de Zuid-Willemsvaart en de Maas te bevaren. Op de voor- en achtersteven plaatste hij een camera. De beelden daarvan monteert hij in één beeld, zodat je op de ene helft met de kunstenaar meevaart en op de andere kunt zien wat hij achter zich laat. Maar juist op de al te strakke scheidslijn tussen beide beelden loopt het jammerlijk mis.

crox 277-5 (January 2009). Brainbox, second edition, unit 5. The other artists are Gerd Ververs and Reinhard Doubrawa (DE). In the brainbox room a woodstove is installed, to keep things cosey. One of the findings is that the stove heats a perimeter of about 2m. You have to sit quite close to the hearth to keep warm. This, and the installation of a youtube-cinema are the most important interventions. Ther is a plinth with a bag of flour and some utilities to make dough. The dough is rolled into thin chapatis who are baked on the hot top of the stove. A Large part of the drawings of Maud from unit 3 are used as fuel.

crox 353 (2011). Project in the cube room.

Een van de groepsleden van KAMP.
KAMP neemt deel aan Basics 2 (2005, 2006), Verzamelwoede (2007) en zorgt voor een adembenemend en dwingend begin van Brainbox 2 (2008).
2008, crox 242. In situ project samen met Jelle Clarisse.
Maakt van begin 2008 tot eind 2009 deel uit van het logistieke team.

Willem Buijs (NL).En Passant

Edwin Carels. crox 24 (januari 1995). Orbis Pictus III. Orbis Pictus I & II (1993) werden gerealiseerd door VZW Kunstwerk, een productiehuis van >FF, op bovenvermelde locatie in het Patershol, Hertogstraat 17, op een moment dat crox tijdelijk op non-actief stond. Orbis Pictus III is de tweede crox solo van Edwin Carels en het derde project op de toendertijd nieuwe locatie, Aannemersstraat 54. Recensie in De Gentenaar; >Pültau. /Second crox solo by Edwin Carels; January 1995. Work in situ. One of the elements is the projection, on a piece of framed glass, of skin. Other element is the projection of a series of slides with small fragment from newspaper images./

Zjuul Devens. crox 37 (januari 1996). Instalraam, locatie Onderstraat 26. Recensie in De Morgen; >Lambrecht.

Zjuul Devens. crox 51, Open deuren (september 1996).

Ludo Engels. crox 56, november 1996. Instalraam, locatie Onderstraat 26. /Slide projection with a set of 4 projectors./

Ludo Engels. crox 71, januari 1998. Tweede solo project van Ludo, dit keer in het souterrain van Aannemersstraat 54. /Second solo project by Ludo Engels. Slide projection on two screens, creating a crossover effect of light and shadow./

Patricia Thornley (US). crox 89 (januari 1999). Recensie in De Standaard; Doove.

Sjoerd Paridaen + Hans>van Heirseele. crox 104, De eerste 10 (zomer 2000). Overzicht van 10 jaar croxhapox. Mailart. /Slide projection of a series of mailart./

Lieve D'hondt. crox 124 (oktober 2004). Instalraam, locatie Onderstraat 26.

Sjoerd Paridaen + Hans van Heirseele. crox 133 (februari 2004). Mailart. Instalraam, locatie Onderstraat 26. /Slide projection of mailart samples. Window project. See www.shcorr.com./

Els Soetaert. crox 145-I, Basics 2. Diaprojectie van een reeks in Ijsland gemaakte fotos. /A series of photographs made in Iceland. For each image the artist made an intervention, in a vulcanic landscape that looks just as monolitic as roasted cardboard, with transparant tape./

Nicolas Leus. crox 165 (maart 2006) Zen Punk, solo project. Eén van de elementen is een diaprojectie van 80 beelden in een hoek van crox2. Dezelfde beelden worden later gebruikt voor de sequel van Basics 2. De diacaroussel bevindt zich op een schuin gepositioneerde tafel, vlakbij een van de hoekpunten van crox2. De afstand lens>muur is zo klein dat het geprojecteerde beeld niet meer dan een quarto is.

Nicolas Leus. crox 145-II (april 2006), Basics 2 sequel.

