1996, Open Deuren. Locatie 1, Aannemersstraat 183, een instalraam in de etalage van De Griffel, een krantenwinkel. Net voor zomer had Ije Raaijmakers hetzelfde werk, zijn afstudeerproject, in Moving Space gepresenteerd.
encyclopedia
This encyclopedia offers a splendid and wildly recommendable insight in the world of Croxhapox, combining trivial pursuit and serious matter. The entries have been mostly written in Dutch but quite a few have been translated. If you want the Dutch original, change your choice of language and go to the 'encyclopedie'.
2010. TVF art doc cinema, presentation 10: Other Sounds at Logos. Hans-Karsten Raecke at Logos on October 19, 2005. Excerpt from "Solar" für Blas-Metall-Dosen-Harfe, "Elemente" für Pfeifentopf, Tabak, Lauge und Live-Elektronik. From Other Sounds volume 84.
Happening John Cage & Fluxus, 1 april 2008. Een project van Jonas Scheys. Avondvullend programma met onder andere ook een werk van Godfried-Willem Raes, E10, een compositie voor gitaar solo.
2011. TVF art doc cinema. BODY ART. Een set van drie documentaires met performances van Stelarc, Franco B en Nico Raes. Shattered Dreams van Nico Raes werd geregistreerd in Kopenhagen, in 2004, tijdens het Junge Hunde festival.
One of artists from Italy who have consented to participate in Signos de Admiracion (1992). With 6 out of 25 Italy is in the lead. The archives have no data about Ranaldi's plans.
TVF art doc cinema. DIVAs (2012). Een compilatie van sound performance. Negen fragmenten met variabele tijdsduur. Meredith Monk & Vocal Ensemble, Hanna Schygulla die Brecht Here and Now brengt, Zero Limit van Isabeella Beumer en Maja Ratkje + Fe-mail, een van de langere fragmenten, een opname uit 2007.
1997. crox 70, Schilderkunst Hedendaags Belgisch. Cactus, a relatively large canvas from the sixties contributed by Roger Raveel is not the only one which was counterfeited long before the crox machine was started. The works by Herr Seele, Dirk De Vos and Sjoerd Paridaen also have their origins in times long past.
Raüm : Orphan Swords. Featuring at the Black Sun Jamboree, a summer party with live music, performances, djs and tropical drinks organized by Idiosyncratics [Yannick Franck], on July 7th, 2013.
Other acts that day are Rinus van Alebeek, Angela Nina Yeowell, Athlete's Foot, Piume di Pavone and vj Inkeri Harri, among others.
A GROUP SHOW. Gastproductie, september 2010. RE:, gegroeid uit Punctum vzw, is een collectief van jonge fotografen. Het project A Group Show combineert werk van 13 fotografen uit binnen- en buitenland.
Alexandra Leykauf (DE), Anouk Kruithof (NL), Claudia Weber (DE), Dominique Somers, Edward Clydesdale Thomson (GB), Eva-Fiore Kovacovsky (CH), Jimmy Robert (FR), Kathleen Vinck, Michèle Matyn, Sara Deraedt, Saskia Noor van Imhoff (NL), Tania Theodorou (GR) en Valérie Mannaerts. W. Wolkman, alter ego van Boris Van Den Eynde, ontwerpt en concretiseert de publicatie en Hans Theys levert een essayistische bijdrage.
Het RE:-collectief groepeert Egon Van Herreweghe, Maarten Dings en Joachim Naudts.
de uitnodiging:
Dear, we like to invite you to
A Group Show,
A Punctum Exhibition curated by RE:
- Focusing on an alternative approach to the photographic object and emphasizing on the way images are being incorporated by artists.
- How photography is used in an (often associative) game of construction and deconstruction of the medium itself.
- The way photography is dealt with in relation to the threedimensionale exhibition space.
- Approaching photography as an object rather than (merely) a representational depiction of 'something'.
(...)
- Bringing together people with an investigating attitude towards the photography and creating a context in which there is room for experiment.
- Believing that it's possible to make an interesting show without a rigid relationship between artist and curator.
- Trying to communicate something about the subject of the show instead of showing examples of work that could represent that subject.
Artworks: Rather random intervals of an intellectual process that can be lifted, continued, changed and destroyed infinitely. (quote borrowed from the 'cahiers' by Paul Valéry)
Uit Transcriptie 1. M zegt: Ik heb echt de gedachte gehad dat wij, ingegeven door RE:COLLECTIONS (1) en de manier waarop dat gegaan is, dat wij er alleszins niet in slagen om artistiek samen te werken. Wij slagen erin om organisatorisch samen te werken, maar artistiek is dat eigenlijk alweer niet gelukt. Dat is geen verwijt naar één van ons. Ik denk dat ik daarmee vooral bedoel dat wij niet echt de tijd gevonden hebben om op regelmatige basis samen te discussiëren, van hoe moet het er volgens ons uitzien, zitten we op de goede weg? Ik denk niet dat het een bewuste keuze is, daarbij neemt het organisatorische aspect te veel tijd in beslag, maar dat wij er te weinig aan toe gekomen zijn om met ons drieën te praten over hoe we de tentoonstelling zien of hoe ieder van ons die tentoonstelling ziet. Dat is in mijn opinie niet gelukt. ik bedoel, als je de tijd ziet die we steken in het discussiëren over de uitgangspunten voor de tentoonstelling, hoe we daarvoor kommaneuken, etc. en je dan kijkt naar het moment waarop het eigenlijk vorm krijgt of dat het eigenlijk ontstaat, wel dan hebben wij daarover zeer weinig momenten gehad voor discussie. Dat dit allemaal te maken heeft met praktische zaken, spreekt voor zich. Maar dat is wel een constatering. Er is geen enkel moment geweest dat wij met ons drieën door die ruimte gelopen hebben en gezegd hebben van kijk, ik denk dit en dit en dit. Dar we daarover gepraat hebben. Wij zijn overspoeld geweest, wat op zich heel interessant was. En waarbij iedereen ook zijn uiterste best gedaan heeft om het zo goed mogelijk te doen. Dan is het op zich wel een voordeel dat we op voorhand zo vaak gesproken hebben over wat we willen. Wat niet wegneemt dat de details vaak wel heel erg interessant zijn. Van de dingen die we kunnen leren als het organisatorische wegneemt, heb ik het gevoel dat we daar gewoon veel gemist hebben. Maar misschien ook in het feit van ja, wat willen we met ons drieën doen? Hoe zien we dat? En hoe moet dat gaan?
Uit Transcriptie 2. E zegt: Daarnet hadden we het er nog over dat we in het begin het gevoel hadden dat die aspecten met elkaar verbonden waren. We hadden het gevoel dat die mensen de fotografie niet op een statische manier benaderen, dat was het uitgangspunt. En het is via het ene dat we het andere ontdekt hebben en wat dat betreft is het eigenlijk heel vloeiend gegaan en niet langs een rigide systeem. Het verschil met een curator die een selectie maakt, is heel concreet want die voert bewijslast aan voor zijn thesis, zijn punt. Terwijl wij zijn vertrokken vanuit een selectie van mensen en dan krijg je natuurlijk een spannender gegeven, veelzijdiger ook. Maar goed, onze affiche zegt niet meer dan kijk het is een 'groupshow' en laat zien dat er 'goesting' is.
Uit Transcriptie 2. J zegt: Maar ik denk dat als je de visietekst letterlijk bekijkt, dat die inderdaad niet klopt, maar als je deze met een beetje meer vaagheid benadert of net iets ruimer probeert te interpreteren, dan zie je in zoiets ook dat mensen eigenlijk allemaal... Alleen al door de inhoudelijkheid van hun werk iets uitstralen dat lijkt alsof zoiets mogelijk moet zijn. Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat door te zeggen dat het een procestentoonstelling is, je eigenlijk zou kunnen pretenderen dat... Dat er door die werken, waar je eigenlijk niet rechtstreeks de gemeenschappelijkheid in ziet, dat er wel een rode draad door loopt. En eigenlijk dat, als je door de tentoonstelling loopt, je jouw eigen rode draad wel zal zien, punt.