Johan De Wilde. crox 178 (mei 2006). Kan jeg fotografere mid blitz? Tot film gemonteerde reeks van plusminus 360 dias. JDW volgt het parcours van de Akerselva, eerst stroomopwaarts, vervolgens stroomafwaarts. De muziek, een werk van Vincent D'Hondt, werd speciaal voor de film geschreven. /A series of 360 photographs made in Oslo during March 2005. Music written by Vincent D'Hondt. The whole thing got re-edited as a movie-like projection.

Benjamin Verhoeven, crox 458, februari 2013. Shot At Frame. Mikte met een loodjesgeweer op een reeks dia's met vrolijke vakantiekiekjes. Door kogelgaten verminkte dia's. Presentatie in de backspace.

Klaas Vanhee. crox 491 (maart 2015), project in de kubusruimte. ROOM. Een erotisch prentenkabinet.

Verf Na Van Eyck (2014). The Air Bubble. Video en verklarende tekst plus 11 vertalingen: Engels, Grieks, Chinees, Italiaans, Lets, Turks, Lithouws, Koreaans, Russisch, Spaans en Frans. Presentatie in de corridor.

Italiaanse versie: La storia di una bolla d'aria é rappresentata dalla costruzione di una bolla d'aria. Il progetto ha iniziato durante il mese di marzo 2012 a Sierre, in Svizzera, e continua tutt'ora. Il seguente testo spiega il significato di una bolla d'aria e il suo modo di evoluzione. Si puo parlare di una bolla d'aria quando il valore nominativo é superiore al valore reale.
Il valore nominativo esiste soltanto rispetto alla sua definizione. Il valore reale, invece, é il valore presente e puo essere quantificato. Una bolla d'aria raprresenta un valore nominativo e non un valore reale. Ci si puo riferire a una bolla d'aria quanto a un valore nominativo senza valore reale. Esiste soltanto come "idea" senza nessun riferimento alla realtà.
Una bolla d'aria inizia come idea di qualcosa che non esiste in realtà, nell'animo di colui che la crea.
Quando l'idea si trasmette attraverso la comunicazione, la bolla d'aria puo svilupparsi. Le dimensioni della bola d'aria dal grado di scambio di comunicazione. La bolle d'aria si sviluppa quando l'idea si conferma o quando l'informazione diventa valore aggiunto.
Questa evoluzione ha luogo nell'animo della persona portatrice dell'idea. Puo essere causata dal creatore iniziale, da un'altra persona o da qualcosa che si riferisce all'idea. (vertaling: Marie Thérèse Brembilla)

Luchtbelchinees: Danfeng Wu.
Luchtbelgrieks: Katerina Koukaki.
Luchtbellets: Diana Tam.
Luchtbelturks: Soner G.
Luchtbellithouws: Elzbieta Visnevskyte.
Luchtbelkoreaans: Tracy Lim.
Luchtbelrussisch: Zhanna Bobrakova.
Luchtbelspaans: Ramon Pino Hernandez.

518. ELF NA TWAALF [ELLEVEN PAST TWELVE]. March April 2016.

Group show. Allora & Calzadilla. Babs Decruyenaere. Benjamin Verdonck. Debby Huysmans. Elle Van Eeghem / Ruben D'Hondt & people & schoolkids of the Malem Island. Hana Miletic. Karl Philips. Kirsten Justesen. Sara Bjarland.

Zaterdag 1 september 2007. Dirty Sweet is een Frans duo, ze treden aan tijdens de openingsavond van een Frans-Belgische productie en spelen lounge jazz.

'Aangezien steeds drie kunstenaars interactief omspringen met het werk van hun voorgangers, blijft het discours levendig.' (Inge Braeckman over Brainbox, H-art N°14, december 2006)

Fragment uit 'Kunst en onderzoek: een gesprek met Joëlle Tuerlinckx' (Koen Brams & Dirk Pültau, DWR, juli-augustus 2006), blz 6:
J.T.: Vinden jullie ook niet dat de dimensie van het onderzoek tegenwoordig door te veel kunstenaars op de voorgrond wordt geplaats?
K.B./D.P.: Ja, precies.
J.T.: Dan begrijp ik jullie al wat beter. Ik heb de indruk dat het woord onderzoek letterlijk aan het leeglopen is. Stilaan verliest het alle betekenis die er potentieel in vervat zit, de betekenissen die men er ooit aan heeft willen geven of die man eraan dacht te kunnen geven. Ik vind het eigenlijk nogal banaal te zeggen dat een kunstenaar zoekt. Het is het eerste wat je kan voelen wanneer je een atelier binnenkomt: de immateriële sfeer van het onderzoek. Maar nu maakt zowat iedereen aanspraak op dat woord. Het beleeft een inflatie en wordt naar geschoven als een 'strategie'.