Als een luidop, maar toch zacht denken Over een tentoonstelling gemaakt door RE: Hans Theys schrijft: Gisteren zag ik een prachtige groepstentoonstelling, die werd georganiseerd door drie kunstenaars: Maarten Dings, Joachim Naudts en Egon Van Herreweghe. Meteen was ik gegrepen door de manier waarop de werken van de deelnemende kunstenaars (...) een boeiend gesprek met elkaar aangingen. Kleuren, tonen, voorwerpen, onderwerpen en beelden werden hernomen en herhaald, als een fugatisch gesprek tussen mensen die naar elkaar luisteren. Een heel uitzonderlijk resultaat, vooral toen bleek dat de organiserende kunstenaars geen enkel werk hadden uitgekozen, maar de kunstenaars volledig carte blanche hadden gegeven (met als bijkomend positief gevolg dat de meeste werken nieuw zijn of voor de eerste keer getoond worden). Anderzijds verbaast dit mij niet, omdat de organisatoren zélf een collectief vormen, en de kunst beheersen op elegante wijze van mening te verschillen en samen mooie dingen te maken.
Without a shadow of a doubt croxhapox activities are rebellious in character and essence. In croxhapox mainstream is rarely seen.
Landhuispannekoeken. Veganistisch recept. Tarwe- en boekweitmeel, gelijke hoeveelheden. Kikkererwtenmeel kan ook. Soyamelk en/of rijstmelk, gelijke hoeveelheden. Tarwe- en boekweitmeel in pot gooien. Dooreenroeren. Een hoeveelheid soyamelk en/of rijstmelk toevoegen. Zoals mortel gemaakt wordt. Roeren met vork. Geen mixer gebruiken. Trage opbouw. Ga niet in één keer alles heftig dooreen roeren. Roer vanuit het centrum, waar de soyamelk hoort toegevoegd te worden. Roer met een losse, dansende, amper dwingende beweging. Zodra het meel in pasta verandert, kan je sneller gaan roeren. Voeg nog meer soya- en rijstmelk toe tot het deeg vloeibaar is en tijdens het roeren heen en weer gaat klotsen. Voeg groentenbouillon toe. Aan die bouillon kan je desgewenst wat suiker toevoegen. Een tik volstaat. Suikerzoete pannekoeken hoeven het niet te worden. Er mag hoe dan ook veel vocht (soyamelk, rijstmelk, bouillon, water) toegevoegd worden. Het duurt even voor we gaan bakken. Het deeg heeft alle tijd om in te dikken. Net voor het bakken kan er altijd nog wat soya- of rijstmelk toegevoegd worden. In de braadpan moet het vloeien met één handomdraai, zo vloeibaar willen we het hebben. Voeg vers gemalen kaneel toe, een tip gember en kardemon. Voeg zout toe en ook wat peper. Met specerijen en kruiden kan gevarieerd worden. Vermijd artificiële producten. Om ei te vervangen desalniettemin beschikken we over No Egg, een product op basis van tapioca. Er zitten best nog wat dingen in. Hoe je No Egg verwerken moet, staat op de verpakking. Lees de verpakking. Blijf roeren. Draai in de pot. Om gladde bak te bevorderen gaan we zonnebloemolie toevoegen. Een of twee koppen. We roeren, we blijven roeren. De mixer gebruiken we alleen als het mengsel fout loopt. Dat gebeurt niet, het mag niet.
Voor het bakken gebruik je bij voorkeur een greenpan en zonnebloemolie. Olijfolie kan net zo goed.
Non-veganistisch. Het basisgegeven is als hierboven: tijd nemen, onder geen enkel beding zelfrijzende bloem of gist en geen mixer gebruiken. Het mengen hoort op een trage en natuurlijke manier te gebeuren.
We willen lichte, bijna doorzichtige pannekoeken en gebruiken dus alleen tarwemeel. Aan het meel voegen we sloten melk toe. Eerst traag roeren, zoals mortel gemaakt wordt. Zodra het deeg al min of meer vloeibaar is, voegen we drie eierdooiers toe. Het eiwit houden we apart. We kruiden met kaneel, voegen een snuif zout toe en roeren gesmolten boter door het deeg. Het deeg aanlengen met melk en water. De kwaliteit van het deeg heeft met de ingrediënten maar ook met het roeren te maken. Met het roeren brengen we lucht in het deeg. Het deeg hoort zo vloeibaar te zijn dat het tijdens het bakken met één handomdraai in de pan staat. Helemaal aan het eind voegen we het schuimige eiwit toe. Het eiwit zacht door het deeg roeren en het deeg hierna een uur of twee laten indikken.
Voor het crox-programma hanteren we het hierboven beschreven principe. Het programma komt op een natuurlijke en ogenschijnlijk trage manier tot stand, zonder inmenging van buitenaf. We roeren in de pot. Rond de pot gaan draaien, het biedt weinig perspectief.
De eerste crox-publicatie, En Passant, heeft Frank Van den Eeckhout als eindredactie. In het team is er ook letterlijk een en passant, de eindreacteur met name beslist alles op eigen houtje. Eind 1992 volgt een periode waarin niet langer duidelijk is wie wat bedoelt.
De tweede crox-publicatie is een editie van vier crox-cards, herfst 1994. Geen drukwerk want daar is geen geld voor.
Crox-card nr 3: een copy art van Edwin Carels uit de eerste editie van het crox 17 copy art project. 1991.
Hans verzorgt die eerste reeks, vier zwartwit-cards gefotokopieerd op stevig bijna-kartonpapier. Aantal exemplaren per: 50. Collector's item. Van nrs 1-3 volgt later een herdruk.
In 1996 is er een kleine brochure-achtige editie voor Open Deuren. Marc De Clercq verzorgt een reeks cards voor het fotoproject van Anja Hellebaut, Frederik Cornelis en Marc zelf. Pas in 1998 volgt een nieuwe reeks crox-cards, drukwerk dit keer. Thomas Huyghe staat in voor de layout en doet ook de tweede reeks, die uit 1999, waarmee de periode in de Aannemersstraat afgesloten wordt. De reeks crox-cards heeft op dat moment werk van onder andere Michaël Borremans, Ignace De Vos, Jan De Cock, Sjoerd Paridaen, Vincent de Roder, Thomas Huyghe, Hans van Heirseele en Johan De Wilde. Het gros daarvan is inmiddels uitverkocht. Vijf jaar later ontfermt Anja Hellebaut zich over de derde reeks crox-cards.
In 1999 zorgt Philippe Vandenberg voor De Boodschapper, een kunstenaarseditie, beperkte oplage, met werk van Sylvain Cosijns en Philippe, en een tekst van Stefan Hertmans.
In 2000 volgt het door Ward Denys geredigeerde De eerste 10.
2006. Johan De Wilde treedt aan als eindredacteur. Het redactieteam heeft voorts ook nog Laura van en in 2006 Pierre de Gelder. Van meet af aan is duidelijk dat de crox-redactie onder geen beding catalogi produceren wil, maar kunstenaarsboeken, edities kortom die binnen de terminologie van het Kunstendecreet onder creatie-opdracht vallen, artistieke projecten. Eindredacteur en artistieke directie enten de crox-format op het Franse Les éditions de minuit, editeur van onder andere Marguerite Duras, Samuel Beckett, Jean Echenoz en Jean-Philippe Toussaint. Wie ooit het geluk had het flinterdunne L'homme atlantique van Marguerite Duras te kunnen doornemen, of zich de gelukkige bezitter ervan noemen kan, hoeft ongetwijfeld geen uitleg bij de keuze voor die ronduit geniale eenvoud van de Minuit edities en wat in uitgeverskringen als de French page bekend staat. Zo begint elke editie met een tweezijdig blanco waarop de French page volgt, bladzijde 3, die zich tot de titel van het werk beperkt, in hoofdletters en altijd op dezelfde plek midden bovenaan de bladzijde, op de ommezijde hiervan het volgnummer binnen de reeks crox-boeken, dan de titelpagina, bladzijde 5, en op de ommezijde hiervan de copyrightgegevens, waarna met bladzijde 7 het territorium van de kunstenaar begint. Achterin elke editie sluit het af met een colofon, eventualiter een index en het Reeds verschenen of het Heeft U deze al gelezen? van de Nero's toen ze nog door Het Volk uitgegeven werden.
Bij een firma in Frankfurt wordt het lettertype Simoncini Garamond aangekocht, het lettertype van de Minuit edities.
Pierre(1) staat in voor een eerste en op enkele elementen na zo goed als definitieve format. Cover en bladzijden 1-6 + colofon/index/reeds verschenen worden gedefinieerd als crox-territorium, bladzijde 7 en volgende als dat van de kunstenaar. Een andere, zij het niet door inhoudelijke preoccupatie opgelegde beperking is de keuze voor zwart-witpublicaties met één tot hoogstens twee steunkleuren als extra(2). Met Munken kiezen we bovendien voor een poreuze, zachte papiersoort waarbij geen enkele foto of tekening 100% inktzwart uit de drukpers tevoorschijn komt.
Particles, crox-boek nr 2 (2006), is het eerste dat volledig aan de format beantwoordt. Bijzonderheid met de cover is dat de titel op de achterflap begint. Net met Particles levert dat een bijzonder geslaagde opsplitsing: achterflap: PART - rug: I - voorzijde: CLES, wat eventueel als 'sleutels tot' geïnterpreteerd kan worden: sleutels tot het werk van. De 12de publicatie, Majuskel van Johan Joos, is dan weer de eerste waarin afgestapt wordt van dit protocol.(3)
In 2007 treedt Rob De Schutter, op dat moment net afgestudeerd aan MMV Kask, toe tot het redactieteam. Hij verzorgt de layout van Black A Garden For St John's Millbrook van Philippe Vandenberg(4), Ge staat daar op het kerkhof van Aalst bij het graf van Louis Paul Boon, crox-boek nr 11,(5) een project van Guido De Bruyn, en Figures van Michel Couturier, crox-boek nr 13.
Johan De Wilde staat in voor de layout van Particles (nr 2), Notes (nr 4), Waadruim : Legenda (nr 7), Majuskel (nr 12), Testbeelden (nr 16), en neemt ook de eindredactie op zich van de titelloze eerste publicatie, die van Maud, van Borders (nr 3), LAN (nr 6) en Over Vorm (nr 14). Rob buigt zich over de eindredactie van het boekproject van Hans Beckers. Andere edities hebben externe layouters.
Crox-boek nr 10 van Peter Morrens (2008), wat een boek binnen het boek wordt, is door Ruth D'hauwer gelayout, een studente van Peter Morrens. Hans Theys staat in voor layout, distributie en herdruk van Over Vorm. Het boekproject van Hans Beckers is een coproductie croxhapox/Kask. Joris De Rycke verzorgt Muis, het 18de crox-boek, een project van Jan Op de Beeck, en Mario Debaene ontfermt zich over het 19de crox-boek, Careful Dressage van Dirk Zoete, het duurste en ook een van de fraaiste boekprojecten.
Anoniem eerste helft 21ste eeuw, het 17de crox-boek (2013), is een uitgave van het balanseer. Colette Broeckaert en Kris Latoir redigeren de tekst, Jeroen Wille van MER verzorgt de vormgeving.
(1) Pierre stapt reeds in 2006 op uit het crox-team en woont sinds jaren in Bratislava.
(2) Notes, crox-boek nr 4 van Thomas Böing, heeft één steunkleur, oranje. Het 8ste crox-boek, dat van Philippe Vandenberg, heeft twee steunkleuren. Aan Over vorm, crox-boek nr 14, dat van Hans Theys, wordt een in quadri gedrukte katerne toegevoegd.
(3) Cover van Majuskel van Johan Joos, crox-boek nr 12:
(4) Een helse klus. Alle tekeningen van Black A Garden worden speciaal voor het crox-boek gemaakt en beperken zich helaas niet tot twee steunkleuren, wat Philippe nogal ruim ingeschat bleek te hebben. Rob zwoegt maandenlang op de reductie van quadri naar steunkleur maal twee wat een redactioneel hoogstandje oplevert.
(5) Bizar foutje op bladzijde 38 van het Boonboek, crox-boek nr 11:
een zwart, verticaal balkje met de mededeling marge. Niemand die weet hoe het er terechtkwam.
>Klunchun, Pichet
www.aidaredza.blogspot.com
Geen reeks: een verzameling die geen verzameling is.
Het ronde huis, een huis met één muur.
In het huis dat uit één muur bestaat, een ronde muur, kan je geen schilderijen aan de muur hangen. Ronde dingen kan wel. Ook klein kan en langwerpig kan ook. Tenzij we aannemen dat de bewoners van het ronde huis dat uit één muur bestaat, een ronde muur, niet stil kunnen zitten, de hele dag van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat met dingen bezig willen zijn en heel af en toe, op winteravonden als het kraakt en vriest, door de neiging bekropen worden om eens iets te gaan doen dat geen enkel nut heeft: een schilderij maken. In het salon raken ze het niet kwijt, op de bovenverdiepingen evenmin. In het ronde huis wordt Rembrandt daarom nageschilderd op het bolle vlak van een ganzenei. Tuymans is een aardappelboer en loopt op klompen.
Van alles hooguit één ding bijhouden, één lepel, één broek, één deur, een tafel, één stoel, één stofje in de hoek van de kamer, één schoen: reeks.
Van één iets alles bijhouden: alle exemplaren van de eerste druk van Over Vorm. Of niets. Ook een reeks.
Soms onstaat een reeks toevallig. Op zaterdag 22 mei 1999 trof iemand op de rommelmarkt aan Sint-Jacobs een exemplaar aan van KAAS, de Querido-editie waarvan in 1969 een zestiende druk verschenen was. Die druk. Mosterdgele kaft, op de voorzijde: Willem Elsschot (zwarte), Querido (witte) en Kaas (weer in zwarte letters). Hij opende het boek op de titelpagina, draaide het door z'n schrijfmachine, dat bleek aanvankelijk niet te willen lukken, en schreef: 'Rommelmarkt Gent, aan Sint-Jacobs. Er aangetroffen door Hans van Heirseele op zaterdag 22 mei 1999.' Anderhalf jaar later trof hij in Oostende een exemplaar aan van dezelfde mosterdgeel gekleurde zestiende editie. Over de rug heen, onderaan, is een wit aangebracht: ELSS staat er. Op de voorzijde, rechts bovenaan, is een reepje tape waarvan de randen smerig worden door de vele handen en vingers die het boek hebben aangeraakt. Hier staat Els / 4.3a, wat over de bovenste helft van de W van Willem kwam te staan. Het boek heeft deel uitgemaakt van de KLBO of Campus Kattenberg, ook dat staat op de voorzijde te lezen, een filiaal in de Sint-Amandstraat te 9000 Gent, op huisnummer 92. Het werd er aangekocht of afgevoerd in 1999. Dit vignet vermeldt onderaan de volstrekte overbodige mededeling Kaas, wat immers al op de voorzijde staat. Binnenin, op de voorflap, is een schat aan informatie. Eerst en vooral worden auteur en titel van het boek nogmaals vermeld, bovenaan de bladzijde. Onderaan staat dat het boek in Amsterdam uitgegeven werd en het jaartal stemt exact overeen met het jaar waarin de zestiende druk op de markt werd gegooid. Interessanter is de stempel die zich vlak onder deze gegevens bevindt: Middelbare Normaalschool Eeklo staat er. De rospaarse stempel is flauw in het boek gezet. Hieruit valt af te leiden dat ze in de bibliotheek van de Middelbare Normaalschool van Eeklo toen ongetwijfeld geen geld hadden om zich een nieuw vloeibakje aan te schaffen. Midden de bladzijde is nog een stempel, een ronde dit keer, met zo weinig kracht tegen het papier aangedrukt dat de mededeling slechts met grote moeite te ontcijferen is. Bovenaan links werd eerst 80.3 ELS. 4.3a geschreven, met blauwe balpen, en daaronder schreef iemand met een zwarte stift waarvan de punt heel erg fijn is: 1999/23962. De huidige bezitter sloeg het boek open, draaide het door de schrijfmachine, wat weer dreigde te mislukken, en schreef: 'Dit boek kwam in het bezit van Hans van Heirseele op zaterdag 23 september 2000, omstreeks het middaguur. Het werd aangetroffen in het Kringloopcentrum te Oostende, onder het hoofdding Ndl. Auteurs.'