1. Het pleistoceens marktdiscours van de als avantgardekunstenaar vermomde kutlulfabrikant. In de wandelgangen van het knuffelknusse contemporaneo krijg je vaker met dinosaurisch discours te maken. Als er geen inhoud is, bestaat het niet, maar daar staat dan weer tegenover dat zelfs een leeg bierblikje inhoud heeft.
2. Het gebakken-lucht-discours. Het ik-weet-nergens-van. In het ene geval omdat hij of zij inderdaad zo goed als niets weet, wat de snuggerste van beiden ook als zodanig toegeven zal, in een ander geval omdat het halsboordje knelt en de persoon in kwestie de overigens niet levensnoodzakelijke informatie waarover hij of zij beschikt niet vrijgeven wil. In sommige gevallen het holle alsof van een zelfverklaard genie.
Het kan op z'n Bommels natuurlijk: deftig, zuinig, zonder grootspraak en terecht erudiet. De pralines van de jetsetkut met de zure smaak van ochtendurine. Net de geur van het urinoir ontbreekt en is er net zo vaak teveel aan.
Het perpetuüm immobile van de in tomeloze ijver over zichzelf uitglijdende gladprater.

discorps Inge Braeckman over het werk van Dirk Zoete: They represent what might be termed a 'discorps', between corpus and discourse, in which assonance and dissonance resonate in one 'perfect' entity. __ Uit Careful Dressage, crox-boek nr 19, Dirk Zoete, blz. 16.

1. ART MACHINE. March 1990. A dozen in situ made bric-à-brac assemblages, informal and handsome. The flowerpot has a dice inside, and the dice got dot one upside. Many hundreds would follow.
foto: ec

2008. crox 282, Adam Geczy (AU). Burried Alive, een video-presentatie. Een maand later begint in zelfde ruimte crox 289, TVF art doc cinema.
Tijdens de openingsavond, eind november 2008, de periode combineert projecten van Lien Nollet, Sander Buyck en Adam Geczy, presenteert Geczy Toasting on the World Food Crisis with a Bottle of Dom Perignon, een performance die hij speciaal voor die avond had bedacht. In een editie van Australian Monthly gaat hij dieper in op de betekenis van dit project. Het is het eerste deel van een drieluik. In 2010 volgt het tweede deel, Remember To Forget The Congo. Toasting on is een studie naar levend model, de economisch crisis. Geczy redeneert over wat we wereldwijd aan armoede hebben en ledigt een fles Dom Perignon. --->Geczy

'My previous exhibition in late 2008 at the
experimental art space in Ghent, Croxhapox, was
accompanied by the performance, Toasting the world food
crisis with a bottle of Dom Perignon. It was a piece whose
idea came from those rare occasions when, on savouring an
expensive meal or wine, one momentarily feels a pang of
shame when the mind strays to consider the logical force of
such extravagance in terms of our normal weekly expenses.
But if we then transplant these scruples into the realm of
demography, it is as if when eating a steak, the suppressed
shame of the routine terrors of the slaughterhouse must
now also extend to the plight of underprivileged humanity.
When we indulge in an expensive wine we could be feeding a
village. Bon santé.
Over several months I amassed mostly arbitrary
statistics of the cost of food and labour in various African
countries relative to a sip of Dom Perignon, the luxury drink
par excellence. Based on an average price of US$200, one
sip equates to around $8, and its translation into the
activities of the 'developing' (developing into what?) world is
crushing. During the performance I sat below a screen and
slowly consumed the bottle, my face painted a pale blue for
defamiliarisation. A litany of statements divided into short
phrases pulsed away in an almost inexorable rhythm: ‘In
Guinea-Bissau, the average annual gross income is $200,
which is the average price of a bottle of Dom Perignon’, or ‘In
Bangladesh well over half the population live on less than a
dollar a day. That is, about 12% of a single sip’. By the
second draught of wine I felt disgusted, which suggested
that the performance was working its negative magic over
me, and possibly over those watching it. Unusually, the
audience stood largely rooted to the spot, entranced and
appalled by the spectacle.'
Fragment uit Remember To Forget The Congo; The Monthly,
juli 2010.

1996. OPEN DEUREN, crox 51. Locatie 70: DOORWAY ROCK. Pascal Verbeken, de bewoner van Nijverheidsstraat 30, stelt de gang van zijn woning ter beschikking voor een reeks concerten. Het buurtproject heeft twee weekends, 28/29 september en 5/6 oktober. Doorway Rock is enkel op zondag 6 oktober van 14u tot 19u30. Het programma van de concertnamiddag wordt door Pascal Verbeken samengesteld: Fabian Schweiger, Moon, Blue Orbit (Merlyn Paridaen & Adriaan Verwée), Bart Maris en Filip Wauters, Fred Maenhout en Armand Bourgoignie, Luc Devos, Frank Clarysse, Els Dedecker, Frank Moeyersoons. Zo staat het in de brochure.
In De Morgen - KUNST VAN DEUR TOT DEUR, vrijdag 27 september 1996 - gaat het als volgt: 'Soms worden de grenzen van de plastische kunst overschreden, zoals in het geval van Geertrui Daem. Zij leest voor uit eigen werk, weliswaar alleen op 5 en 6 oktober, in de Nijverheidsstraat nr 78. Elders in dezelfde straat wacht een drukke koncertagenda met optredens van Luc De Vos, Bart Maris, Kommil Foo en anderen. Maar er zitten uiteraard ook kunstenaars in het aanbod die gewoonlijk wel tot het gebied van de beeldende kunst worden gerekend.'

1995. crox 31, Öl Öl Öl. Paintings. The series, and it literally involves a real series, something really serial and moreover in the very sense of the word series, offers at each stage something white, or several white things, on a traffic-blue background. Slices of bread, comic strip thought balloons with ETC. ETC., mushrooms, it could have been a row of pollard willows or another kind of tree, I thought it resembled mushrooms, a meeting of mushrooms, and I still think so, there are lines of chalks, there is a sheep, there are michelin men and a caravan. With this set of paintings, some twenty in total, van drives at neckbreaking speed to Berlin, in 1995, some three weeks before christmas, in the Skodapox, all of them just fit in the back, no place left to add another one. After the crox project, October 1995, the serie was shown in Tatort, an art space in Kreuzberg.
Fabian Schweiger in concert at opening night in croxhapox, in the basement of Aannemersstraat 54.

crox 277-5, BRAINBOX2 unit 5: Bart Dhaluin, Gerd Ververs, Reinhard Doubrawa - January 2009
1. In the brainbox room (the large room at the back) a stove is installed.
2. The scraps of paper from unit 4 are burned in the stove.
3. A table is set at the centre with a projector to show youtube movies.
4. Gerd brought in an homungenous pile of firewood.
5. Chapatis, or something similar, were baked, and during closing night there are pancakes.

crox 344, BRAINENLARGEMENT - a project in the cube room - October 2010 till February 2011
About a 150 photos are shown in a wall cupboard especially designed for the project 

crox 350, BADABOOM - a project in the large space at the back - February till March 2011

'Reinhard Doubrawas Blick auf die Absurditäten des Alltags ist ernsthaft, amüsant, aber nie cynisch. Er hält scheinbar belanglose Moment fest, die er für bildwürdig erachtet. Oft sind es Bilder des Verfalls, Ort und Zeit sind nicht erkennbar. Es entsteht jeweils nur' Isa Bickmann (from Special Values, Salon Verlag 2009)

From NEWS (Salon Verlag 2004); Interview, Maria Anna Tappeiner spoke to Reinhard Doubrawa on January 20th, 2004 in Cologne. (fragment)
Q. The "Spiegel" is a news-magazine (Nachrichtenmagazin). It presents its topics with a certain interest in sensation.
A. Further pleasures have emerged for me from this desire for sensation and the "News" project, e.g. the series "Alarm, I was there too" (Alarm, ich war dabei). These are front cover subjects or the main weekly topics. I made cut-outs in white paper of these images. The original photographs are far more sensationalist than the "News" series and often depict personal tragedy: floods, wounded people or a sinking ferry. These are title pictures that appear in other media too. I am interested how these pictures change me. How do I become part of this information and how do I then continue working with it, e.g. by communicating with friends? Where does the individual place himself in the collective?
Q. What does making pictures mean to you as opposed to consuming pictures?
A. Consumption is faster and consuming influences further consumption - or, to possibly put it in better way - how one percieves in future. Your question is important especially in the context of these fast processes. They continue to work in me and influence me. That I find interesting. I make the drawing to understand this process. I want to be able to grasp this information. We are surrounded by a lot of fast information but we live and work mainly out of the subconscious. This constitutes is as human beings and lets us react spontaneously. What is still possible when I know about all this terror? I need to build a strong wall around myself to still be able to be happy (or sane). Also personal interaction requires this blocking-out mechanism.