Twee boeken, een reeks. De reeks maakt deel uit van het project Verzamelwoede (2007) in Abdij Maagdendale te Oudenaarde.
De blauwdrukken van Maria Blondeel (crox 17/crox 30/crox 57): definiëren van plaats en tijd. De blauwdrukken zijn een gestolde beweging: daglicht beweegt om een voorwerp heen en laat een afdruk na. De blauwdrukken zijn telkens een reeks, zo goed als altijd gekoppeld aan de ruimte waar het werk gebracht wordt. Alle projecten samen vormen een reeks.
Nog zo'n frappante reeks: de zelfportretten van Ruth Mentens (crox 40). Door de vreemde distorties is elk zelfportret anders, door de manier van tekenen is elk portret volstrekt identiek. De lijnvoering is identiek, de blik is identiek, de compositie is identiek.
De schetsen en tekeningen van Hugo De Smaele hebben letterlijk het onder andere bij Mozart gebruikelijke Theme and variations als uitgangspunt. De terminologie van de titels ontleent hij aan het bij muziekwerk gebruikelijke jargon. Bij Herman Baeten bestaat de herhaling, en hierdoor de serie, uit het telkens opnieuw over elkaar aanbrengen van als compositorisch element bedoelde linosnedes.
De camping cars en de plattegronden van Ward Denys (crox 75). Ook weer zo'n reeks. De plattegronden hebben een Pereciaanse referentie: het zijn hotelkamers zoals Ward zich die hotelkamers herinnert. Elke plattegrond is een tegel en elke tegel staat voor een moment.
How do intimacy, masculinity and inter-masculine privacy
enter the public preserve of 'European refugee crisis' nowadays?
> Stamenkovic
CHASING ZA'ATAR Samah Hijawi. 607 KUNST & ZWALM 2021. Chasing Za'atar (from Jordan to Belgium) is a project based on the herb Oregano (Za'atar in Arabic) and is produced for Kunst & Zwalm in two parts. In one part, Samah collaborates with local farmers and herbalists to exchange stories of oregano across cultures, and to plant oregano from Jordan in different parts of Zwalm as a positive symbol of migration. In this gesture, she draws analogies about the diaspora of plants and people across histories. [ ] > Hijawi
pKp para-instituut voor KUNST en precariteit. 607 KUNST & ZWALM 2021. The pKp is pitching its tents on the outskirts of the hamlet of Korsele, in the same way as precarious people used to do outside the city walls. The camp is the laboratory, the meeting place and the base for interventions. The pKp takes the art route, aspects of the artworks displayed and characteristics of the surroundings as its starting point in order to interact with carefully selected 'audiences'. The pKp does not consider 'audiences' to be target groups but rather environments of people with authority in which certain knowledge, ideas and convictions live and/or are shared. For each 'audience' pKp seeks forms of interaction. The audiences include people with experiences of loss of property, a group of cows and their farmer, the parents of the artists involved. [ ]
610. GRENSOVERSCHRIJDEND [EXCEEDING BORDERS. Kim Snauwaert, Jolien Naeyaert. 5 november 2021. Location Roderoestraat 2. Lecture.
In het bos werd ik onlangs overweldigd door de klank van regen. Vanuit volle concentratie en aandacht kon ik de minutieuze details van elk gedruppel waarnemen, alsook de volledige spatiëring, eenheid en ruimtelijkheid van de totaalklank. Door het samenvallen met de klank ervoer ik een fundamentele verbondenheid, tijdloosheid en vormeloosheid. [Hans Beckers, Kunst & Zwalm 2021, catalogus blz. 26]
En als het nu eens veertig dagen en veertig nachten zo bleef regenen. De eerste dag druppelt het oude vrouwtjes in zwarte, slappe jurken. De tweede dag giet het bakstenen. De derde dag dondert het tonnen kots over het marktplein. De vierde dag regent het neukende honden. De vijfde dag regent het de hele dag. De zesde dag beukt het tientonners op het asfalt. De zevende dag pissen we met z'n allen op straat. De achtste dag is de eerste dag. Oude vrouwtjes in zwarte, slappe jurken glibberen over het straatdek. Er gaat het gerucht dat er eentje verdronken is toen ze blatend boven op het dak van een garage kroop. [Anoniem eerste helft 21ste eeuw, blz. 261]
German artist living in Brussels. Participates in 'What about Croxhapox', crox 186, a mail art call from 2006, presented in theThomsen space at the end of 2007. The project was coordinated by Frips and Marc Coene.
Bernd Reichert is one of the performers during the live mail art act by Japanese kunstenaar Ryosuke Cohen, Summer 2007.
Solo project, 17 May - 8 June 2008.
Subsurface intern communication (while) seeking for a presentation. A or B.
1. Wherever artists from abroad can stay for some time. 1995 to 2000: a number of places in the neighbourhood of Aannemersstraat 54 or at crox-collaborators' who have a guestroom. Suzan Batu, Dianna Frid and Wendy Hirschberg stay with Marijke Bontinck, collaborator till Spring 1999. Thomas Broadbent (April 1996) appreciated a simple camp bed in the basement of Aannemersstraat 54. A Bed & Breakfast in de Toekomststraat was also sporadicly used in that period. Rustique room with a spectacularly chic breakfast. Later, from 2003, Hotel Flandria, a hotel in Barrestraat, close to Sint-Baafs was a regular space. Only since 2010 a real crox-residence was established, in Delvinlaan, at the first floor in a building where one of the board memebers resides.
2. Short spans of time in between genuine project periods. From 2011 we invited artists to come over and work in our spaces. Before that, till 2009, we had mostly shows by students. A residence, or short working time - every residence is followed by a presentation - offers an opportunity for a number of students to experiment in the crox-space with presentation and possibly also to create some work in situ.
Spring 2011: Meggy Rustamova (KASK), Melissa Mabesoone (KASK), Kylian Van der Have (NL/Sint-Lucas), Machteld Rullens (NL/Sint-Lucas), Yana Cordenier (KASK). Klaas De Roo. Johanna Van Overmeir (KASK), Rudy Lycke (KASK) & Evelyne Bleyenberg (NL/KASK). Sandrine Verstraete (KASK), Danae Baert, Johanna Van Overmeir/Hans Beckers/Peter Van Houweling, (KASK), Sjoerd Van Leeuwen (NL) and Joris De Rycke (Sint-Lucas).
Meggy Rustamova. Master MMV KASK. 5 - 12 januari 2011.
Melissa Mabesoone. Master KASK. 5 - 12 januari 2011.
YOU OUTSIDE OF ME. Kylian Van der Have (NL). Sint-Lucas. 14 - 21 januari 2011.
Jana Cordenier. KASK. 14 - 21 januari 2011.