>catalogi

>Predemocratic Republic

De meest zuidelijke eilandengroep van de Predemocratische Republiek, gelegen in de Golf van Guinea, West-Afrika. Met het meer noordelijk gelegen Nigri-Pez tegelijk ook het meest oostelijke gebied van het archipel.

Concertavond van Morctapes op maandag 23 november 2009 met sets van het Zweedse Library Tapes, het Amerikaanse Drekka en Filmjölk, een Belgische formatie. Drekka, herinner ik me, is best een omvangrijk groepje. Ze zijn met een man of vijf. Na de set doen we een groepsfoto.

Mei 1990, twee maanden na de eerste activiteit, wordt het vzw opgericht. Er zijn drie stichtende leden: Hans, Frank en Guido.
De locatie op het eerste van Beverhoutplein 7 bestaat uit drie kleine kamers. Paraplastique Hystérique, de eerste crox-solo van Sjoerd Paridaen, is een triptiek.
Het zestiende crox-project, 'Zelfportretten' (mei 1991), is het laatste project aan het Beverhoutplein. De stichtende leden van croxhapox vzw tonen elk een zelfportret: Suenos oniricos (Frank), Kunst-Zaken (Guido) en Aber ein Jaegerschnitzel (van).
De derde bijdrage aan de eerste editie van het Copy Art project (1991) is een werk van Frank Van den Eeckhout.
De derde locatie van 'En Passant' (1991) - een instalraam van Hugo De Leener - is in de Sint-Pietersnieuwstraat.

Net als aan het Beverhoutplein is het derde project in de Aannemersstraat een solo project van Edwin Carels.
Derde locatie van het buurtproject Open Deuren (1996), in de gang van Aannemersstraat 179, is een werk van Dirk Peers.
Voor de tweede editie van het instalraamproject (1995-1997) beschikt croxhapox over drie locaties: Onderstraat 51 (het huidige Pink Flamingo's), Onderstraat 26 (vanaf september 2003 vaste instalraam-locatie) en Serpentstraat 28 (waar tot voor kort Stripwinkel De Schaar was).
Voor Schilderkunst Hedendaags Belgisch (1997) brengt de Waalse kunstenaar Marc Angeli drie karmijnrode monochromen in.

crox 101 (2000), een project in CC Strombeek-Bever, op uitnodiging van Luk Lambrecht. Carte Blanche aan Croxhapox - drie kunstenaars: Jan De Cock, Dirk Zoete, Anton Cotteleer.

Het derde instalraam uit zelfde periode is 'Ambassade van de Predemocratische Republiek' van Stefaan Dheedene. In 2005 is een project van Stefaan Dheedene het eerste in crox3.

Het derde project in de zaal voorin, februari 2005, is dat van de Roemeense kunstenaar Florin Buta.De derde openingsrede, tijdens de vernissage van crox 26, een solo-project van Dirk De Neef, heeft 'De eerste openingsrede' als titel (zie Urk Piw).
De derde publicatie - los van de croxcards - is 'De Boodschapper' (1999) een gelimiteerde en door Philippe Vandenberg geredigeerde editie ter gelegenheid. De losbladige documenteert het duoproject van Philippe Vandenberg en Sylvain Cosijns en bevat een fragment uit 'Kopnaad', een theaterstuk van Stefan Hertmans. Het derde crox-boek is dat van CarianaCarianne, Borders (2006), een essayistisch kleinood.