Machteld Rullens (NL). Sint-Lucas. 14 - 21 januari 2011.
VIJFGANGENMENU 03. Klaas De Roo. KASK. 28 februari - 5 maart 2011.
PERFORMANCE 5. Johanna Van Overmeir. KASK. 5 maart 2011.
WARMING. Rudy Lycke & Evelyne Bleyenberg (NL). Performance. 6 - 12 maart 2011.
MANIFOLD. Sandrine Verstraete. 23 - 24 april 2011. Met Evelyne Bleyenberg, Frank Merkx, Gwendolin Van Jole, Kirsten Mariën, Krijn Hermans, Sam Bogaerts, Thomas Schorreel, Yinka Kuitenbrouwer.
LES ENFANTS DE L'EAU. Danae Baert. Performance. 27 - 28 april 2011.
STRAIGHT FROM THE WORKSHOP: TURBOCHARGED! SERIES. Simon Van Parys. 30 april 2011.
HIF. Johan Van Overmeir. Performance. 30 april 2011. Met Hans Beckers en Peter van Houwelingen (NL).
DANIËL KINET: THE FIRST AVIATOR TO REACH UTRÖST. Sjoerd van Leeuwen (NL).
3de bachelor Schilderkunst KASK. 29 februari - 2 maart 2012.
STOELENDANS. 3de bachelor Beeldhouwkunst KASK. 5 - 10 maart 2012. Elisabeth Van Dam, Emmily Dhaene, Joke De Ridder, Lieselotte Hoens, Melissa Ghiette, Valentine De Meester.
Jasmijn Krol (NL). 5 - 6 mei 2012.
Bert Huyghe. 5 - 6 mei 2012.
FACE THE FACT. Meesterklas Luca. 8 - 10 maart 2013.
EXPERIMENT BABYLON. Theatercollectief Veldhuis. 24 - 27 april 2013.
NINETY - NINETY - NINETY. Meesterklas Luca. 27 februari - 9 maart 2014.
MONDERWONGOOL. Neel De Brucyker en Guus Van der Velden (NL). 13 - 16 maart 2014.
Louis Vanhaverbeke. 19 - 22 februari 2015.
3de bachelor Schilderkunst Luca. 27 februari - 1 maart 2015.
Alessandro Scarabello (IT), Davide Serpetti (IT), Louis Samain. Master Schilderkunst KASK. 5 - 8 maart 2015.
I.P.P. Improvisatieproject. Meesterklas Luca. 30 maart - 11 april 2015.
ZILVERLAAG. Beeldhouwkunst KASK. Elleke Frijters, Emma Mortier, Lieze De Middeleir. 14 - 16 april.
LA VIE DE LA VILLE. Fotoproject. Sint-Lievenscollege Gent. Céline Mettepenningen, Laure Broddelez, Lien Van de Voorde, Romeo De Temmerman, Sofie Moore. 23 - 26 april 2015.
Leen De Wilde. 27 april - 8 mei 2015.
Buren : Melissa Mabesoone & Oshin Albrecht. 1 - 17 augustus 2015.
3de bachelor Grafiek & Tekenkunst LUCA. Klassen van o.a. Peter Van Gheluwe & Peter Morrens. 15 - 26 februari 2016.
NOT ANOTHER EXPO. Improvisatieproject. Meesterklas Luca. 27 februari - 6 maart 2016.
Maart-april 2012. Project in de grote zaal voorin, samen met Sarah Oyserman. Twee video's. Eén is een zwartwitfilm van aanspoelende golven. Locatie van de opname is vermoedelijk ergens aan de Belgische kust. Tussen de videoprojector en de wand waarop de film geprojecteerd wordt, staat een schuin, transparant vlak. Twee is een in situ gemaakte film. KR schildert een driehoekig plankje. Het plankje staat diagonaal in een van de hoeken van de zaal. Exact op die plek wordt de film geprojecteerd.
Riera i Arago (1954) woont in Barcelona, anno 1991 in Nou de Sta. Eulàlia op huisnummer 14. In de documenten die betrekking hebben op Signos de Admiracion, un des projets crox qui finissait dans les décors, is weinig meer terug te vinden. Wat ik me herinner is dat de maquette een onderzeeër voorstelde. In wat voor materiaal de kunstenaar het toestel wenste uit te voeren en op welke locatie in Gent het object gepresenteerd zou worden, herinner ik me niet. Dat laatste is een verhaal op zich: gedurende weken doorkruisten we de Gentse binnenstad op zoek naar geschikte locaties. De maximumhoogte van de objecten was vastgelegd op 14m. Ik meen me te herinneren dat we dat toen niet eens heel erg hoog vonden, maar wellicht om redenen van technische aard besloten om het niet moeilijker te gaan maken dan het was. De afmeting van de sculptuur van Riera i Arago bleef horizontaal beperkt tot een meter of vijf. Met het voorstel waar Henk Visch mee afkwam, was het een van de kleinere objecten.
446. BRAINBOX 3. [4] Jasper Rigole, Inkeri Harri, Oshin Albrecht.
458. Februari 2014. Project met Hou Chien Cheng, Jonas Vansteenkiste & Veerle Michiels, Stephen Verstraete, Philippe Van Wolputte, Meggy Rustamova, Fabrice Pichat, Annelien Vermeir, Benjamin Verhoeven en Berten Jaekers.
Van Jasper Rigole: 81 dingen waarvan ik dacht dat ik ze vergeten was en nooit meer zou herinneren. In de zaal voorin: projectie van 81 dia's. In de zaal achterin: cassettespeler + koptelefoon en door Jasper ingesproken tekst. Spreekt een kort tekstfragment in telkens hij zich iets herinnert waarvan hij meende dat hij het vergeten was. Net als Laura van is hij een verwoed verzamelaar van edities van Georges Perec. Het geluid van de ON-knop. 81 dingen waarvan ik dacht dat ik ze vergeten was en nooit meer zou herinneren: een variatie op Je me souviens:
1
Je me souviens que Reda Caire est passé en attraction au cinéma de la porte de Saint-Cloud.
(Georges Perec, Je me souviens p.13; Ed. Hachette, 1978.)
Jasper Rigole. 81 dingen waarvan ik dacht dat ik ze vergeten was en nooit meer zou herinneren (1-12)
#0 Ik herinner me het apparaatje waarmee we gaatjes in ponsbandjes maakten.
#1 Ik herinner me een vrouw die me vreemd aankeek omdat ik een hoop rommel op de stoep bekeek terwijl ze even later zelf wegliep met twee schilderijen onder haar arm.
#2 Ik herinner me dat treinreizen vaak inspirerend geweest zijn.
#3 Ik herinner me dat dingen niet altijd zijn wat ze lijken.
#4 Ik herinner me dat ik het Engelse woord voor manchetknoop opzocht in het online woordenboek.
#5 Ik herinner me hoe losgekomen tape van cassettebandjes vroeger als slingers in de bomen hing.
#6 Ik herinner me mijn dochter die zei dat ze haar krullen, net zoals haar nieuwe schoenen, van haar Oma had gekregen.
#7 Ik herinner me dat ik altijd vergeet om cheques op tijd te innen.
#8 Ik herinner me een rommelmarkt in London die reeds grotendeels opgekraamd was toen ik er aankwam.
#9 Ik herinner me geluidsbanden van amateurs waarvan de makers documentaire met exacte wetenschap verwarren.
#10 Ik herinner me dat ik vroeger pins verzamelde.
#11 Ik herinner me hoe het gevoel me plots overviel dat een bepaalde reeks gebeurtenissen opgezet spel leek.
#12 Ik herinner me dat ik de kleuren van de regenboog met behulp van een ezelsbrugje aangeleerd kreeg.
#12 Ik herinner me dat ik de kleuren van de regenboog met behulp van een ezelsbrugje aangeleerd kreeg.
520. HERZAMELEN. 29 april - 1 mei 2016. Regenwater van juni 2012.
554. ALL YOU NEED IS THE LAVATORY. November - december 2017. Op bezoek bij Antoine Van Impe [Luik] en gastheer van Liesbeth Henderickx. Werk: The Order of Things/ een puzzel met Les mots van Jean-Paul Sartre [1964] en Les choses van Georges Perec [1965]/ samen: Les mots et les choses van Foucault [1966]. Titel van de Engelse vertaling van Les mots et les choses: The Order of Things.
We The People (2004). 16mm, 1'. De Zondagdenkers: Zienzucht, [The Sunday Thinkers: Siehnsucht] film weekend 13 & 14 June 2009. 'Een oneindige nachtmerrie in een klein stadje.' ['An unending nightmare in a small town.'] (Z)
KUNST EN DE VRIJE MARKTECONOMIE, auteur: Daniël Robberechts. Opiniestuk. De Morgen, 1992.
-->zelfportret
"In Giverny bezochten we het huis en de tuin van Monet. Het werd een
heerlijke namiddag. De tuin was gewoon prachtig. In de woning drong voor
het eerst iets van de schoonheid van Japanse prenten tot me door. We
moesten wel wat aanschuiven - daar hadden een paar autobussen uit Parijs
voor gezorgd - maar echt hinderlijk was de toeloop niet geworden. Toen
we naar buiten gingen wees Cee me een soort van gedenkplaat aan; daarop
stond vermeld dat we de vrijwaring en het onderhoud van tuin en woning
aan de eigenares van Reader's Digest hadden te danken. Daarmee was de
namiddag voor mij bedorven.
Eigenlijk zei de gedenkplaat: 'Dat het
hoofdzakelijk of uitsluitend troep is wat we met dat blaadje van ons
uitbrengen, nu weldra zeventig jaar lang al, dat weten we wel. We hebben
er intussen flink aan verdiend. Zo veel, dat we ook een beroemde
kunstkollektie hebben kunnen samenstellen. En kijk: zonder dat geld waar
jij zo vies van bent, zouden het huis en de tuin van Monet nu verdwenen
zijn. Want uiteindelijk heeft het geld, ook het smerigste, toch altijd
het laatste woord - ook over de kunst."
Ik ben me wel bewust dat ik
volstrekt niet onpartijdig ben tegenover de koophandel en het geld. Het
zal wel geen toeval zijn dat ik als kind wel monnik, piloot of militair
wilde worden, maar dat nooit bij me is opgekomen om een werkelijk
produktief - d.i. ekonomisch waardescheppend - beroep uit te oefenen. Ik
weet dat dat de koophandel een onschatbare vooruitgang betekende
tegenover de ruilhandel. Ik weet dat eerst de markt een algemeen verkeer
van alle mensen met elkaar mogelijk heeft gemaakt. Ik neem aan dat een
strenge planekonomie altijd veel te grof zal zijn om aan zovele
materiële behoeften te kunnen voldoen als een marktekonomie. Ik ben
zelfs bereid om aan te nemen dat "de markt een nooit geëvenaard
demokratisch mechanisme is" (Verhofstadt). Maar...
Ik weet ook dat
zelfs Vincent Van Gogh niet buiten de markt heeft geleefd: hij moest
tenslotte betalen voor zijn kleuren, doeken en penselen, en zijn mecenas
Theo kwam in een kunsthandel aan de kost. Aanvankelijk zullen het wel
louter kunstliefhebbers zijn geweest die voor de bewaring van zijn
werken hebben gezorgd, maar ik neem aan dat we het kostelijke bewaren en
onderhouden van die doeken nu ten minste voor een deel aan rijke
verzamelaars te danken hebben. Maar...
Maar er zijn twee dingen die
ik nooit aanvaard heb en nooit wil aanvaarden. Een. Dat de koophandel
het zo nodig van een opdringerige en grove en vernederende reklame moet
hebben als we dagelijks geserveerd krijgen, dat niet meer mensen zich
door die reklame gehoond en besmaad voelen; dat een reklame à la VTM
geen afkeer wekt en daardoor niet averechts gaat werken. "Maar de mensen
zien dat juist graag." Ik zou graag weten of dat wel klopt. Het is toch
best denkbaar dat vele kijkers die zich aanvankelijk louter door
nieuwsgierigheid tot dit nieuwe hebben laten verleiden, zich achteraf
uit gewoonte of lamlendigheid of pure miserie hebben laten inpakken?
Maar als het nu echt zo is dat de grofste en opdringerigste reklame het
altijd beter doet en dat "de mensen dat echt graag zien", dan kunnen "de
mensen" voor mijn part de hort op en wil ik me graag tot een elite
rekenen - een kieskeurige elite die tegenover de meerderheid alleen nog
het voorrecht geniet om verongelijkt te worden.
(Overigens vind ik
het een gore schande dat ik niet meer naar Nederands radionieuw kan
luisteren zonder daarvoor te moeten 'betalen' met het aanhoren van
reklameboodschappen; zelfs op Radio 3 moet ik herinnerd worden aan het
bestaan van een bank die vrolijk meewerkte aan de apartheid. "Maar het
doet toch geen pijn?" O nee, de ingreep is pijnloos; maar als ik over
afzienbare tijd begin te dementeren zal ik mijn familie verbazen door
ineens om een onbekende reden een fanatieke klant te worden van dezelfde
bank).
Twee. Dat het bestaan van een kunstwerk volledig afhangt van
de markt. Ik geloof en blijf geloven dat in elk kunstwerk iets anders
meespeelt dan geld verdienen, of zelfs brood. Het kunstwerk getuigt
juist dat er in weerwil van alles toch nog iets anders bestaat, dat geld
en markt niet alle behoeften kunnen bevredigen. Ik geloof zelfs dat elk
kunstwerk ten minste voor een tegen geld en markt in otstaat, precies
in de mate dat geld en markt uit zichzelf geneigd zijn om (letterlijk
totalitair) alles aan zich ondergeschikt te maken.
Binnen de
literatuur kan ik zelfs wijzen op de feitelijke tegenstellingen tussen
een meesterwerk en de markt. De lezer die een boek als een meesterwerk
ervaart, zal zich met genoegen een hele tijd lang in dat werk verdiepen,
en zolang veel minder of geen behoefte hebben aan andere lektuur. In
dat opzicht werkt een meesterwerk, voor zover het door lezers als
zodanig wordt ervaren, gewoon verkoop-stollend; en je begrijpt dat uitgevers en boekhandelaars het veel meer van verkoop-bevorderende
werken moeten hebben: boeken die de lezer net niet genoeg ontgoochelen
opdat ze helemaal stoppen met lezen en naar een konkurrende vorm van
vrijetijdsbesteding overstappen, maar die hen achteraf toch zo
onbevredigd laten dat ze onmiddellijk naar weer een ander boek
verlangen. Terwijl de boekenmarkt van de konsumenten verwacht dat ze
altijd meer en andere boeken lezen, of tenminste kopen, zet een literair
werk van topkwaliteit de lezer ertoe aan veel langer bij deze bepaalde
tekst te blijven stilstaan dan eigenlijk ekonomisch verantwoord is.
Ik
ben niet van mening dat een echte kunstenaar armoe behoort te lijden,
en ik gun elke kunstenaar een inkomen. Maar ik ben van oordeel dat dit
geld voor hem een toemaat moet zijn. Ik kan me geen echte kunst
voorstellen die niet naar iets totaal anders hunkert dan wat de
gevestigde kultuur te bieden heeft. Kinderlijk of prometeïsch, zoals u
wilt, maar in ieder geval halsstarrig, 'onredelijk'. Ik geloof dat de
kunstenaar die in de eerste plaats aan verkoopbaarheid of zelfs
rendabiliteit denkt (of moet denken), zich bij voorbaat naar de
heersende orde heeft gevoegd en ons dus niet echt iets anders biedt.