Brainbox, een transformatieproject, waarbij elke groep drie titularissen heeft. Uitzondering hierop evenwel is unit 1 van de tweede editie uit 2008-2009: KAMP telt vijf leden, unit 8 van de tweede editie waarin - naast Thomas Böing en Hans Demeulenaere - Vincent de Roder en Jan Wiels als duo aantreden, en unit 4 van de derde editie uit 2013 met Benjamin Verdonck, Dirk Zoete en The Fabulous Bruce Brothers, te weten Frank & Robbert en Robbert & Frank.
Unit 1 van Brainbox#1: Peter Morrens, Johan De Wilde en Ward Denys. Tijdens de eerste editie is het unit 3 die voor een inhoudelijk keerpunt zorgt. Laura van treedt aan als performer. /foto: mc/

Unit 3 van Brainbox#2: Maud Vande Veire, Antoine Van impe (Luik) en Honoré d'O. Unit#3 van Brainbox#3: Kelly Schacht, Stijn Van Dorpe en Antoine Van Impe.
Brainbox#3, herfst 2013, begint met een ingreep van Michaël Borremans, Hannelore Van Dijck en Miet Warlop.
De derde bezoeker is nooit de eerste bezoeker, hoewel niet uitgesloten kan worden dat hij of zij dat ooit op een dag toch is.
De derde bezoeker is soms de eerste bezoeker: mama en papa duwen de kinderwagen meestal voor zich uit zodat de in de kinderwagen zittende, van het binnentredende bezoekerspotentieel in principe het aanhangsel, toch als eerste over de drempel rollen komt.

De derde medewerker met documentatie/archief als hoofdmotief is niet Cristina Amelia Candea maar Nima Bahrehmand. Beiden werkten een Master af aan Beeld & Installatie, School of Arts, Kask. Cristina Amelia gaat meteen na haar stage voor croxhapox werken, begin 2012, en wordt nog datzelfde jaar gedurende korte periode vervangen door Nima. Aan het van zomer 2013 treedt ze toe tot het crox-team.
De persoon die als derde, sinds het in voege treden van het Kunstendecreet, het zakelijk beleid waarneemt, na Joris Van der Borght (2005-2008) en Laura van (2008-2009), is Stefaan Van Ryssen.
Van eind 2012 tot zomer 2014 heeft het artistieke team 3 leden: Jelle Clarisse, Dries Douibi en Laura van.

De solo projecten van Christophe Lezaire, grand coloriste wallon, drie in totaal en merkwaardig genoeg altijd in confrontatie met ander werk. Het eerste project (2005) tijdens de eerste editie van Basics#2, het tweede (2007) in een confrontatie met werk van Pieter De Clercq, het derde (2013) geconfronteerd met werken van Alda Snopek en Ivan Adriaens.

Het eerste door Nima Bahrehmand voor en in croxhapox samengestelde project heeft POV Realities Revisited Part Three als titel.

Lens Na Spinoza (2015) krijgt de vorm van een drieluik: drie veeleer korte etappes, het tweede traject het kortste, met fotografisch werk van 10 kunstenaars.

Fragment uit de zaaltekst van Echo, groepsproject uit 2013: 'Marcel Duchamp voyait dans "l'apparence allégorique" un repos instantané, une pose extra-rapide, l'exercice de l'oeil moderne, rapide et fulgurant, tendu entre présent et passé et conservant ouvert cet écart fût-il aussi fin qu'une lame, aussi rapide qu'un éclair.' Tekst: Michel Couturier.

2003. crox 110, BASICS 1. More or less 200 drawings by 25 artists all in all. At the same time, a bit earlier or later maybe, Sylvie Duhamel has a solo project in Space Is The Place, a project of Merlyn Paridaen in the basement of Aannemersstraat 54.

Woensdag 26 september 2007, een concertavond van Smeraldina-Rima. Ryan Jewell (US), John Wiese (US) en DUIVVV (BE). Ryan Jewell en DUIVVV treden aan in de zaal achterin, John Wiese in de mediaruimte.

Mijn slaapkamer is niet een bed, hier niet, in Parijs niet, in Trouville niet. Het is een bepaald raam, een bepaalde tafel, het gewend zijn aan zwarte inkt, aan onvindbare aanstrepingen in zwarte inkt, het is een bepaalde stoel. En bepaalde gewoontes die altijd dezelfde zijn. [Schrijven, blz. 11]
Food Matters, All You Need Is The Lavatory 2, voetnoot 12/t.

Wat me aan het zwarte tafeltje doet denken, het zwartetafeltjeconcert van Hans Beckers: een bepaald raam, een bepaalde tafel, het gewend zijn aan zwarte inkt, aan onvindbare aanstrepingen in zwarte inkt.