Voor hetzelfde geld kon hij bankbediende zijn en eigenlijk minder gedwee in het systeem meedraaien.
Het
is uiteraard mogelijk dat ik me vergis. Dat mijn mening zeer binnenkort
als achterhaald romantisch wordt beschouwd. Dat niemand er nog maar aan
denkt zich aan een kunstwerk te zetten waar geen vooraf bepaalde vraag
naar is (die dan het liefst via een marktonderzoek wordt gemeten). Dat
we naar een kultuur evolueren waarin kunstenaars zich even
vanzelfsprekend vooraf naar de regels van de markt voegen als primitieve
ambachtslui naar de traditionele en onbetwistbare regels van hun
voorgangers. Maar dan hoeft het voor mij niet meer.
"Maar als het nu
eenmaal die kant opgaat, dan helpt jouw lievemoederen daar toch niks
aan?" De reden waarom ik mijn weigering uitdruk is: dat het goeddeels
van de kunstenaars zelf afhangt of de markt allesoverheersend is. Want
telkens als iemand zich naar de regels van de markt voegt, maakt hij ze
ook zoveel dwingender.' De Morgen, 1992, auteur: Daniël Robberechts
2008. Appeared in
The Gentlemen's Gentlemen, a theatre production by Brian Getnick and Noe Kidder
(US).
photos: MC
2009. 2 till 11 March. crox 294.
Presentation in the Thomsen space. They aree just in from the States. The material in het project has been collected
over there.
photos: MC
2009. 7 till 22 November. crox 320.
An Environment in Yellow and Blue. A project in the largest room. Installations
and all things built. A multitude. Objects, photos, video-presentations,
actions. The room is completely full.
photos: MC
2011. Manifold, a project by Sandrine
Verstraete. Frank is one of the actors, Robbert films.
Series 1. Urine. Blue. Prostitute.
Khadafi. Spot. Blank. Pile dwelling. Goat. Rocky high with birch shrubbery. A
choir, flatulentive. Three, cranial surgery.
Series 2. Robbert films.
2012. crox 395, Een plek van rust en stilte, [A place of quiet and silence]
third solo-project by F&R and R&F.
crox-box 20 January 2012
Frank is in front of the laptop.
Cool. He emerges, graduates. In what does Frank graduate? In five footsteps left
he caught up with Gropius and four right Lee Miller: four, and a bit of shadow
to go with it, specifically from a cave bear I presume, or from an opossum, of
an ant if need be.
Are you generally happy with your photobox? Nope. I exchanged mine for a
Berlusconi, less inchangeable.
Frank nods agreeingly. Yes, he is happy with his photobox. The range isn't ok,
he says. I gave the range a 6 out of 10, he says, because it is somewhat
limited.
At the table in the corridor is a can
of peach halves. Frank is
busy. One half left in the can. The best consumed before date is
31/12/2013. ( )
crox-box 22 January 2012
Number of visitors. No trifle.
forty-two on Sunday.
Robbert says: they used to bully me for my glasses and now they all want to
wear specs, what the shit.
Yea, nice, someone says.
Usual routine acts: press a button, swipe the porch.
They started with the horoscope in early september, says Frank. Costed an arm
an a leg, the research they did.
And surprisingly, such is the conditioning by that horoscope business that all of
us - it's a Pavlov reflex - only reads the things related to their own jobs.
So the conversation turns to - later, close to closing time - the biggest rape
on earth. Jezus. It waters over the waters. If there hadn't been a word for
prostitution, they could just as well have called it Jezus, or: the child
jezus, patron saint of paedophilia.
Two things: I've no telly and I don't read horoscopes.
Bionade is doing well. [Bionade is a brand of 'organic' lemonade in Belgium.] Cristina
Amelia lends a hand. After midnight, someone with a piercing in his left
earlobe and called Tim starts discussing the parfume of foodstuff.
He explains: everything has a specific perfume, just as well as the sweat of a
cigar smoker.
crox 418 CROXHAPOX AT CAN'ART KUURNE,
September 2012. External group project with Adriaan Verwée, Annelien Vermeir & Claire
Stragier, Frank & Robbert and Robbert & Frank, Jasmijn Krol, Liam
Singelyn & Raf Van de Ven and Piet Mertens.
F&R en R&F show the building they had constructed for crox 395 And
which had been shown in CAMPO.
crox 446, BRAINBOX3 (2013). A quartet:
Benjamin Verdonck, Frank & Robbert/Robbert & Frank and Dirk Zoete.
croxhapox "A lot of people stumbled over the nonsense word 'Croxhapox' . It is a one off by Hans van Heirseele himself. It's the name of a robot from one of his stories. That stuttering enigmaticism is obviously characteristic of the philosophy of Croxhapox.
Probably their most well-known event is >En Passant. It was
a route of twenty-five 'installation windows' in Ghent city centre."
(Danny Dobbelaere, Het Volk, 16 November 1994).
September 2021 : de stock, die in 2019 in een depot in Sint-Amandsberg ondergebracht werd, komt op het gelijkvloers van Roderoestraat 2 terecht. Enkele weken later beginnen de werkzaamheden met het maken van een stockruimte voor het materieel en het archief. Er komt een houten podium om de inclinatie van de vloer te neutraliseren; boekenrekken; een expomuur in het aanpalende magazijn. Begin maart 2022 is er een meeting in het kader van het When Is A House traject, opgestart door Joël Verwimp en Lindsey Drury. Aanwezig: het Astridcollectief, Joël en Lindsey, Samira, de voorzitter van de Raad van Bestuur, kunstenaars uit Tiblisi en exponenten van het crox-team. Het thema van de bijeenkomst is coöperatieve werking.
Intussen wordt aan de toiletruimte geknutseld. Die noodzakelijke ingreep geeft ook een naam van de nieuwe plek: Aynitl. All you need is the lavatory. Het oude barmeubel krijgt opnieuw de functie die het tot 2016 had; Guy pakt het plafond aan; er wordt geboord, getimmerd, er wordt rotzooi verwijderd, er wordt geverfd, gaten worden gedicht, een ruit aan de straatzijde ontbloot, een andere ruit dichtgemaakt. En er komt een lichtcircuit.
Eind april 2022 is de nieuwe exporuimte operationeel. De eerste projecten op locatie 5 zijn expo's van Merlyn Paridaen en Bram Van Stappen.
merlyn paridaen / bram van stappen
610. WHEN IS A HOUSE? 3 (2022) see Drury
Tbilisi
Member of the 90x4' Collective.
Cristina Amelia Candea Master Beeld & Installatie KASK en stage in croxhapox van herfst 2011 tot lente 2012. Sinds 2012 lid van het crox-team. Documentatie en archivering. Lid van de Algemene Ledenvergadering. Crox-project januari-februari 2015.
Florin Buta Crox-projecten in 2005, 2007 en 2010. In 2005 heeft hij aan het KASK Philippe Vandenberg als docent, die de opbouw van het eerste solo project van Florin begeleidt. Schilderijen, tekeningen. Crox-card 86.
Oana Cosug Solo-project in 2008. Schilderijen, tekeningen. Duo-presentatie met Mil Ceulemans op de derde verdieping van Zennestraat 17, herfst 2009. Crox-card 85.
Silviu Purcarete TVF art doc cinema. Phaedra, een theaterproductie van het National Theater Craiova, 1995.
512. ATLANTIS NA PLATO. 2016. Smyrna-tapijten.
Verwant aan Die Brücke, Edvard Munch, Street Art.
Eén tapijt neemt gauw zes maanden non-stop. Werkt met een damesclubje. De dames voeren uit wat hij in z'n eentje niet had gekund, in de luxe van het horror vacui.
De beste stukken zijn niettemin die stukken die hij in z'n eentje deed. De verfijning zit in een niet te benoemen extra.
Zwart Wild had een project met werk van Klaas gehad. Toen ik het hier met Lore over had, zei ze dat ze Klaas niet ontmoet had.
Presentatie met werk van Alejandra Hernandez, Bram Demunter, Olga Fedorova, Femmy Otten, Nina Yuen, Johanna Kristbjörg Sigurdardottir, Renée Spronken en Klaas Rommelaere.
135crox-card 135. Identically Different 2016 parels en katoen, gehaakt en geborduurd 40 x 33 x 25 cm.
2005. crox 145, BASICS 2. Een klankinstallatie. Opname van het metal bandje van Matthieu Ronsse, gereduceerd tot de vocals. Geen idee of 't om een studio-opname gaat.
In een document uit die periode tref ik wat technische gegevens: Philips micro hifi system mcm 190 + boxen. Performance 17'. Polaroid hoesje beveiligd met plastic. Verzekeringswaarde alles samen: 1150 euro.
TVF art doc cinema (2013). Een portret van de presentatie van Pjeroo Roobjee in Zebrastraat in 2007.
Maandag 24 maart 2008, concertavond KRAAK. Hush Arbors en Jack Rose.
crox 435, 17 maart - 14 april 2013. ECHO, door Michel Couturier samengestelde groepspresentatie met werken van Guy Woueté, Michel Couturier, Erwan Mahéo, Marie Zolamian en Marc Rossignol.
MC over de ingreep van Marc Rossignol: 'In zijn performance volgt Marc Rossignol patronen die elkaar snijden en reciteert hij een gedicht van François Cheng.'
foto: Neema Bahrehmand
'...Définissant sa démarche de "pathétique mathématique", Marc Rossignol (°1954, Namur; vit et travaille à Bruxelles) est un autre fieffé amateur de brouillage de pistes. Lors d'une performance aux allures de rituel, il récitera un poème (Le chant des âmes retrouvées) de François Cheng, tout en traçant (des deux mains) des lignes entrelacées inspirées d'un dessin sur le sable du peuple Tchokwe. Soit la respiration d'un poème et le jaillissement d'un tracé, pour raconter des histoires de morts et d'esprits qui reviennent. Soit une énigme combinatoire (de formes et de langages entremêlés) qui - comme les entrelacs complexes de Léonard ou de Dürer - permet de saisir d'un coup d'oeil l'énergie qui anime l'univers.' Texte: Sandra Caltagirone; L'Art Même n°58, p.35 (2013).
113. Jan Willem Verherbrugge. Januari - februari 2004. Foto's. Coördinatie: Ward Denys.
2013. Kaus Australis, een residentieplek in Rotterdam. De plek maakt deel uit van het in 2012 door Atelier Concorde (Lissabon) geïnitialiseerde HOST-project. Lente 2013: Jelle en Vana rijden naar Rotterdam, naar Kaus Australis. Tijdens de weg terug rijden ze over Hoek van Holland.
2015. ART Rotterdam, Intersections. Croxhapox brengt werk van Bram Van Stappen en Jelle Clarisse. Uitstapjes naar Rotterdam en Hoek van Holland in een sfeer, patent, expliciet, van Nescio en Snijders, meeuwen, bootjes, zilte vertes, geen wolkje.
nel (2015) photo: jc
golven
494. Toine Horvers. GOLVEN. April 2015, performance. Vijfstemmige versie van een tekst van Toine Horvers. Drie van de stemmen zijn uit Rotterdam: Toine en Wouter Horvers en Kathrin Wolkowicz.
590. Toine Horvers. CROSSING. 15 juni 2019. Locatie: fietsenstalling De Krook.
Een routebeschrijving. Ik bevind mij op de E17 en rij richting Kortrijk. De routebeschrijving is als volgt:
afrit Waregem rechtsop
eerst lichten dan rondpunt
eerste lichten voorbij rondpunt rechtsaf
richting centrum/kruishoutem
volgend rondpunt rechtsaf richting centrum/hippodroom/kruishoutem
ja passeert een gebouw met groene plexi balkons
er zijn knipperlichten doorrijden
wat verderop opnieuw lichten
doorrijden ringweg volgen
volgende lichten kruishoutem voorbijrijden
pas daarna aan de eerstvolgende lichten links
richting centrum
de andere richting is zulte
richting centrum is zultstesteenweg
hier tweede straat rechts dat is de wollestraat(1)
hier eerste straat rechts dat is de juttestraat
hier eerste straat rechts en in die straat huisnummer 7
Twee keer raden wie de deur opent.
(1) Vanaf hier gaat het volledig fout. In plaats van rechts had er links te staan.
> Und
Backstage (street side) in smithereens./ Lieve D’hondt(crox 95) applies the letter F to the window of the in-between floor of Aannemersstraat 54. It's the picture of that letter F (and the synchronous panorama of the cityscape) which is printed in De Morgen./ Stefaan Dheedene whitewashes the windows of Onderstraat 26./ The installation window project: a pile-up of window panes. (installation window)/ Jens Brand (crox 36) sticks an orange dot at the window of Onderstraat 51./ Hendrik Vermeulen (crox 115) applied tape and chalk to the windows (Onderstraat 26)./ Ron Huebner (crox 111) sticks the taxt Jewels by Huebner on the glass in the door./ Sjoerd Paridaen and Hans van Heirseele (crox 133) whitewash the windows, leaving a slot for the mail art./ Talking about Kalken ['Kalken' is a village near Ghent. it also means 'to whitewash'.]: In Den Bouw has a magnificent window with a rounded upper edge and offering a view of the wide rural landscape. Whether something is wide or vast is a detail./ The panes of Beverhoutplein 7. Having 6 window panes and 9 letters, how do you fix that? The advantage of a signboardis is that you don't need windows. And the advantage of not having windows: you can't smash them. [To smash your own windows in Dutch also means to harm your own business or reputation.]
crox 349-2, januari 2011. "OOHH" / a one-and-a-half-day-show. Korte residentie. Tijdens dezelfde periode ook nog residenties van Kylian Van der Have en Jana Cordenier.
Darja Serenko. Gala Izmaylova. Katrien Nenasheva. Olya Kuracheva. Practice exchange. Pussy Riot. Stil Piket. The Third Landscape. Vladivostok. Zomer 2019.
Rest rusts, title of the thrid crox project (Edwin Carels, April 1990). At that moment there is not even a glimpse of an official association. It is precisely Edwin Carels' project which entices FF to go along with a formal VZW-structure. Edwin also presents the glorious visitor's book by KOCKX & CO. the legendary visitor's book with the rusty brown cover will last till the Summer of 2000.
[Rust Roest is a standard Dutch saying meaning Rest Rusts. The inversion 'Roest Rust' is for speakers of Dutch an inevitable source of glee and of wonder: what is it the author/painter/musician wants to saa/invert?]]
2011. January: short residence. Corridor and room at the back.
June: presentation final year's project (Masters MMV, KASK). Corridor and room at the back.
2014. February. Takes part in a group presentation achieved and coördinated by Dries Douibi. Presentation in the so-called videoroom of a work created for the event, Green black out.
29 april - 1 mei 2016. Herzamelen. >Vanhille, Emma
Toorn. a/ Video close-up van de sloop van het Rabot appartementsblok. De grijparm van de sloopmachine lijkt op een dinosaurus.
b/ Een meer dan twee meter hoge, peilloodrecht afgesneden tijdschriftenstapel.
Zo'n tijdschriften- of krantenstapel is niet de eerste keer: Art Machine (crox 1, 1990) had er een, al verdween de in situ sculptuur uit de uiteindelijke presentatie, en in 1995 is er het instalraam van Krysztof Denek (1952-1998) op locaties Onderstraat 26 & Onderstraat 51 (het huidige Pink Flamingo's): in elke vitrine een metershoge met een handzaag doormidden gesneden krantenstapel.